142 resultaten.
liefdesgodin
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 1.736 ik graag wil is
geen grap geen gril
Maar dat ene gevoel
warm zacht en zwoel
Dat is wat ik nu wil
eventjes ben ik stil
Ik hunker en bemin
als een liefdesgodin
Zeg eens wat jij wil
soms blijf jij zo stil
Ik wil je liefde horen
meer dan ooit tevoren
Doe wat praat of gil
ik wil je maar niet stil
Leer je emoties tonen
ik zal je hart bewonen…
Ergens lacht een kind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 soms speelt
de tijd met
stemming en licht
verandert
het zicht op
pleinen en straten
die andere
kleuren op deuren
en ramen dragen
haast heeft
in traagheid nog
geen plaats gekregen
het groen
rust zonder wind
ergens lacht een kind
stukjes decor
uit het toneel
van mijn jeugd
die steeds vaker
mijn gedachten bewonen
in…
Miranda
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 180 Op de Thames bij Miranda
dobberen bootjes van vissers
grijsblauwe heuvels wenken
aan de overzijde
het licht wisselt per minuut
van groen naar blauw in glinstering
zwarte steltlopers strijken neer
in lage ebpoeltjes
doorgroefde boomstammen
vertellen verhalen over
Pakeha's en Maoris
die het land bewonen
Gedicht over Nieuw-Zeeland…
ongekende diepte
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.496 Zelfs nu je weg bent ben je bij mij
overdag en 's nachts in mijn dromen
Verlangens met ongekende diepte…
Die mijn hart en ziel bewonen……
Hoogmoed ?
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 96 Waar de zee
zich in liet bewonen, stolt
het bloed van anemonen in
een hoogmoed van de tijden
en laat overtollig moraal zich
verleiden tot een niet te stuiten
vloed om dijken te doorbreken.…
Vriendin
gedicht
2.0 met 3 stemmen 10.163 Ze wijst me af en reduceert me tot slavin,
ruikt mijn parfum maar wil mij niet bewonen.
------------------------
uit: 'Amazonen', 1996.…
H zodra ik hoefde te kijken was het weg
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.080 In een natijd bewoon ik je al
Voor ogen heb ik ons steeds opnieuw: gescheiden lijken we
te worden geboren in iemand anders, zelf
zijn we het misschien buiten ons om
Is dit genoeg, vraag ik, aan wie niet voor wie?…
met hese stem
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 556 ik ben niet meer bewoonbaar
nu alles schreeuwt om
het tekort
want waar is mijn wereld
waar zijn de dingen die gevoed
werden, vertrouwd
zichtbaar
als grijze adem
in het bewierookte gekkenhuis, net buiten
de spiegel en het opzwellen van
mijn buik
waar zijn de ankers
die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide
zodat ik ze beleven…
Zo dwars je de draden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 329 waarheid in handen
of spannen de halve je web
aan trildraad gezet
bij het minste verstoren
wordt een leugen geboren
zo dwars je
de draden en spint
het onmogelijke in
tot coconnen die
erfelijk belasten dat
wat wij ooit zijn begonnen
open je web
in ruimte voor waarheid
die niet is ontgonnen
ik ben geen prooi
nooit gevangen bewoon…
De Oude Boom Zegt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 120 als je goed naar me kijkt
zie je dat je op me lijkt
men zegt over bomen dat ze
maar wat staan te dromen
toch echt geloof me van
alle oude bomen
laten de meesten zich ook door
oude mensengeesten bewonen…
"NIKS"
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 888 Ik wil af en toe,
met heel m'n hart,
héél éven vergeten
dat ze niet mijn huis bewonen.
Ik wilde dat jíj,
bijna twee jaar verder,
voor deze feiten
iets meer sympathie zou tonen.
Maar ik hèb denk ik
NIKS te willen
en met smeken en huilen,
zal jouw begrip er ook nooit komen!…
Herfstkunde
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 478 De nacht ademt
de zware lucht van herfstbladeren
ik bewoon de overkoepelende vorm van taalfilosofie
met uitzicht over de binnenterreinen van de fantasie
ik verdiep me in de wijsgerige bestudering
van taalverschijnselen
ik ben transcendentaal
doe zowel aan vervreemding als aan jongleren
ik ben mij bewust van het vitalisme
van mijn angsten…
Keuzestress
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 279 Huizen weer bewoonbaar maken.
Tevreden met wat we nog hebben.
Surfen op de golven van de tijd.
Welke richting gaan we op?
Welke wegen slaan we in?…
Zonnekind
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.004 Kind uit onze dromen
uit de nevelen gekomen
om jouw wereld te bewonen.
Kind van morgen
om de aarde kleur te geven
in alle goedheid te verzorgen
maakt ons, al is het even,
een klein beetje vrij.…
Leven ervaren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Mijn, leeft binnen ons lichaam,
dat we vandaag bewonen.
Uw, is alles wat buiten bestaat.
Is heel en samen, is heel en al,
waarmee we verbonden zijn.
Niet mijn maar uw wil geschiede,
is vertrouwen en liefde schenken.
Mijn wil is vol vertrouwen geven.
