Alle inzendingen over betwistbaar

Is er nog iemand die dit betwist?…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

Hij is een oud-gemeenteambtenaar Die zich altijd keurig heeft gedragen Hij draagt een stropdas om alle dagen Voor zondag een speciaal exemplaar Zijn lieve vrouw heeft dat zo beslist Hij volgt haar en heeft dat nooit betwist…

dat wat was en we zijn vergeten dat wat is en we toch niet weten uitzicht belemmerd door oogklep en mist alwetendheid immer betwist onbewust van beperkt perspectief blinde vlekken al inclusief…

De legitimiteit van het beleid van het kabinet Rutte wordt betwist. Heeft Brinkman nu een zetel weggegrist en mist de premier echt een meerderheid, op weinig democratische manieren blijft Rutte toch ons kikkerland bestieren.…

Zo'n fietswedstrijd is niet voor hobbyisten Je neemt een stalen ros en gaat naar START Waarna je trappen moet (bij voorkeur hard) Om anderen de zege te betwisten Er doen wel meer dan honderd mensen mee En dan wie er het eerst van A naar B...…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur,
 Dan zullen acht plezierdichtfinalisten
 Elkaar het kampioenschap gaan betwisten 
Met humor en met rijm en met veel vuur

 Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten 
 Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

In Emmen, zondagmiddag om twee uur, Dan gaan de acht plezierdichtfinalisten Elkaar het kampioenschap fel betwisten Met humor, rijm, en ook met heel veel vuur Kom niet te vroeg, u moet er goed op letten Uw klokken weer op wintertijd te zetten…

Zouden ze elkaar iets betwisten of ruzie hebben of spelen misschien. Dat laatste zal het zijn; het moet wel een soort van liefdesspel zijn.…

De afstamming van “worstelen” lijkt boeiend Men denkt aan “wrikken”,"wriessen",“wrau” of “wrist” Aan “wroeten” zelfs, al wordt dát weer betwist En daardoor leest zo’n uitleg erg vermoeiend Nou ja, ik weet nu wél dat bij dit woord Etymologisch ook geworstel hoort…

Al heeft hij de houdbaarheid van wensen en dromen zelden of nooit betwist.…

het vrolijk dartelen doet de ademzwaarte van zijn jaren lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd ziet de kleinen plaats betwisten op haar uitgedroogde schoot om het genoeglijk leunen tegen het verend boezemmos spartelend achter tandentralies onuitgesproken gedachten hij weet zijn rijkdom meer dan goud of diamant dat daar liefdevol…

. ------------------------------------------- De polistaal wordt helder Nederlands, (Slecht nieuws voor rechters en juristen, Er valt gewoon veel minder te betwisten) Een inhaalslag voor een gemiste kans. Op taalgebied zijn hier dus ziende blinden Die bezig zijn het wiel weer uit te vinden.…

ik scherpte het onzichtbare glas dat alleen in kleur gevangen nog reflectie had het curfde in oplopende spiralen raakte de hemel daalde glinsterend als waterval stuiterde in duizend stukjes omdat volmaakte schoonheid slechts een moment zou zijn ik heb dat altijd betwist want ook beweging kent zijn eigen mist waaruit feniks…

het donkert in handen die de wereld met vrede omvatten waar eens muren water een droge doortocht gaven spoelt de tijd met donderend geraas herinneringen naar realiteit weer leven zij met bekende gezichten als vreemden terwijl zij als kind samen speelden nu als vijand die elkaar het land betwisten dat hun vaders ooit deelden…

zag de mooiste bomen staan maar in mijn hart zong kerst al hun vergaan sparren nordman en de fijn genaalde den gekweekt om in luister te verschijnen zullen uit het bos verdwijnen kaalslag is niet te betwisten enkel voor wat sfeer verlichten hun groene dood zal nog één keer warmte geven als het oudjaar eindigt met nieuw leven…

