Alle inzendingen over dozen

De houten koetsen werden dozen van metaal - de zanderige weg weldra geasfalteerd – Een alternatieve weg, provinciaal, wordt nu hevig bediscussieerd.…

ik heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere…

Nog één week in sferen van glans uit de dozen met spiegelreflecties in plexiglasfiber In sprookjesland toverrijst schoteltjesogen donkere stuiters in zielsdiepe vijvers Magische kerstster verlichtingsmomenten van engelhaarslingers en bambikijkers Kindervermaak in een klein paradijs de wondere zolder als speelgoedpaleis…

koel en kaal kamers zonder verhaal muren die me omsluiten nog naakt en nieuw onbeschreven door het leven ramen kijken met geschrokken ogen naar beladen dragers levens verpakt in kartonnen dozen onwennig en ontheemd kamer na kamer ga ik begroeten kamer voor kamer trek ik aan plant behoedzaam de eerste sporen en begin eraan…

De zolder krijt vergeten uit en weeft er draden tijd tot stof over kartonnen dozen waarin jeugd geborgen ouder wordt zoals de tinnen trommelslager in zijn houding lang verstramd of de pop wiens tule bruidskleed in vergelen is vergaan ze leefden eens zo zij verbeelden maar het spelen ging voorbij vergleed zoals de jaren waarin…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

De eerste kerstkaart al ontvangen Wel een beetje vroeg dit jaar De Sint is koud vertrokken En Kerst staat op het repertoire Bomen worden weer gekapt De ballen komen uit de dozen En winkels gaan van start Met hun jaarlijkse hypnose En masse wordt ingeslagen Voedsel, drank en zoetigheid Van Licht en Liefde is geen sprake Ook dit jaar heeft…

Tussen boekenkasten van kartonnen dozen het bos van gedragen kleren en rook van voorgangers Schieten vingertoppen elektrische schitteringen door zielige gordijnen naar de tl-verlichte gang Een kruik in mij vult zich warm.…

in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

loeiende lavenis ik weet niet wat er is maar voel mij aangebrand tot aan mijn navelrand dit ranzig Nederland zet ik maar aan de kant ik eet niet langer pizza en heb straal genoeg van Rita geef me bloemenharten laat me geuren snuiven maak me haarscherp zien dat alles draait om mien en haar betonnen rozen vertolkt door holle dozen…

Moeders ziel is verhuisd voorgoed Ze is nu van hemel niet langer van aarde Haar huis 'gekuist' achtergelaten Ik weet niet of dat er nu toe doet Wij wikkelen haar huisraad in oude kranten Wij pakken dat alles -met weemoed- in ribkartonnen dozen Wij herkennen 'onze maten' nu oude kinderen Die zij toentertijd uit…

De dozen waarin de poppen worden verpakt, bevatten tropisch hardhout, meldt de milieuorganisatie.…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

Hier wonen mensen in natte dozen en ik schreeuw niet ik voer geen actie voor een post in de begroting Ik voel me alleen net als de anderen in hun huis en schone kleren die al zoveel te doen hebben en opgelaten voorbijlopen met een vriendelijke groet die een gesprek afkapt voor het kan beginnen en die dit gauw vergeten voor het een…

Tussen het tastbare verleden weeg ik af wat ik kan opruimen, weeg ik af wat ik kan Al deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed…

Kartonnen dozen, Gestapeld tegen mijn muur Één vlammetje voldoende voor een hemelreikend vuur Geelblauwe vlammen kropen stil omhoog Glimlachend keek ik naar hoe het staal verboog Zwart rode resten, vallend om mij heen Mijn glimlach is verdwenen omdat ik zachtjes ween Het skelet slechts bleef overeind, mijn wereld is verlaten Waar…

Het dier dat mens heet Staat gelaten stil Kilometers stilstand Mooi gepoetst metaal Duurbetaalde blikken dozen Met de filemeldingen op één Ik zit en staar gedachteloos Naar groene weiden Waar stomme schapen slapen En koeien met hun poten In verkoelend water staan Mijn kont kleeft aan Het luxe leer terwijl het Asfalt trilt en de airco…

je raam sprak donker kon geen licht verstaan je schaduw op behang was er nog niet zo lang gebogen over boeken het internet paraat zag ik je woorden zoeken studerende tot avonds laat dromend keek je vaak naar buiten hoorde dan dezelfde vogels fluiten ik ontmoette zo je lach zag gordijnen plotseling verdwijnen en dozen stapelden…

Steeds meer roekelozen en bozen sluipen door de donkere straten voorbij slapende in dozen. Wie zal niet blozen bij het zien van dit verval. Het erbarmen is voor de bozen die rechtvaardige willen lozen.…

een kamer met uitzicht ramen vol groen de weg als een film mensen met honden een rustig plantsoen je kijkt langs je tranen een mistiger beeld de donkere huizen zeil en plavuizen op straat werd gespeeld in meubels en dozen het leven van toen de oogst van gedachten van jarenlang wachten van hopen en doen een kamer met uitzicht…

en voorlopig uit zicht gaat een zwaaiende arm en een wuivende hand de haren een chaos nog net voor de spiegel tot orde gekamd een afscheid zoals van het oude jaar haar terugkomst vol blijdschap in een weer stralend nieuwjaar haar bagage is niet vergeten het was te zwaar en te veel om alles nog te weten uit de pakjes dozen…

gedicht zijn met werk te dichter de gaat zo, op maar het noem, pakjes, dozen met vollaadt weloverwogen auto zijn dag de van begin het aan bode een Zoals 22-12…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

Nu zijn dozen niet te tillen, passen in geen enkele zak terwijl men ooit met groot gemak alle pakjes kon stoppen in een simpel jute zak! Weg is het gemak, weg de simpelheid, ook dat zijn we met het vorderen der jaren compleet kwijt!…

Bij de eerste druk al waardeloos papier Met als doelstelling een enkeltje vertier Dozen vol vermalen tot een natte pulp De beschreven bladen zakken in hun schulp Tegenwoordig moet het kortweg digitaal Populaire stukjes worden marginaal Met een entertje gewoon te niet te doen Onze tijd wordt nooit een eindeloos seizoen Oudere verhalen blijven…

Grote dozen sjouwen. Mijn handen met een verleden van meer dan dertig jaar geleden herinneren zich jouw vreugde nog dankzij dat nieuw joch.…

in de loop van vele vervagende jaren raakte ik je kwijt in een duistere uithoek van mijn lichaam klonteren weggeëbde opeengehoopte herinneringen samen tot een amorfe massa zoals vergeelde foto's in een kille kelder gepropt in uiteengevallen vergeten kartonnen dozen zich gekruld en gescheurd een weg naar buiten wurmen waar de hongerige…

Ze is lief en aardig, en O.. zo waardig, een echte dame is 't en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg, de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw, de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van 't welvarend…

' las 'k net in een studentenflat tussen bed, boeken, muren en dozen 'ben je nog niet bezet, wil je met mij naar bed?…

Ze is lief en aardig en zo waardig een echte dame is ‘t en zo fijn het zou een tweede moeder Theresa kunnen zijn alles geeft zij weg de huisraad van de buurman en het spaarvarkentje van de buurvrouw de voedselbank staat nu weer blank te glimmen zonder al die dozen met die lekkere dingen voor de allerarmste van ‘t welvarend…