Alle inzendingen over beuren

stroomsprong uit trotse bron tot woest geweld gezwollen waarin licht een kind bezwijkt in tegendraads verlangen stroomopwaarts naar de wel waar het alles ooit begon te zwak in benen en in armen wanneer de vloed te sterk blijkt het onmacht aanvaarden moet versopt verrimpeld beurs geslagen en bemind wentelt als hulploos wrakhout het…

laat spiegels toekomst maar bekijken schrijf het verleden af een nieuw gezicht en laat het oude wijken gewoon wat politiek de beurs is vast in trek een stukje rampgebied moord en bloed is ook niet gek plak stukjes aan elkaar die iedereen kan keuren combineren doen de lezers maar ze moeten altijd…

Een mens in droefheid op te beuren, Is zelfs voor kinders zoet. Die spotten kan met hen, die treuren, Vertoont een slecht gemoed. Zou mij eens anders leed verblijden? Zou 'k lachen in zijn smart? O neen! een edel medelijden Past aan mijn kinderhart. Ik wil dan met bedroefden klagen, Hen troosten in hun pijn.…

Dan sluit ik liever mijn ogen en denk ik aan je kleuren, want dromen van jouw liefde is dan alleen wat mij op kan beuren.…

Zo'n gerimpeld appeltje met een beurs plekje zo hier en daar, ligt op een fruitschaal als het onuitgesproken gebaar een miskend geschenk te zijn van moeder aarde; dat geen genade meer vindt op grond van de menselijke esthetische waarden.…

een gevallen vrouw hoe gewoon ook laat je niet lopen dan beur je toch liefst in de roem samen met je maat je bent per slot van rekening de beroerdste niet de vrouw als troef je loopt er op stuk als die mafkees van een heer naast je d'r over heen gaat kale nel het meest treurig in één handomdraai onder de boer zelfs in de…

Er hangt een roze deken in mijn tuin waar ik naar kijk met knipperende ogen want hing daar eerder niet een kleed te drogen zo'n donkergroene gemêleerd met bruin die kostte me bij aanschaf een fortuin och ja, mijn inkomen is geen vermogen ik heb destijds gewikt en afgewogen hield bij die aankoop zelfs de beurs nog schuin maar dat is niet…

Zoals je hier nu bent Zo werkelijk ben jij mijn lief Ongetwijfeld verscheurd Vertwijfeld, beurs Lauw en murw Maar verwachtingsvol Naar je ik, naar binnen Luisteren in dichtheid, mist haast.…

Regendruppels uit de lucht doen het op straat stromen De bladeren beginnen een beetje te vallen van de bomen Met af en toe het zonnetje dat mij weet op te beuren Wordt het straatbeeld gehuld in warme kleuren Tinten als warm rood, bruin en oranje komen voorbij waaien En deze weten het decor op straat prachtig te verfraaien Mensen strompelend…

Gelijk een heidenwijf wrijft zij parmant haar borst en dijen beurs te gener zijde. Al in dit groen groen knollen knollenland.…

rol de stenen weg voordat je brekebenend vlinders tracht te vangen die jouw pad in alle kleuren blijken te behangen je blik omhoog maakt voeten broos in evenwicht en zonder zicht ligt struikelen voor de hand daar gaat je tand en weer een beurse plek je ellebogen schaven omdat ze je lichaam even niet konden vertragen…

En dan zijn daar weer die mensen die proberen om je op te beuren die jij jouw vrienden noemen mag omdat ze je dag weer kleuren.…

zestig jaar verdriet en tragiek op ooghoogte in beeld gebracht een heimelijk teder gebaar verdrinkt zichtbaar in nog steeds niet voor te stellen wreed gedrag Polanski’s kijk op eeuwig menselijk tekort en toch zo tijdgebonden onverdraaglijk wee in Warschau gesymboliseerd door het leven van pianist Wladek Szpilman overlevend rücksichtlos beurs…

Voor wie vandaag heel erg moet treuren omdat de liefste niet meer leeft - dit woord toch om je óp te beuren: de mmoiste roos ook doornen heeft! Ons leven is een gaan en komen, een ebbe vaak en soms een vloed, en ieder mens heeft zo zijn dromen, slechts liefde maakt dit alles goed.…

