Alle inzendingen over excuus

“Voor wat in het verleden is gebeurd, Betuig ik hier mijn diepste medeleven, Erkenning van het leed kan ik u geven, Van wat nu door ons allen wordt betreurd. Dat is wat ik kan doen, na zo veel tijd, Maar sorry? Nee, dat kan niet tot mijn spijt.”…

Voor excuses is het nooit te laat, voor sorry zeggen eveneens, toch is de mens niet in staat gebleken, op de knieën te gaan om gewoon te zeggen, “het spijt me” wat je is aangedaan, nee, daar moeten eerst jaren overheen gaan, vooraleer men zeggen kan, ik zat wel zo vreselijk fout, niet dan? Maar voor excuses is blijkbaar een stadium…

Als moeder moet je foutloos zijn als moeder maak je geen misstap als moeder moet je luisteren, als moeder moet je niet klagen, als moeder ben je een duizendpoot als moeder ben je altijd de wijste, de verstandigste de slimste de liefste de.....de..... Maar o wee als moeder het lef heeft ziek te worden, o wee als ze wat gaat mankeren, o wee, o wee.…

Meer dan één goede leugen heb ik als belofte niet nodig Verder zoeken lijkt zo zinloos verder vragen overbodig Vragen die als aanval onstuitbaar gestaakt zoeken gaan verwijten Die met zelfbedrog openbaar of ongesteld zullen spijten Want de leugen is slechts een smoes en de vraag allang stelling gebleken Maar ik leef nog liever deze roes…

en boulevard hij jaagt scherp zand met hagel en regen door mijn haar maar als wij lopen langs de vloed is hij het steuntje in de rug dat doet mij oneindig goed soms schiet hij uit zijn slof orkaant kusten drijft water op en plenst in overstroming maar in de stilte van het oog flitst hij zijn kleurrijke bliksems opent als excuus…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

Hij geeft toe is zo moe van het vele strijden zo’n lange tijd heeft niets verblijd er was slechts lijden geen lieve lach geen ogen zo zacht mocht hij aanschouwen wachtte zo trouw op die ene vrouw die van hem zou houden is nu vol wrok en haat niets dat nog baat tegen dit zware leven dat vol geweld hem steeds heeft geveld…

De bloeiende roos verontschuldigt zich blozend voor haar scherpe doorns…

Lente in Irak Geen nieuw leven maar sterven Het excuus zo zwak…

Dag lezers, Als ik m’n oude werk weer eens herlees, Ben ik geneigd excuses aan te bieden, In navolging van die bekende lieden, Zoals Lil’ Kleine en laatst Glennis Grace. Hoewel ik het graag anders had gewild, Was ik voor Rutte vaak nog véél te mild.…

Zo’n amuse Is vaak een excuse Voor de lekkerbekken. Van zo’n plankje, laat ik u weten, Heb ik geen kaas gegeten.…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

Of het om een vakantievilla gaat Of 15 uit te wijzen Irakezen Of brieven die hij wel/niet heeft gelezen Of dat hij het met Geert heeft uitgepraat Excuus dat ik mijn lachen niet beheers; Geen mens is zo integer als Gerd Leers.…

Hij bood zijn excuus aan, onze premier maar in werkelijkheid interesseert het hem geen zier hoe hij onze euro’s afpakken kan. Hij zei sorry, ik maakte een fout maakte geen indruk als zijnde benauwd want zijn inkomen, komt niet in de buurt, van de modale vrouw of man.…

twijfel als beul van de zekerheid de vlucht naar buiten als eeuwig excuus om te ontsnappen aan de reis naar binnen waarom toch alles rationaliseren de momenten willen verklaren als dat alleen maar afleidt van het gevoel van overgave aan het nu…

Een vrouw is in mijn beeld een doos op benen Die benen lopen vaak van mij vandaan Testosteron en ik er achteraan Daar kan ik niets aan doen het zijn mijn genen MeToo - u ziet ik ben een man met kloten - Bij voorbaat mijn excuus...een lul op poten…

Gedichten later leek jij een ander mens dichter dat wel maar één met twee kinderen Na elke geboorte werd jij een nieuw chemisch fabriekje waaraan jij wennen moest Nieuwe verzen stonden vast als huizen in jouw hoofd evenals de scherpte van jouw korte, stevige haar gekleed in een rode overjurk op een zandkleurige broek Waar raakte jij…

recht door zee is best een nuance is verschansen wat humor verpest…

Geef de reden een kans om een excuus te zijn. Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

wanneer ze uiteindelijk lezen dat het hier stil moet zijn zijn ze niet meer te stoppen als excuus voeren ze aan 'een dag niet gelachen is een dag niet geleefd'…

Men nam een diplomaat in hechtenis Die ladderzat zijn kind had afgerost Dat is in Rusland dagelijkse kost En aangezien de man onschendbaar is Eist Poetin ons excuus en maakt stampij Maar laat eerst Pussy Riot maar eens vrij!…

Ebola is het meest recent excuus, Om nog maar eens dat kunstje te herhalen, Iets zieligs op tv? Dus hup, betalen, Voor tenten, medicijnen en infuus. Het doel is goed, natuurlijk is het sneu, Maar ‘Do They Know’... ben ik al járen beu.…

ik spot je kijk je aan daag je uit met één simpele vraag jij spot mij je kijkt me aan glimlacht en besluit een excuus te vertellen jouw mooiste glimlach met mij te delen of in te gaan op mijn open vraag wil jij er ook één…

Repressie voerde eeuwen heerschappij Excuus dus voor geweld en slavernij Ook jegens mij, berooide hugenote Alors, ik wacht vol hoop op zo´n pardon En zend dit snelsonnet vite naar Macron…

Het is een flauw excuus, maar toch wel waar: ook mij valt deze tijd bijzonder zwaar.…

Excuus als ik die twee weer eens verwissel: Jaap Rutte en die ander, Mark van Dissel.…

Het kleinste land ter wereld gaat failliet Het eilandje Nauru heeft zoveel schulden Dat crediteuren geen excuus meer dulden Als witwaseiland slechts rest een verschiet ’t Zijn toch de veronachtzamers der wetten Die in de crisistijd op kleintjes letten…

Het leven is zo druk en pushy Een goed excuus voor alle dagen sushi...…

Mensen hebben haast Een goedendag, en men kijkt enkel verbaasd Mensen hebben haast Alleen hun naasten hebben ze lief Hoor je daar niet bij Dan word je nog slechter behandeld als een dief Mensen hebben haast Ligt men rottend op straat Dan is er het excuus Ik heb haast…

verhullen gaat niet meer ouder en wijzer weet ik nu de wegen naar jouw hart geen nieuwe drempels meer of stroeve hindernissen geen uitvlucht, zijweg of verlaat excuus nee, tot een weerzien komt het niet hooguit nog tot verwondering en hoe ik in gedachten toch nog struikel…