Alle inzendingen over bekomen

Maar ik kan geen cent bekomen door te dichten en te dromen. Daar om doet mijn hart z'n plicht met een dankbaar, klein gedicht. ( geschreven voor m'n pa, toen ik 12 was )…

Want: wanneer je maar hard genoeg trapt zal de hoofdprijs je nog zwaar kunnen bekomen.…

Eindigende Auschwitz treinsporen Rookgordijnen asgrauwe lichaamsgeuren Jodensterren niet-genomineerden De aangegeven sterren die plaatselijk zich niet waterdicht weten Klaarlichte dag die nachtparels verwacht Maanlicht in zonne-kracht Schouwen gesloten poorten Gebroken woorden herboren Bevrijdingsdag op sporen Uittocht gelukkig vol-bekomen…

Zo plotseling, opeens, bekom je ooit nog van de schrik?…

Bekomen van de schrik leef jij door net als ik door nieuwe koers in hemelse blik. Geluiden in de duinen die gevoelens uiten om met uitzicht op zee af te sluiten. Een rood vurige gloed die mijn avond voedt is jouw souvenir wat liefdevol groet.…

je reist al in gedachten snel en veel te ver vooruit mag ik nog even wachten op het bankje in de zon ja op dat perron genieten van ontmoeten bekomen van begroeten ik weet jouw reis is nog niet om we zullen verder gaan de rugzak komt maar nu gevuld met mijn gedachten ga mee het wachten is gedaan kom naast me staan ik weet je…

Onze vader, nu gij in de hemel zijt de heer let op u, dus dat ge uitkijkt uw rijkdom is ons bekomen dus uw wil is geschied maar uw schulden nee, die willen we niet uw schuldeisers zijn kwaad want we hebben getost dat uw schuld aan hen nooit wordt afgelost ons leven op aarde is een hemelse dein zonder de beproeving nog langer…

De ochtend schijnt In stralen tegemoet Bekomen van buien Met visuele mijmergloed Vredelievend schouwspel Het weer toont eerherstel Zonlicht als vriend Zo langzamerhand dik verdient Droge wandelschoenen aangetrokken Vogels die je naar buiten lokken Rode dennenstammen ontmoeten met zonnegloed Hakkende spechten hoorbaar in overvloed Gaaien…

er zijn vleugjes wind die spelen met dromen razen over land en bekomen in de luwte van je uitgestoken hand ze landen zacht lopen over vingers dansen langs levenslijnen van je pols verder naar boven je ellebogen lossen schouders in een warm en graag gedogen maar strakken soms de spieren aan in een niet verder gaan dan gaat het…

Hij dacht, bekomen van de schrik: 'dit zal m'n pret vergallen; het is een reuzenpech, dat ik m'n lunchtijd vol moet vallen.' Hij was een lifter op en top; bij 't eten viel-ie neer, maar na de maaltijd viel-ie op: hij steeg naar Onze Heer.…

wijsheid die bevrijdt buig, mijn zoon voor de aarde in bloei vertraag je pas bij het voelen van het zachte mos denk daarbij aan de mensen die onevenredig woelen kijk naar de bomen met scherpe en brede toppen zij tonen de hoogte, groeien naar de lucht om bij tijd en wijle te dromen als de rust je wilt stoppen, zodat je even mag bekomen…

het gras is weer gegroeid de bloemen zijn uitgebloeid de kruinen van de hoge bomen nauwelijks van alles bekomen liefde schuilt nog dieper weg wees alert op wat je zegt of praten we elkaar angst aan moeten we niet naast elkaar staan de wapens steeds weer opgepakt vrede en voorspoed uitgekakt herdenken in blinkend oorlogstenue buigen…

Dat het bekomen mag!…

Ik trek de onkunde naar me toe – (krank)zinnig zoals je een kapot geknuffelde knuffel, koude krentenbol, kater of aspirine nog wat dichter naar je hoofd brengt om troost te bekomen. Verdwijnen. Vergaan. Vergeten worden. Wegsterven in onbemind gemis.…

omdat het geen eenrichtingsverkeer is met U U zoekt ons, wij zoeken U en dan moet het wel raar lopen als wij elkaar niet vinden zoals wij elkaar vandaag gevonden hebben hier aan de eet-tafel bijeen voor de maaltijd, de ontmoeting, het gesprek Wij danken U en ons voor het genoten voedsel met name het geestelijke Dat het ons goed moge bekomen…

in de schraalheid van de wind vond ik het kind met lentebloemen in haar handen ze was de winter net voorbij, bekomen van de kou en blij haar ogen stralend in de vroege voorjaarszon ik zag haar blikken en zij won, ik kon me schikken in haar lach die kwam zo onverwacht ik dacht te weten hoe ze was ze raakte aan het kind in mij…

