Alle inzendingen over beschimmeld

Aan het hart lachen van de sluier Dagen van beschimmelde apologie Ik heb een groot daar zit ik wel mee Bleek gespeeld, werkelijk op de tast Had ik het maar allemaal Dat is natuurlijk niet zo De legende in een kind Klaar voor de wereld…

Met Pasen mocht je dan het lekkers eten Maar toen mijn vastentrommel openging Was al het snoep na weken gijzeling Verkleefd, beschimmeld, muf en niet te vreten Dus werd tot mijn verdriet met slechts één zwieperd Die braaf gespaarde kluit zo weggekieperd.…

De deur afwerend met een stalen slot gesloten was de dag, dat ik daar voor je stond. Grimmige grendels hadden alles stevig vast versloten verbitterd verscholen was de voor mij vijandige grond waar elke blijdschap steeds bleek uitgesloten daar men geen licht, slechts schemerduister vond. Ik wilde juist van daar vertrekken naar elders…

De wanden zijn van papier je scheurt ze zo kapot de mensen zijn van karton kijk maar goed, ze zijn al bijna verrot beschimmeld door het vocht dat door de muren komt of gewoon door de tocht kijk, ze kruipen omhoog langs het behang nee, ze hebben niet meer zo lang.…

De aanblik die mijn lege koelkast bood Ik voel de moed echt in mijn schoenen zakken Mijn beurs is leeg, ik heb geen cent te makken Ontbijt was een beschimmeld plakje brood Toch ben ik rijk wanneer ik mij bedenk: Ik heb sinds gister weer een volle tank…

Een plant zuigt op wat het halen kan uit al het rot en misgelopen, het verdord, beschimmeld en tot voedsel geworden. Verlangen groeit vanzelf vanuit de dood vandaan, voedt zich tot bloei om te vergaan en weer te worden.…

Geen kruimels, geen beschimmeld brood onderaan in de doos. En ook de suppoost ademt voorzichtig door z'n neus. ----------------------------- uit: 'Landlopen', 1995.…

U bent te lang weggebleven Uw rivier is beschimmeld Uw bedstee verbrand Waar was u in de koude dagen van de oorlog waarin we vochten om een stukje brood? Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe...…

ontluiken bloeit uit haast dode takken, nog in donkere kamers met beschimmelde ramen daar schuilen tere knoppen in schuldloos schamen de adem van buiten zuigt aan wanden die zijn opgebouwd uit dichtgetimmerde ruiten en waar licht botst om dan in het niets te verzanden totdat mijn vogels roepen en ik ze verder draag in mijn…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum!…

Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd. Onmogelijk om louter iets te worden als je mens en dichter bent geweest, niet hoefde te bedelen maar kreeg. Wat ik nog zie ben ik niet meer slechts een flauwe weerschijn van oud licht dat me is gegund.…

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Neergekeken werd er op Jullie, dombo's zonder Enig redelijk verstand, Die beschimmeld brood aten En verder de schillensoep Verslonden die jullie eigen Varkens kregen voorgezet - Varkenshoeder, het laagste Van het laagste dat een Ontwikkeld mens zich Kan voorstellen - maar Een beroepsgroep die een was Met elkaar, die stond voor…

die avond kroop een engel in mijn bed en kon ik amper slapen door haar ronken ze had wel twintig glazen leeggedronken begeerte ging spontaan met vorstverlet ik had haar liever buitenshuis gezet omdat haar kleding en haar adem stonken naar vochtige beschimmelde spelonken maar zij was veel te zwaar, dit droef sujet en ik verkneukelde mij op…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

Nu vliegt gij door het avondland, Waar allerwegen heerst de nood, O aarde, bedreigd door wereldbrand, Beschimmeld is uw oude kloot.…

uitwas zag hij zijn bestaansgrond de hemel aanraken met onwennige tuilen, bleek als zijn merg hij bloeide wat hij ontgroeid was, aan duivelsbrood had hij geen boodschap, kindersneeuw gaf hem voorsmaak van engelkruid manna bloedmarmelade 's avonds bij maanlicht omlaagziend zag hij vertederd hoe achter zijn dunne luizige nakroost de wit beschimmelde…

De vrije sector biedt soelaas Alleen bent u niet vrij helaas Kruip in een piepklein kot met beschimmeld woongenot Voor 700 euro lukt het wel Googel je suf en ......... reageer vooral snel Huurtoeslag brengt verlichting al betaal je het uit eigen zak want in dit land stapelzot spekt de fiscus met een omweg de eigenaar van het krot…

Brood, beschimmeld in de kast verroeste hark in het natte gras een vogel bij haar geroofde nest verlaten worden door de ander of iemand voor altijd afwezig. Beitel het maar in je geheugen eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg.…

Brood, beschimmeld in de kast verroeste hark in het natte gras een vogel bij haar geroofde nest verlaten worden door de ander of iemand voor altijd afwezig. Beitel het maar in je geheugen: eenzaamheid een fata morgana in de woestijn alles om je heen vlucht weg.…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber.…

Het eentonige tikken van de klok aan de wand haalt hem niet uit het grauw beschimmelde verleden verloren ligt het blauwe pakje zware van nelle op de marmeren schouw maar legt juist die dag geen gewicht meer in de schaal het evenwicht zoek verliest hij stap na stap ieder gevoel voor werkelijkheid, de tijd nog steeds aan zijn zij…

Er is een schip gezonken vol met explosieve lading aan boord De jarenlange explosies zijn tot in de kerktoren gehoord Ieder zittend in zijn hoek met het goud omrande boek En zij zit daar als een knop uit een bloem ontloken Haar zingen is sterker als de haat en nijd Dat haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten Tussen het vreemde volk in…

en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel; in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd open ogen het versneld vallen volgens de voorspelde ballistische baan, van niet herkende vogels uit, nog te zien daarvan resten in hun vleugelslag, te hoog gebouwde nesten, sta ik ook vandaag oog in oog met zonvergeelde…

Ons bestaan bestaat uit pulp en bidden tot een beschimmelde Madonna. Verstoken van verslavingshulp zijn wij voor altijd hooked aan bella-donna. Dat zorgt voor tweespalt en de kans te worden overlopen, maar nu wij stevig zijn omwald, zet de vijand vast de sluizen open.…

De Pieterman komt ieder jaar omdat dan Sinterklaas verjaart Hij brengt cadeaus naar ieder kind omdat hij die zo aardig vindt Berijdt Sint een beschimmeld paard gooit strooigoed in de openhaard en nu Piet aan zijn witbaard hangt als Sint naar Spanje terugverlangt...…