Alle inzendingen over bedekt

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

Zij vergat het missionarissen omdat zijn bidknie had geleden De wissel kon niet missen Hij van boven naar beneden En je kunt me geloven Zij was ondersteboven…

Bedekt zijn woorden Gedekt de kleuren Die hij koos Hij moest wel, Anders werd zíj boos Ledro, (It.) augustus 2012…

kun je 'n plek zo overladen met liefde opdat het kwaad vanzelf zal verdwijnen zoals stemmen opgingen in de wind worden schoenen nooit meer aangetrokken komen koffers nooit meer thuis de eigenaren ervan evenmin…

fijne sneeuw bedekt mijn ziel en het pure bevriest me fijne sneeuw bedekt mijn gezicht en bevroren tranen worden onzichtbaar fijne sneeuw bedekt het landschap en het pure maakt me gelukkig - even -…

Terug in de stad, bedekte stad stil.…

In een kamer zo onkenbaar stil schuilt het ware zelf, het laatste restje vrije wil. De muren zijn beschreven blad, gevuld met wild getij als getuigenis van het levenspad. Zwak licht valt door een ruit met stoffelijke glas dat de wereld buitensluit. De hartslag is het algoritme van cadans. Nu de nacht is ingetreden vertoont de maan haar…

Zeven keer per Dag is het mijn Werk om een Mens te vertellen Dat hij niet Langer dan drie, Hooguit vier, maanden Te leven heeft - Zie de wanhoop, woede En onverdraaglijkheid In de ogen van Mijn patient Voel met hem mee, Maar mag niet huilen, Als de laatste Patient van vandaag Mijn spreekkamer Verlaten heeft Zak ik…

Door woorden verpakt in onmacht met strijd tegen je onwetendheid gevolgd door de stilte in het donker van jaren zichtbaar te zijn in de tijd. Nu de dagen jouw voorbij gaan in een huis zonder fundament typeert jouw gezicht in onrust waar in jezelf niet meer herkent. Begin van de dag als zonnestraal zoals een hemelpoort opent…

de naakte waarheid bedekt in termen van liefde…

het summum van wit een met sneeuw bedekte berk het kan niet mooier…

haar blond golvend haar als van lady Godiva bedekt mijn schouders…

Ik was naakt, naakter dan een man mij ooit zag Ik was geraakt, en tranen bedekten mijn lach was het verwaandheid dat bedekte mijn oren? en mij niet liet horen, wat het kind zei. ik ben naakt, net als de keizer geen ijzer, geen ragfijn goud, geen geweef is nodig. Is dat de prijs van liefde of was het gekte dat mij dreef?…

Geen vogel zingt geen vlinder vliegt geen zee van kleur bedekt de grond. De lucht bedekt strooit soms dons uit grauw wolkendek of huilt van koude. Natuur is als de mens somber, terneer geslagen gedoken, wrevelig. Toon hoop in kleine dingen.…

De haan die kraait de dag kriekt dauw bedekt de aarde…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

Harteloos gesnoeid nonchalant in groei en bloei bedekt zij wonden…

met rode kammen bedekt mijn verlegen blik de naakte waarheid…

De eekhoorn vindt trots onder een bedekte schuilplaats verborgen noten.…

sneeuw bedekt alles de natuur weet het beter de mensheid is één…

Zie mij lopen, kijk mij toch eens gaan ik ben een meisje, zonder zelfrespect Mijn eigenwaarde is lang van de baan kijk maar, mijn armen blijven bedekt Wonden in mijn armen en mijn been Ik voel mij zodoende geschandvlekt Niemand merkt dat ik bloedend ween want ze zien mijn armen altijd bedekt In bed huil ik ’s nachts telkens zacht voordat…

Het bos is in diepe slaap door nachtrust bedekt zolang de uil waakt…

bloesem mij rozerood windt me wild als een wingerd bedekt door liefde senryu…

de gevallen sneeuw maakt de wereld stil en wit en bedekt het zwart…

de spiegel bedekte…

dat wij hier zitten met lompen bedekt groezelige verbanden om onze koppen samen hier zitten elkaar nog net in de ogen kunnen kijken en dat we dan lachen lachen om de sleutel van ons weggeblazen huis dat wij hier zitten samen met de sleutel bedekt met lompen groezelige verbanden met stromende tranen de diepte van het ravijn…

Het bed bedekt tot zij gewekt. Kussensloop als zakdoek voor verdriet. Dekbed vergeet, eettafel niet.…

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

Als een maangodin Zit jij daar Bedekt door een Fijn kleed; Wachtend, Smachtend, Glimlachend!…

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…