Mijn wil is willen blijven leven.…
Ook nu heb ik je lief
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 49 Ondanks nu mijn slechte zicht zal ik niet krampachtig doen
jij niet geschokt om steeds opnieuw en opnieuw te tonen
hoe wij ook even met mij halfblind elkaars hart bewonen.…
Daar wil ik zijn
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.004 diepe dalen hoge helling
Weerbarstig het vervloeken begroeten
Het versmijten van getergde kwelling
Hoofden lichtgevoelig en onbedoeld
Over de top van de diepe dalen
De steiging van de helling gevoeld
Gemakzuchtig in het verre verdwalen
Daar wil ik zijn, onbetoverd en gewoon
Zonder krachten van de zwaartekracht
Zoals ik draaiend deze bol bewoon…
Ingetogen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 565 Eenzaamlied mag nog best
d`r refrein, een beetje tonen
teer decor om te bewonen.
Niet te lang; zonder orkest.
Breekbaarlied zo zinnig kuis
wervelend al van geluk
maar toch liever niet gelijk
heel het liefdeswijsje rijk.
Dat maakt de ontdekking stuk
het gevoel van zingen, thuis.…
mijn vleugels in jouw handen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 470 in elke vezel van mijn lijf
ben jij als adelaar ontvangen
diepe zielentonen roepen- blijf
mijn vleugels leg ik vol verlangen
vertrouwend in jouw adellijke handen
laat ons vliegen naar de maan
en verre ongekende landen
om nooit meer in gemis te gaan
wat is- dat is - wat was raakt nooit verloren
want wij bewonen zonne- uren
de eeuwigheid…
En de toekomst positief
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 276 De aarde slechts
Een kraamkamer
Voor de mens
Als boegbeeld
Van het grotere
Plan - positieve
Mensen die zichzelf
Ooit als pluisjes van
Een paardenbloem in
Ruimteschepen door het
Heelal zullen blazen,
Om ver weg, op prachtige
Bewoonbare plaatsen,
De mensheid pas echt
Tot bloei te laten komen
Inspiratie: column Daniel…
Mijn heilige huis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 345 De illusie die ik nu bewoon
Heeft vrolijke gezichten
En overal waar ik haar vertoon
Oogst ik goede berichten
Krampachtig bijna houdt zij buiten;
Tijd, belang en stil verlangen
Maar door haar vriendelijke ruiten
Kijken zij broos, als toch gevangen
De illusie waar ik nu in woon
Doet mij er aan geloven
Zij die mij als de wijste kroont
En…
Naast me
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 618 vandaag zijn uitgebloeid,
dat de herfst loopt te wenen
in de schaduw van je lijf
Je zegt dat de stilte nader is
dan de troost in mijn armen,
dat mijn adem muren bouwt
tussen verdonkerde dromen
maar als ik nu zeg dat
morgen weer zal komen,
dat droefheid en intens
gelukkig zijn samen horen
maar als ik nu vraag of je
mijn lichaam wil bewonen…
Angst
gedicht
3.0 met 25 stemmen 12.922 Ik lig mijn lichaam te bewonen.
Is dit een teken misschien?
------------------------------
uit: 'Schaduwlopen', 1963.…
Bezoek
gedicht
3.0 met 63 stemmen 20.992 Hij werd steeds eenzamer
En alsmaar bekwamer
In het bewonen van zijn kamer.
De ramen groeiden dicht
Van vet en stof, geen zicht
Had hij nog op enig licht
Of schemering, een lichtgewicht
Werd hij, vel over been.
Een kapstok, zo ging hij heen.
Alleen en alleen en alleen.
Allang toen hij was heen -
Gegaan, ging plotseling de bel.…
HET MAAKT ONS ZO MOE
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 723 Ik kan de wereld niet begrijpen
en ook de mensen niet die het bewonen
er zijn zoveel meningsverschillen
begrip en liefde willen we niet tonen.
Op al die vragen van het grote waarom
waarop de antwoorden uitblijven
oorlogen en geweld, ruzie en haat
waar de kranten dagelijks over schrijven.…
Nesten van Vincent
gedicht
3.0 met 19 stemmen 9.667 Kunst is vogelnest - voorgoed voorbij bewoning.
--------------------------------------
uit: 'Boven de koude steen', 2007.…
tevreden
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 730 ik mag de koe wel
die het gras bewoonbaar maakt
traag en telkens weer
opnieuw
het geritsel op de grond
wanneer dauw slingert langs roze randen
breed het kiezen, het keren
van de dag
en wanneer de wind naar
avond waait, de boezems plukt
uit malse twijgen
wacht zij geduldig op de maan
zonder vragen naar
het verleden
ze keert naar…
Stelend hart
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 388 Laat me je hart stelen
Als een lief in de nacht
Die je dromen komt bewonen
En het gestolde goud
Weer wil laten stromen
Laat me je hart stelen
Als een dief in de nacht
Die je van angsten komt bevrijden
En het verstilde zout
Uit je wonden laat drijven
Laat me je hart stelen
Voordat het smelt
En wegvloeit uit knikkende knieën
Die je…
Herfstdeuren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 scharnieren kraken
het hoofdseizoen is nu voorbij
wankelend
afgrond nabij
opent zij herfstdeuren
in haar dromerig verlangen
tussen haar slanke vingers
glippen er dagen
langs herinneringen
die ze ooit had
aan vlinderverlangen
groeien wilgen
houdbare dromen
verder tijdens nachten
door duister smachten
tussen talloze lippen
bewoon…
Je sluimert
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 602 Daar lig je dan, mijn liefste,
landschap van mijn leven,
huis van mijn lust en liefde,
bewoonbaarheid.…