Alle inzendingen over ezel

De pasgetrouwde ezel stoot zich aan een steen en breekt een poot. Z'n veearts moet 'm spalken. Hij wordt een ex: z'n ezelin heeft in de brekebeen geen zin. Hij is aan 't huilebalken. Een vent, die huilebalken hoort, denkt: 'Wat een eigenaardig woord!' De oorsprong wordt door hem gevraagd.…

Nog hier en daar een stalletje, zo pover en zo arm, met os en ezel en een krib, het lijkt animal farm. En in de krib, daar ligt een kind, haast niemand kent het meer, was er met kerstfeest maar weer eens, Hij, onze Lieve Heer. Matheus 1:21…

een ezel? ach, je kent hem vast: (baudet) die schermt met vreemde woorden (vreemde leg?) maar noodgedwongen thuisblijft (niet op weg) bezorgt de mensen meestal pijn (geen pret) hoewel: er is een goede kant (echt waar?) hij toont zijn Waalse afkomst (zonneklaar)…

Zie ginds een ezel met een man ernaast En op het beest een meisje, uiterst zwanger; Soms kreunt ze, want ze houdt het niet veel langer En dus maant hij het dier tot nog meer haast. Heel Betlehem juicht dan: "Kijk wie daar komt! Wat heeft die Arafat zich goed vermomd!"…

Ze vliegen midden in de winternacht En hopen door hun vlucht het licht te zien Ze dalen uit de hemel neer, misschien Dat hen daarna wel de verlossing wacht Als straks die ezels weer de lucht in gaan Dan kunnen ze er mooi weer tegenaan…

de ezel steunt tsaar poetin excessief zijn oorlogswens voor bommen is berucht in Rotterdam slaakt menigeen een zucht zijn heulen met de vijand: explosief zijn misse club scoort laag op 15 maart men strijkt dan ezelsoren uit de kaart…

Dus ook niet klooien, ezels, met een geit!…

Marianne, laat je kloeke woede gelden; de Kamer is nog nooit zo’n zoo geweest: Tig hanen, slangen, ezels overal, een witte haai, wat wezels en een kwal.…

ik heb de stal op de stoep gezet os en de ezel aan de kinderboerderij gegeven en mijn schaapjes geteld ik had ze op het droge maar sommige moesten er toch aan geloven ze zijn al besteld om het offerfeest te vieren als held ik geloof nu in groen en niet in de religies van toen en wil weer ontwaken in lentes die een echte…

Een ezelin heeft lak aan tube, pot of beide, omdat ze met gemak een ezel kan verleiden. Dus dames, wees maar puur natuur in elke vezel, dan zult u op den duur de vrouw zijn van een ezel.…

De ezel en de vis hadden slechts oog voor de waarde van begrotingsnormen; geen die zich over het kwetsbare boog. Wormen in Naarden vreesden voor hun bestaan. Zonder voedsel verdorde de aarde en met het land gingen zij eraan. Aan het kleine, het zwakke, het bejaarde boden de vis en de ezel geen oor.…

wij moeten weer zoeken naar het zilveren lijntje van oorsprong en oneindig het al en het ene alles en niets verbinden moeten wij ons met de navelstreng aan de buik van het onuitputtelijke om weer te kunnen huilen als een ezel om liefde in liefs in schoonheid en kleur in vervoering van Bach's hemelse klanken die verhalen van eeuwigheid…

wolken drijven doeken voor het bloeden van de zon zegt mijn naamgenoot, de dichter onverschillig onder herinneringen valt sneeuw uit de vogels fluit bos je ruikt alleen kleur er balkt een ezel hij weet het niet ze hangt haar was te drogen over een rol prikkeldraad -------------------------------------- uit: Sommige gedichten…

De tijd tikt zich stap voor stap van de kalender af tot het laatste blad valt verscheurd leidt zij lijdend naar het licht bespiegelend zij zoekt en speurt naar inzicht alles tikt voorbij mijmerend wijs wikkend vol verwachting die ezel droeg zijn zalige last toch niet te vroeg…

van de bloempjes en de bijtjes steek jij mij nog het meest jouw angel zit mij in het hart als een splinter in het oog dat tot tranen toe bewogen mij doet balken als een ezel die blij is met het hout een huisje bouwt een bedje spreidt en wacht tussen de warme lakens vergetelheid... als jij mijn Julia zou zijn dan was ik er geweest.…

