Alle inzendingen over aflaten

waar nooit aflatende pijn reeds al jouw dromen beheerst weet jij mij steeds te raken door jouw glimlach heen maar nooit geheel verdwenen die licht verborgen angst tastbaar in jouw wezen verhul jij dat gevoel maar ik merk in die ogen door die ene lach heen jouw verholen wens dat die pijn verdween…

Immer in beweging als een zachte wind is het stil gefluister dat stof tot leven brengt Een zichtbare wereld schepping van Zijn geest verscholen achter 'n sluier van verborgenheid Waar kracht en liefde werkzaam zijn en duisternis doorboord wordt door nooit aflatend licht Hij is wat Hij is leven achter vormen een zee zonder horizon…

waarheid glansde in de hoogste boom onbereikbaar net als appel en de troon toch gistte hoogmoed in het donkere loof reptielde sissend macht naar het verhitte hoofd een wankel ogenblik brak de morele toren zo werd de eerste leugen in het paradijs geboren ons erfgoed is verrijkt door een niet aflatende strijd om de ander te evenaren…

zij is stilaan oud geworden zilveren haren verdwalen op haar smalle schouders met het Largo van Ombra mai fu in de oren tooit ze zich in de schaduw in haar vechttenue met een fiere all season jas ontmoet zij de wereld die almaar groter wordt in een taal die nauwelijks hoorbaar is met niet aflatende verende tred treedt de dood haar…

gedachte in een diepere gedachte het is het zijn in het zijn het is het worden in de wording het is een mens in een mens het is het gevolg in het vervolg het is het gaan in de voortstuwing der tijden het zijn de tijden in, de tijden door, de tijden van het is het oneindige, dat nooit einde vindt zo zal het zijn, blijven en voortgaan in een nooit aflatende…

golven van geluid door mijn kamer peilloos is mijn afkeer slaan helpt nou niet meer schuldig zijn zij ik weet wie ze zijn horen kan ik ze maar niet zien schreeuwend maak ik mij los tierend op de zondebok het is niet aflatend aanzwellend tot afgrijsen oordoppen begin ik te proppen nu wordt het snel minder verward kijk ik om mij heen helpen…

Je koesterende handen nooit aflatend bezig je zachte blik vertolkt je liefdeshart. In onze diepste pijn ben jij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontspringt jouw lieve lach, delen we verdriet jij troost ons als geen ander met jou als moeder is het altijd moederdag!…

het broze leven herkent de zwaluw die aflatend het tij laat vieren om dan toch te vluchten daar de nieuwe kou te striemend voor hem zal wezen de dood als een concept in een oude jas kleedt de jaren magerder dan de tekenen van de herfst die de bladeren ontdoen van de titel dat schoon ook schijn kan zijn geen minachting van het seizoen…

nog laat ik gebeden gaan langs torens in de hoogte zie jouw gezicht gebrandschilderd in ramen de armen wagenwijd geopend maar als ik bid ben jij gedicht jouw spreuken tellen wel maar nooit gehoor als ik je bel nog hemel ik kontakten op we hadden toch dezelfde provider helaas is mijn tegoed gestopt ik heb nog veel aflaten…

wij zagen hoe water in niet aflatende kracht rotsen trotseerde bruisend en kolkend probeerde een bres in de muur te slaan om zo in alle gluiperigheid ongezien de dodelijke steek in de rug te forceren waar graniet en basalt in de schepping hun bals hebben gespeeld zijn de sterktes van voorwereldlijke kracht in verbinding met…

zo tracht jij met nooit aflatende ijver telkens het onaantastbare tastbaar te maken in geschreven woord Lejo van Kuijeren bij de bundel; "werk in uitvoering" van Tjitske Voet…

waarom warrelt wind in niet aflatend tijdverdrijf gedurig rond haar lijf is ’t de winter die verzint ijskoud door te breken en het broze lentelied te doden tussen ’t riet de vliezen te verbleken van ogen die klaarden wanneer het zacht gezang ‘t kleine kind bedaarde dat heistert in haar hoofd zo koud, zo bang, zo bang dat winter mei…

Het hart slaat ongestaag in 't zelfde ritme door Gestuwd door bloedtoevoer, doet het dit vele jaren; ook bij de drinkebroer, de groente- en de hereboer, en slome ambtenaren Het hart, de motor van je lijf het laat je organen werken, zoals het werken moet en mag niet aflaten te slaan, gevoed door bloed van vaten tikt het zijn slagen per…

wild opgestoten rotslagen zijn teder toegedekt met mossige tapijten rijzig afgetopt door slanke dennen immer ongerept tot in de hemel ingebed in een stenige schoot wringt een woedende slang zich schuimbekkend in bochten zonder aflaat een penetrant voertuig remt juist op tijd een ever zwijnt welhaast onopgemerkt onder de onervaren…

ik ben in je wereld geweest voelde de trollen smidste de vuren ijzerde staal in hun apocalyptische grollen maar danste liever in sneeuw met de elfen zij smolten in raken tot water ik stroomde mee door donkere gewelven waar kobolden hun arbeid aflaten in schiften en kiften over goed en het duistere kwaad ik ben bij jou in…