Op slot Bommelstein is het aangenaam bekomen na wilde belevenissen heer Bommel en Tom Poes rusten beiden in de huiselijk ingerichte zaal de zware Olivier leunt behaaglijk in een grote zetel met gerieflijke steun zijn jonge vriend zit tegenover hem op een stevig zitkussen het geheven glas wijn weerspiegelt zacht maanlicht laat roerig…

als de donkere dagen zijn gekomen, en de kerstboodschap voert mij door het holst van de nacht; tintelt het licht van het wel bekomen van wie weer zoveel wordt verwacht.…

ik voelde het zachte vlagen van de vluchtige wind in haar dromen ze zat in ontspannen stilte te bekomen haar ademhalen had de ronde ondertonen van tevreden zijn over een pittige discussie hoe het leven in het spel van geven en nemen soms uiterst merkwaardige wendingen kent vooral bij het laveren op woelig water is snel averij…

kleiner zien worden in het langzaam verdwijnen van verten en horizon stiller in menselijk en omgevingscontact waar deuren sluiten ook vreemdelingen komen er niet binnen daar waar geen nieuw bloed elkaar ontmoet is de reis gedaan ook hoe vee en gewas de cirkel niet halen omdat wij hun lozen als te veel mest niet goed bekomen…

Wakker worden, het is al laat, open je ogen, de dag vergaat in dromen, in ’t echt, kan je iets bekomen, wat de bedoeling niet was. Wakker worden, open weer je ogen, laat tijd niet gedogen, in je droom gemist, eens sluiten ze eeuwig, vannacht sluimer ik, verloren spijt, naar de ontvreemde kans.…

Dus moge het u allen wel bekomen.…

hooggespannen Paardenharen strak gekamd Plotseling ontwaakt de ouverture uit een onbewaakt ogenblik tussen koperpoets en paukenketel Eenzaam trompetgeschal raakt steeds verder verdwaald in het donkere violenwoud Een schilderachtige Mahler zinspeelt samengesteld voor fijnproevers bezongen door lyrische liefhebbers Van de eerste schrik bekomen…

vol met zelfverzekerdheid begeef ik mij door straten van geluk alles zo prachtig dat vergelijkbaar is met Rembrandts meesterstuk willen pronken met al het schoon dat wij op ons levenspad tegengekomen zodat een ieder mag mee genieten waardoor ze even van hun angsten mogen bekomen de illusie van veiligheid loopt dan vol overmoed…

De rest staat te bekomen van het volle leven en terdege dood te zijn. -O te luchten in de daverende stilte, 't zwijgen vanjewelste, bevrijd van zeurderige, picknick- manden slepende zaligen! - Mondje ferm toe is het motto. Schouderklopjes zal men er niet krijgen noch de genade deelachtig worden en bloemschik- ken lere men elders.…

het missen van d'aarde uit verleden tijdens het zingen dreigen de noten te missen in klank, kleur en mededingen het grijs duidt mij enkel te zuchten even niet de morgen te beademen enkel een glimlach ervaren, dromen of de lichte luchten en regenbogen aan elkander te rijgen, en dan ophouden met hijgen och, 't is voorbij eer ik ben bekomen…

In de kamer heerst aangename eenvoud van ruw timmerwerk; nette muizen komen, mogen hier geborgen bestaan bekomen.…

van ver ben ik gekomen En alsmaar verder zou ik immer blijven gaan Om nog slechts eenmaal aan uw zij te mogen staan Nog eenmaal, tot in mij weerom de tranen stromen In druipend traag, verwerend al mijn dromen Hier nu versmolten tot de allerdroefste waan Dat dit moment, nu hier gekomen weer zal gaan Voordat ik van dit puurste blijdschap ben bekomen…

Bij zo weinig goeds van de dag kan het duister van de zomernacht mij als een weldaad goed bekomen. Mijn zomer voelt heel wijds. Een avondbries geeft aan de lucht levendige frisse stromen. Bij zo veel goed gevoel ontvouwt een vlinder zijn vleugels, want morgen zal aan zijn dromen een einde komen.…

Ik zie de demonstranten komen Met een donderend geraas Van de zomer nog niet bekomen En het volk wordt al weer dwaas Vol met angst bonst ons hart Als November is gestart Vol met angst bonst ons hart Zijn ze dit jaar niet te zwart Zie de stoom komt uit hun oren Er wordt niet meer normaal gepraat Niet de kinderen maar de senioren Gaan weer…