Een jaar geleden zag je uit naar woorden die je opwaarts konden beuren ruimschoots werden zij met je gedeeld je lachte weer, je tanden bloot gelijk de zon doet na het duister stralen van vreugde over wat herwonnen was het voelde als een warme deken maar ging teloor in zeven weken de zware dagen keerden weer opnieuw de vraag; hoe je te…

En jij, mijn Assepoes met beurse knieën, veegde alles op, je schuine blik onveranderd op morgen gericht. Weet dat mijn gedachten bij je waren wanneer de herfstgriep je eens te meer met zijn vuige poten te grazen nam.…

met de stroom de bedding, de oevers tast ik af mijn vingertoppen strijken langs de rotsen en de krokodillen voelen waar ze verpletteren in welke hoeken ze snijden ik ken de spanning van hun spieren, poten, kaken en laat hen gaan in mijn stroom, met mijn stroom mijn bedding en wijkende oevers geven hen de ruimte van verspilde moeite en beurse…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

Een beurshandelaar uit Kadoelen stond wild door z’n haren te woelen en schreeuwde toen luid: ‘New York onderuit? Ze zullen de Down Jones bedoelen!’…

Hulpbehoevende landen ziet men strippen ten voordele van beurs en wapenhandelaar. Ze worden kaler geplukt dan onze kippen, zijn in IMF-verband altijd weer de sigaar. Wanneer de rijken de armen blijven rippen, wordt de strop steeds nauwer aangehaald.…

Zo gij slechts nu en dan mij op woudt beuren Met éne blik, wanneer ik u ontmoet. Eén blik van medelij uit Uw bruine ogen, En in die blik één enkle zilte traan! - Hierbij een doek, om die dan af te drogen. - Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan!…

er loopt een mens een Scheveningse mens over het havenhoofd het grijs-basalten hoekige altijd standvastige Scheveningse havenhoofd regen - windkracht negen noordwester stormt genadeloze striemen over nat-zilte wangen vers-frisse oren-gesel gloeiend rood beklimt de mens het hoofd wind tegen zout water op beurse lippen schuimende…

De vrouwen van houthakkers en flotteurs Begonnen toen het gas zijn entree maakte De toevoer van de bomen daardoor staakte Te denken hoe vul ik mijn platte beurs?…

Ze heulden met de vijand -landverraders- en beuren nóg wat Hitler hun toen gaf, een smerig judasloon tot aan het graf. Verdienden zij geen schot van doodseskaders? Hoe weerzinwekkend was toch dit gespuis dat vele gruweldaden heeft begaan Datzelfde tuig wordt nu in bad gedaan omringd door zorg van het verpleegtehuis.…

Wat is er mooier op deze wereld dan het leed iets op te mogen beuren? De mensen te stimuleren dat er na vandaag zo weinig reden is om te treuren.…

Morgen zal alles van een ander zijn Met vaders dood sluiten zich hier de deuren Het lege huis staat stil de rouw te treuren Al liet ik wel de troost van een gordijn Er gaan al vreemden rond op het terrein Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn Nu…

De arts probeerde hem wat op te beuren: 'Al lijkt het, of die hoge premie wreed is, toch hebt u geenszins reden om te mokken. Wees overtuigd, dat dit voor mij een weet is. Laat u zich niet tot zelfbeklag verlokken. Besef toch, dat het net zo lang als breed is: een ander zal veel langer moeten dokken.'…

ik bewijs de mensheid een dienst door voor altijd binnen te blijven en nooit meer praat Alleen haat en vloek, het lezen van een zogenaamd goed boek dat mij alles doet vergeten en het verleden doen missen en mij in twijfel doet brengen zoals het elke dag gaat gebeuren ik ben niet langer op te beuren Het leven is een grap(je)…

Er ligt een appel op een schaal voor een open raam- als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo n doof gevoel...…

De zomer sterft – de bloemen treuren in verlepte harten treur ik nu om jou je hoeft mijn bloemen niet meer, om je op te beuren mijn tuin ligt onder een wade van verdriet en rouw.…