Terg niet langer mijn hoop zelfs de wind verdraagt mij niet de hemel staat in mijn ogen als een rimpelig oud geschrift hoe schromelijk gekleed mijn gedachten lijken meer feitelijk zuigt macht hard Maar er is de zee zonder conformisme maar schuimend zij spoelt zout op mijn huid in een land waar mijn thuis betwist blijft ben niet ik degene…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

lessen van het ervarene leven voort in de gedachten die als waarheid zijn gebleven wijsheid als waarheid genoten niets dan zelfreflectie in ijzeren moraal gegoten ijdelheid door de spiegel ontdaan ontkent deze ervaring dus kan het niet bestaan bekrompen omdat er toch iets mist: datgene wat niet bestaat hoewel de moraal dat betwist…

Je schuwt de drempel ogen betwisten wat mond prevelen moet schouders hangen, dàt doe je goed in mijn handen druk je fleurig je stempel Ik sluit de deur met goed fatsoen en druk mijn neus dan in je schuld waar het mijn woede met leegte vult, immers de bloemen konden er ook niets aan doen Ik ben je niet direct vergeten het is zoals het bloemen…

Het leven duurt langer dan de eeuwigheid van gisteren nooit gedacht dat vandaag herhalingen mooier vormen gevoelens van andere hangen in het duister van de nacht wat wordt betwist tijdens het wandelen zonder te bekoren.…

Héél véél kon ik alleen geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht, dat ik alles kon (dus niemand nodig had) bleek dat ik mij vergiste, want-weet je wat ik niet kon? mezelf kon ik niet omarmen Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan: zijn mijn woorden- is mijn houding camouflage voor mijn angst? ben ik bang dat ik toch niet alles kan?…

schrijven eigentijdse verhalen over nimmer sagen, ze dwalen even ver als ooit hun vaders een duale natie op het spel voor even alles gewoon niets dat jaren heeft bewezen bij tijd en wijlen te bestaan de keuze wordt gekleurd een boom of eerder weg de buurman aan de macht om gewoon te kunnen huilen onbegrip in deze nacht de erfenis ligt betwist…

Dat wat de leeuwin mist, heeft de natuur de Leeuw niet betwist. Zijn het de manen die Hem de legitimiteit verschaffen om in de natuur Een winnaar te zijn?; hem hebben uitverkoren Uit te groeien tot een icoon van volkeren Groot en klein? Zo wapperen zijn manen fier op vaandel en vlag Tot glorie van menig natie en uiterlijk gezag.…

Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen. Ik wil een keertje overwinnen. Ik struikel, ik val, ik faal. Ik moet alweer opnieuw beginnen.…

met een lach heb jij de hardheid weggehoond je karakter weer laten raken met meegaand maar zonder dat knagende gevoel van een ander op afstand met smalende smoel waar eerlijkheid gedijt hoort kwetsbaar zijn niet bij de strijd omdat het een finaal uitgangspunt is voor een relatie zonder haat en nijd wij betwisten zonder wapens…

eindeloos golft water loom en monotoon langs nog opstandige stranden er is weer ruim voldoende zand voorhanden in deze posthistorische tijd geen mensen meer om avontuurlijk te landen en elkaar de schat te betwisten nog hangen sporen van strijd als tekens van haat en nijd in de opgeschoonde lucht zacht zucht het land in weldadige…

ik wil je zijn op alle fronten zoals ik je lief, zoet zout bitter zuur, het geeft niet want mijn smaak wordt door jou nimmer betwist mag ik je zijn wanneer je pijn verschijnt met scheuten die slechts in de herfst ten gehore worden gebracht en ik jouw grimas mag dragen zodat de lente zich nestelt op en in jou gelaat ik ben je, lief ik…

Naargeestig schreeuwen meeuwen in de mist Het doet mij huiverend naar zon verlangen Al wekenlang is de rivier gevangen En ligt mijn woonboot star in ijs gekist Wanneer de mist door wind wordt weggewist Zie ik de watervogels onbevangen Bij honderden rondom mijn arkje hangen Zij wachten stil er wordt geen plaats betwist Ik voer hen vis, strooi…

broedend op het oude akkerland oppers met gedroogde tarwe in het zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur waar ploegen wolken stof doen waaien achter twee robuuste zeeuwse paarden onvermoeibaar stappend in het rechte spoor nog zijn ze er de verstilde vergezichten maar in hun lijsten krijsen al toeristen die kaalslag is door niemand te betwisten…