Alle inzendingen over daarheen

Prins Harry heeft Afghanistan verlaten, Waarbij hij bij zijn afscheid heeft beweerd: “Ik heb daar Taliban geliquideerd”, Prins Harry mag daar heel graag over praten. Heeft iemand hem nou nooit eens toevertrouwd Dat spreken zilver is en zwijgen goud….?…

Al wat men aan de vrijers raadt dat dunkt de jonkers enkel kwaad, doch wat hun afgeraden werd daarhenen wil hun grillig hert. En wat men zo een linker biedt, dat wil hij toch zijn leven niet; en wat hem niet gebeuren mag, daar haakt hij naar de ganse dag.…

hijg me, liefste laat me bereiken wat je beloofde een hemelse extase misschien ook de hel mocht ik niet meer komen beroer me, ontroer me ontvoer me tot vervoering ja, leid me daarheen waarheen ik nog niet ging doch enkel kon bevroeden wat mijn doel zou zijn ik zweer je de trouw dat doe ik, alweer voor jou mijn berouw staat er reeds…

Waar ik je nooit hoef los te laten, alleen wij kunnen daarheen. Nu weet ik hoe ik je moet uitleggen, wat en hoeveel het is dat ik voor je voel. Ik zal wat anders doen dan zeggen, ik zal je laten voelen wat ik bedoel.…

Ik ben op reis, ‘k weet niet waarheen Ik ben er nooit geweest, vandaar De weg daarheen is moeilijk, maar Gelukkig reis ik niet alleen Een bont gezelschap maakt de reis Heel boeiend: de verschillen zijn Tot dubbel vreugd en halve pijn, Al zingt men elk een eigen wijs Ik tors teveel bagage mee Dat voelt bij elke stap als straf Ik leg…

Vaar daarheen met mij Laat je dragen op de zachte armen van de nachtwind...…

dichtbij Alles wat ik heb gezegd, Waar ik naartoe heb gewerkt, En waar ik om heb gevraagd Nu moet ik wel Ik moet gaan presteren Ik moet laten zien wat ik zei dat ik kon Alles wat ik wilde kan ik nu gaan doen ik ga iedereen achter laten Over de wereld heen Onder mijn dromen door Naar een nieuwe wereld Maar wat als ik het niet kan Daarheen…

Daarheen wordt opgelicht. Naar waar worden zijn is. Waar dood leven wordt. Verleden al overleden. Toekomst altijd nu. Leven immer spel.…

Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken, Is kind worden en naar de sterren kijken, En daarheen langzaam worden opgelicht. ----------------------------------------- uit het werk van Ed Hoornik (1910-1970)…

Het purperen vonkje kreitst en kranst en glanzedanst daarheen alleen! Die roos ben jij, de vlinder... mijn gedachte! Bedroefd of blij, zó dag als nachte bij jou is hij!…

Niets heeft vastheid, niets wil duren: Op de vlucht der jagende uren Stuift ons lot daarheen als kaf. Wat is voorspoed? wat zijn rampen? Niets dan lichaamloze dampen, Ras gerezen, ras verdeeld. Zie de hongerige dagen Aan elkanders vruchten knagen, Woedend op hun eigen teelt.…

Te lopen in het jonge lentelicht, dat nu elke dag langer openbloeit, - naar de steilte te heffen het gezicht, daarheen waar hoog, eenzaam een vogel roeit, of maar naar de top van de populier, waarin de merel zijn avondlied zingt, - lied, waar al het geluksverlangen in klinkt, dat nu rumoert door mens en dier, - zo te lopen, vaak vol bekommering…

Een haviksoog met een zeer vaste hand Plus stalen zenuwen om te beginnen. Dat heb je nodig om met darts te winnen, Daar zijn een paar heel goed in in dit land. Voor hen is ‘honderdtachtig’ heel normaal, Bij mij moet er een dokter in de zaal.…

Getekend door allerlei handen met de klank van gloeiende kreten – vliegt hij binnen door de spleten en verleidt mijn oog, Leidt mij daarheen waar de golven de hemelse dampen zoenen, De Maan fronst zuur haar voorhoofd, en in het water fonkelt iets, De Oceaan hijgt.…

Later bij het ontbijt krijg ik een visioen: het melkpak draagt van Willy Vandersteen Suske en Wiske zó vrolijk dat ik daarheen wil, de school moet het nu maar eens zónder mij doen.…

Doe jij dit Doe ik dat Ga ik hierheen Ga jij daarheen Maar wij met zijn twee Doen zoveel mogelijk met elkaar mee Samen delen wij veel wensen Hebben ook dezelfde kennissen En dan heb jij je mening Ik wilde niet dat je meeging Woorden met gebrek aan goeds Ja het is zeker dat dit ons niets doet Ik kijk naar jou Jij kijkt naar mij…