Ik zie het in je ogen ze bekijken mij zo ijskoud ik kan lezen wat er staat, lief zie dat je niet meer van mij houdt Ik kan het niet meer veranderen kon ik maar mijn leven dromen dat wat er tussen ons is gebeurd had allemaal weer goed gekomen Ik weet nu, wij samen zijn een boek dit is was ons laatste hoofdstuk teveel ezels-oren in de liefde…

De tegenslagen zijn soms hard maar leerzaam bovendien tenzij je een ezel bent want dan ken je die steen al wel. Even slechts een lach op je gelaat de vrijheid lezend in je ogen de parels van je ziel ik hou van je warme hart.…

aan de andere kant van de wereld regeert Aeolus god van de wind langs stenen paadjes klimmen ezels over de verweerde krater we plukken de dag in geleende tijd verbranden we de winter aan een blauw azuren zee zet de schoonheid onze hoofden even stil…

Kerst in je ogen een wereld vol mededogen met Betlehems ster romantisch bij nachte in stil verwachten komen koningen van ver maar herders verdwijnen schaapjes de ezel en os verschijnen alleen in de stal gezond en veel zegen kan ik u helaas nog niet geven toch wens ik u allen een goddelijk nieuwjaar…

de schepping was voltooid overal waren de klokken gaan tikken op het uur nul omdat de mensen anders zouden stikken zonder zuurstof bomen zon en natuur het raderwerk was universeel onvervangbaar door de mens waren er ongewenste haperingen waarna verval was ingezet met kains ezels kakebeen dat abel had neergelegd…

Slechts koe en ezel hadden 't feest verstaan. --------------------------------------------- rossen: paarden neien: hinniken…

Ze kwamen bijna elke dag, hun ezels in het gras schilderend in stilte tot in de avondkilte. Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen wordt nog van hen gehoord.…

mijn penselen hebben angst voor het bewegen vrees om plein en straat te vegen kleuren schromen zich te laten zien zij vloeien niet maar blijven aangelijnd het witte doek voelt koel in het ontvangen van de eerste schetsen ten langen leste heb ik mijn ezel in de tuin gezet wind en lentezon deden de rest…

ineens voelde ik het het was er al heel lang het was alleen niet bevatbaar geweest of ik was niet bevattelijk haar vorm zwevend boven het licht was ik tienduizend ezels die zich aan dezelfde steen stootten zij was een gewoonte geworden ik en mijn verborgen zadelpijn niemand op een roestende fiets kan uit twee verschillende werelden komen…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren.…

Zie je die ezel? Gek, zoals hij er zonder reden staat, hoe wist hij dat we hier moesten zijn?…

als je heel goed luistert hoor je hoe de ezel de os toefluistert over ornamenten die verhalen moelijke zinnen van de drie koningen vertalen hoor, de herdertjes blij van zin, blaten dat kreeg engel Gaybriël in de gaten en blies met al zijn kracht de loftrompet, voor allen te horen de aankondiging dat er weer een schaapje was geboren…

Ik moet nu spoedig naar de Balearen De eilanden doorkruisen op een ezel De kleine baaien zoeken En de meisjes paaien De harde korrels voelen Aan mijn voeten Ik moet nu spoedig naar de Balearen Alles vergeten wat mij heeft verlaten De warme zon zal mij van al mijn pijn genezen Nog eenmaal kan ik dan gelukkig wezen Van mens en dier heb ik…

wie ben jij als je de deuren sluit de lasten als een ezel draagt? vang jij de vlinders ontdooi jij de beelden boetseer jij de liefde blijf jij het raadsel?…

ik verf de koeien groen als weerschijn van hun thuis de luchten Ruysdaelblauw gegrond met wit van dauw bloed wordt Dalirood als monding van de dood rozen vlijen op een grond -weet dat drie d verwondt- geheel in lichte toets niet hoorbaar pianissimo klavier gelijk doek en ezel zit ik hier morgen haal ik het van papier…