Alle inzendingen over duikelen

Witte gele vlinders Ik zag jullie gaan van het balkon Duikel duikel ronderom Langs het waskoord bloemgazon Richting stroom en klare bron Vergleden zonder zoemgerucht Langs de rotsen en bosschages Langs elektrische tuigages Glijden glijden laat me toch Meeliften uit mijn lichaam loch En duikelend en ronderom Opgaan in gindse zomerzon…

Huppelend, duikelend, spelende vogeltjes, hoog in het lover, ‘t bevleugelt de zon, levendig strijkorkest, hartenveroverend stijgen ze hoger dan Bas Bariton.…

je danst op wind speels en dartel als een kind wit onschuldig is de vrijheid die je huldigt in kristallen duikeling toch ontsnap jij niet aan dalen gaat de aarde halen om te smelten in haar warme schoot…

ik hoorde met een licht suizen de regen ruisen uiteen spatten op de bodem kopje onder duikelen in grote plassen een donkere bui concerteert het regenwaterweer waarbij de wind in laatste noten als vlaag het regenorkest een goedendag zegt…

hoe het nu verder gaat zal de lucht blauw oplichten na een regen van vallende sterren die duikelen als zonnestralen omdat ze wensen dragen of smeer ik gewoon boterhammen na een slaperige goedemorgen lees de ochtendkrant van gisteren alsof er niks veranderd is -ik stel je een vraag -…

alles mag los spelen duikelen en buitelen nog even buiten en straks is het donker nog even buiten wie niet weg is wordt gezien spelen laat ons nog even spelen er is tijd nog even tijd en dan naar huis waar het eten staat op tafel…

vogelsporen schreven stilte in de sneeuw ik was haar uit het oog verloren door de drukte om me heen uitgelaten waren mezen bezig met hun spel van tak tot tak en namen zo mijn stilte fluitend op de hak ik zag hun kleuren buitelen het duikelen in levenslust dat bracht de rust terug die ik zo nodig had…

Het blijkt zeer relatief, zo’n V&D Dan kun je groots en onaantastbaar lijken Maar ja, de tijdsgeest weet geenszins van wijken Is straks ook dít imperium passé? ‘t Is wéér bevestigd wat zoiets betekent: Niets is nog blijvend. Laat stáán vanzelfsprekend…

Weer valt een loodzwaar gebaar uit het lood, het gezicht gericht naar boven, machteloos de ogen, sterrenstarend in de nacht en kleur begint te dansen, armen zwaaien hoog de hemel uit zijn boog doldraaiend dronken duikelend over de rand van overgave waar in de verte het spel van hoogtij leeft.…

ze blaast tegen de ballen schrikt zich een duikeling van de vervormde kattenkop op afstand kijkt ze verontwaardigd naar de concurrentie in de boom laat zich niet kennen broedt al spinnend een nieuwe aanval uit die laaghangende kerstslinger ontglipt haar klauwtjes niet meer het groene gevaar zal buigen maar nu de vijand haar overal…

de poesjes ze kruipen kopjesschuddend vanonder het lage afdak duikelen de ochtend in wassen zich in het tere zonlicht ze besluipen vroege merels en maken jacht op vlinders die uit koers zijn geraakt oeverloos en vlak hun wereld kent geen verborgen geheimen ze gehoorzamen braafjes het voorouderlijk instinct plegen geen overspel…

Haar vleugel gescheurd Door etterende wonden Die van binnenuit Hun weg naar haar fysiek toe vonden Oneindige duikeling Van utopie naar een hol leven Ze koos voor haar hart Waardoor ze uit de hemel werd verdreven De moeilijkste weg Naar het grootste geluk De kans veel groter Dat alles mislukt Vertrouwend op het lot En een toekomst…

Op een rotsblok vol mos Stond hij met de handen los Schrapend naar de laatste stappen tot Zich overgeven aan een duizelingwekkend lot Toen daar een adelaar van boven Een duikeling maakte op de wind Hij kon zijn ogen niet geloven Die buitelende vrijheid als van een kind Sierlijk gleden vleugels langs de stenen En scheerden ijlings langs de…