Ik wil niet huilen, ik wil niet praten ik wil gewoon met rust worden gelaten De goedbedoelde adviezen en kussen kunnen de pijn nu geenszins blussen maar beklemmen mij tot benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen…

als je even meeloopt vertel ik over de weg de meeste stenen zijn omgedoopt, dat is wat ik zeg nadat ik ze heb aangeraakt zijn ze niet meer als voorheen wat meer versleten, dieper naakt, het karakter hebben ze nog wel gemeen zo zal de kim, in de verte nabij, geen echt wonder meer kennen daarheen liggen ook aangetasten, voorbij het moment…

Dus ga ik wat vaker daarheen en neem af en toe een huzarensalade in plaats van patat. En ik rook nog maar één pakje per dag…

Hoorde-i niet, hoe de andren joegen Hierheen en daarheen, zuchtten, riepen, kloegen? Hij las maar, las, totdat hij niets meer zag ... Toen stond hij op, verwonderd: neevlen drongen Overal aan, en plots ... een donker blok Komt dreigend door die misten opgesprongen ... Hij wankelt door de donderende schok ... "Is dat de Dood?…

Geliefden van de eeuwigheid, ontmoeten in de vrije ruimte, waar ze elkaar herkennen. Ze zwerven door vrije tijden, waarin ze vol van liefde, samen worden opgelicht. Vrijgevochten beminnen ze, lief en in gebondenheid, zoals ontwaakte mensen, het liefste samen doen.…

Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen, Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên. En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen... 'k Zie dat een brede neevlenkring met vale Lichtloze sluier u omhult; dan dalen Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen.…

Ik ben in eenzaamheid niet meer alleen, Want waar mijn ogen langs de wanden dwalen Schemert uw lach daarheen. Ontelbre malen Hoor ik in 't klokgetik uw voeten treên. En langzaam nadert gij, zo ver, zo kleen... 'k Zie dat een brede neevlenkring met vale Lichtloze sluier u omhult; dan dalen Zachtjes uw lichte schreden naar mij heen.…

Zwak-burgerlijk en laf-lief levend Bussum, Dat zijt een speel-vertrek voor slechte kinderen, Daarheen verwezen, wijl zij dan niet hinderen Konden de echt-grote mensen. Zeg eens, lust je 'em, Dees donderende vuist? Ik zie, je kust hem, Schijn-heilige gezichtjes en verslinderen Van al wat echt in mensborst is.…

Mam, als wij elkaar daar kennen, Is het wel goed daarheen te gaan, Maar jij moet de boel verkennen, dan komen wij achter je aan... Mam, wordt jij misschien een engel? Maar dat ben je eigenlijk al; Blijf toch ,mam, nog even bij ons, we zijn zovelen in getal... en ik kan u nog niet missen, niemand van uw kindertal...…

Daarachter zijn de bergen versmolten met de lucht en wat zich moest verbergen is lang daarheen gevlucht. Het dorp is hier gebleven, vervaald en uitgespreid. Geloof toch aan het leven, het heeft ons soms verblijd. Nog klinken paardenhoeven, nog doet hier wat hij kan, met ratels voor de boeven, een soort van klepperman.…

Gelijk een bloem, zo teder is ons leven; Het vliet daarheen, gelijk een snelle stroom; ’t Ontwijkt de mens, gelijk een vlugge droom, Die ’s morgens flauw slechts voor de geest blijft zweven Ene enkle nachtvorst kan de bloem doen sneven; Een felle noodstorm geselt vaak de vloed; De droom benauwt en foltert soms ’t gemoed, En doet de sluimerenden…

Een immense vallei op een zaalgrote foto van het museum omringd door imposant gebergte Ik zou je vragen met mij en rugzak, daarheen te gaan.…

mijn vriend en ik, wij kunnen samen dezelfde weg niet gaan want waar mijn vriend naar toe gaat daar kom ik juist vandaan en waar mijn vriend vandaan komt daarheen moet ik nog gaan ik hou van jou, mijn vriend, tot gauw jij bent de zon ik ben de maan mijn vriend en ik, wij kunnen samen dezelfde weg niet gaan want als mijn vriend zich uitkleedt…

het ijlde daarheen, Als 't windje dat suist door de gaarde. Gesmaad is zijn naam en onteerd zijn geslacht - Toch treft van zijn lippen noch vloektoon noch klacht, Die deze rampen hem baarde. Zijn ouders, ach!…