Hoe bijzonder is het toch om liefde mee te maken Mooi toeval in twee harten die elkaar weten te raken Hoe verrassend is het toch vlinders vanaf de prille start Nimmer aflatende verlangens in de breedte en lengte van je hart Hoe heerlijk is het toch die ene speciale in je leven Om te koesteren te beschermen vol overgave nemen en geven…

Vlinder, dans met mij je cirkels van liefde onder, naast of boven mij beroer me met jou vleugeltippen om samen te duizelen op hemelhoogte en rusten op een aardse bloem jij slaat de akkoorden op mijn woorden en samen zingen we het refrein hoe groot is de vreugde van het samenzijn in die nimmer aflatende dans van de eindeloze cirkel van…

Mitridat gebergte - òù 2 Angstig verlaat ik vlakte Dreigend welkom mij ten deel Het te nemen wenkt tartend Waagt het mij te schenden Spottend tonen zij het dak Met aflatend grauw wit Gehard ineen klemmend ijs Onvermurwbaar in hoogte Kleuren krachtig schuwend Trots brakend weerstand Weigerd schending vreemd Medogenloos afstraffend…

haar magisch blij ontmoeten met charmante blik uit een innemend gezicht handen warmte uitstralend en oorzaak van falen achterhalend in samen diagnosticerend voorzichtig het pad van heling proberend haar sfeer was meer dan handoplegging ooit zou kunnen zijn energieën stromen en in zachte dromen verdwijnen langzaam de nooit aflatende…

Heb je - met niet aflatende verwerping - in het werk gesteld alles om de beperkingen van milieu, erfelijkheid, voor- land, noodlot die aan het daglicht traden klemmender naar de mate van je verzuim en die je mes op de keel zetten in een slop, te overwinnen? -------------------------------- uit: 'Ben jij het ik?', 2006…

Haar koesterende handen nooit aflatend bezig haar zachte blik vertolkte ’t liefdeshart. In onze diepste pijn was zij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontsprong haar lieve lach, deelden we verdriet zij troostte als geen ander met haar als moeder was het altijd moederdag.…

Ik wil met je vrijen, eindeloos, je grof nemen, en teder behagen, ik wil je voelen om me heen, je proeven met mijn tong mijn tanden die je bijten, plagend en minnend, mijn handen die al jouw plekjes kennen, en niet aflatend strelen, alsof ze hun eigen gevoelens beleven.…

Crimea jou schoonheid ongekend De illustere kleuren ogen verwend Niet aflatende schakeringen opeen Ervaart de vreemdeling ongemeen Gevleid neder langs zwarte zee Met oudheden van eeuwen weleer Gespreid vertoond in gepaste trots Ontmoette ik jou in bergen en rots Geen schrift kan jou beschrijven Gevoelde ervaring wat hier past Wacht met…

ik heb de steentjes gepakt die ik tegenkwam op de dag en verpakt in papiertjes met kleur gesorteerd naar gewicht leg ik ze duidelijk in zicht zij weven mijn droom in een niet aflatende stroom het patroon varieert in beschouwend kijken lichte lijnen snel in gebruik de keitjes springen er uit het zijn de drempels van iedere dag…

Een eenzame Kerst En zo versleet de oud-zeeman de kerstdagen met zich zelve steeds weer af te vragen wanneer zal ik haar eens weder zien Soms als hij in zijn huis loopt te sloffen barst hij uit in een niet aflatend gegrien.…

kende al je repertoir je koos voor blond en halflang haar de ogen wat geloken in praten klinkt de hapering de woorden iets gebroken emoties in onhandigheid die jij maar snel aan zijn gebrekkige ervaring wijdt je wilde hem zo graag de jouwe maken door hem met volle zachtheid te gaan raken maar hij ontweek je alle keren in niet aflatend…

met blijdschap strooi je de broodnodige aandacht terwijl je vriendelijk spreekt glimlach jij bemoedigend het gezicht strelend aaiend jouw niet aflatende zorg is groter dat groots voor ieder leven apart tot in kleinste momenten een gebaar van liefde ook in de lastigste uren maakt jij het verschil door zonder onderscheid steeds bijzonder…

Poëzie is niet zomaar een woord het vloeide voort uit poiesis het is de genesis van onze verbeeldingskracht de heilige graal van het mensenhart die de taal van ons allemaal mystieke macht schenkt en het brein doordrenkt van fantasie, hartstocht en drama De Mana van dichterlijk oraal kent geen strakke moraal en vloeit niet aflatend, universeel…

merkbaar stoof de licht losse materie in je warm blonde haar waar het in de luwte van een opgefrist watergolfje zijn voorlopige rustplaats vond als alles op strand zijn vaste rustplaats had gevonden begon het grote uitklopfeest waar zij al aan waren begonnen het jeukte en schuurde in alle plooien en gaten in een niet aflatende…

de woorden hingen nog in de lucht na een niet aflatende stroom op volle sterkte uitgesproken heftige emoties ik heb het laten gebeuren door haar niet aan te kijken of in te grijpen voelde mij niet aangesproken in dit verhaal het was als een vlieger die zichzelf bij windstil weer heeft opgelaten in vieren en stijgen…