Ik duikel weer naar beneden met een toenemende snelheid. De zee vangt me op en ik drijf verder op de deinende golven steeds verder terug naar jou. ----------------------------------------------------- Uit de bundel : 'Een Adagio' Uitgeverij Zuid en Noord…

woorden spelen hun spel duikelen in golven verstromen de gevolgen in kuivende vloed maar op het strand wacht het verstaan als het schuim is weggeblazen naakt de kale waarheid snel zonder azen in vier kleuren spelen dame en de heer hun nellenspel en roemt boertien het mes snijdt fel door hoge golven ja ze spelen goed stranden…

Hellend, hellend vlak verlaten stijgen, stijgen, zwaartevrees heel even gewichtloos zweven dan is het hoogtepunt geweest Sneller, sneller naar beneden miertjes worden lompe karren scherend langs `t korte groen; aanstootgevende oude knarren Buitelen, duikelen over de lijn van dagen gapen vol verbazing trager, trager bijna stil en dan…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Een hurkduik ondanks elleboogblessure Was wat uiteindelijk de doorslag gaf Britt Dekker viel aanvankelijk wel af Nu mag haar schoonspringstrijd wat langer duren Zo springt de ster en juichen wij weer allen Die sterrenstátus blijft toch almaar vallen…

Je mag alle dagen zwijgend langsgaan, langs het beeldscherm of ruiten op de tast even hier komen inwonen en meedromen. Je mag kind bij een kind wezen hebt niets vrezen. Soms toon ik vruchten van nachten sloven zielgedachten die nog maar niet willen doven. Dan worden letters woorden en woorden zinnen als nakomelingen van de nacht die ze bracht…

een getuimel, weer een sprintje, ha een duikelend klein kattenkindje.. even snel nog toiletteren, soms de dames soms de heren... dan weer naar het restaurant, altijd is er wel wat aan de hand. nooit vervelend, altijd lol, wat is het prachtig, zo'n doos met lieve kittens vol!! over een paar weken gaan ze verhuizen helaas....…

Duikelend schaam ik mij dan weer voor mijn vlegelachtigheid en de draad noodlottig kwijt schrijf ik mij neer. ------------------------------------------ uit: 'Hollands maandblad' nr. 11, 2011.…

Almaar door het jachtige water, duikelend opgenomen in de teruggevonden stroom. ------------------------ uit: 'Transit', 2012.…

Eén woord en blokkendozen stuiken, struikelen tot scherven, duikelen aan diggelen en ankeren hun hartsuitstorting stevig wij zijn de grens en doen dat aan een flakkerend draadje en doen dat onvoorwaardelijk.…

roept en ‘hou van mij’ Je tenen omhoog die ik moet kussen dan weer even bovenop me staan Jij kan zo mooi stralen en duikelen en draaien nog een keer heerlijk dicht tegen me aan Je wang tegen de mijne die ik moet kussen alleen meneer de Aap komt hier nog tussen Grote liefde sterk verkleind hou ik nou jou of hou jij mij overeind…

grote rivier, aan jouw oever strandt mijn denken - glazen libel met vliesvleugels aan - ik duikel in je buik op jouw wenken vooraleer de dag is dichtgegaan grote rivier, in jouw water zwemt mijn weten - papieren blaadje van een vlinderbloem - jou zal ik zijn, in jou wil ik heten een nieuwe naam nooit eerder genoemd in mij kabbel jij je klaterend…

, de kastanje, schildert in witten, scherp gestoken op azuur, een dromende wijdse, wollige wolkenwereld, de stoere noorderwind blaast de hemel schoon, boven de stad wordt het fris, luid en helder, elk stil geluid kun je nu van heel ver horen, zoals al die groepjes duikelende, buitelende mezen, ze troepen ijl en zacht twitterend samen in…

Ze houden van die kale pruikenbol, ze duikelen en dartelen vol levenslust. Zij hebben een feest, heel onbewust. Zo verglijden stil mijn dagen, kijkend naar het leven om mij heen. Heel blij en dankbaar voor de tijd aan mij gegeven. Ik voel me nooit alleen.…

Ik duikel en ik zwem er bijna in, zoals een “zomernimf”, een” zoetwaterzeemeermin”. En straks zwaai ik mijn voet over de kant en vind ik even later op het keramieken strand, zonder warmte te verwachten van de glazen zon, al gauw de droogte weder in mijn roze nachtjapon.…

Soms zit de hoogte in je sokken, de lage tonen in je keel bijvoorbeeld als ik op mijn handen sta, mijn voeten hoog tegen de muur van blokken, soms duikel ik van mokkend zwart naar blij licht roze of andersom zo speel ik op de blokfluit stukjes mij.…