Alle inzendingen over gewoonlijk

Wees maar jij en blijf bijzonder zing gewoon je eigen wijs…

Winter geen winter Lopend in mijn zomerjas Is 't gewoon voorjaar Reeds gekleurd herfstblad Geselt normaalgesproken Nu slechts dwarrelt Want de wind is zwoel Temperatuur veel te hoog Duidelijk van slag Opwarming een feit De natuur sterft rigoureus Waarom wij zo tam...?…

dat komt gewoon doordat zijn vader eens. gewoon omdat zijn vader in zijn jeugd. doordat zijn vader in zijn jeugd gewoon. gewoon al in zijn jeugd zijn vader toen. omdat zijn vader ooit eens tegen hem. ooit gewoon eens in zijn jeugd hem tegen. dat komt gewoon doordat zijn vader ooit. gewoon hem in zijn jeugd toen ooit al eens.…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

Dat komt gewoon omdat zijn vader eens. gewoon omdat zijn vader in zijn jeugd. doordat zijn vader in zijn jeugd gewoon. gewoon al in zijn jeugd zijn vader toen. omdat zijn vader ooit eens tegen hem ooit gewoon eens in zijn jeugd hem tegen. dat komt gewoon doordat zijn vader ooit. gewoon hem in zijn jeugd toen ooit al eens.…

Smeulende woorden. Koude kreten. Niet meer weten. Het bloed bedekt en de dood vertrekt met velen. De bom is wie hij was want verdwenen is hij toen de bus dichtbij zijn ondergang was.…

Je probeert me wat te zeggen Met je tong half uit je mond In je rolstoel uit te leggen Dat het komt zoals het komt Voor de 1 ben je zwakzinnig Voor de ander teddybeer Er knaagt mij iets van binnen Je raakt me keer op keer Voor geen geld wil ik je missen Voor geen goud wil ik in jouw plaats Zal god zich weer vergissen En ik ben niet eens…

Of gewoon op de bank zo saam Geen kat is zoals jij Want jij was echt uniek Ik hield echt zo van jou van verdriet ben ik nu ziek Dag mijn lieve Droppie voor al jou katte-kuren Als het aan mij gelegen had Hadden die nog veel langer mogen duren…

Ook al vind je jezelf maar een gewoon mens, Voor mij ben je . . . EEN PRACHTMENS…

de druppels van de regen die, met een duwtje in de rug van de wind, er nog meer zin in hebben gekregen…

grond in luwte verdwijnt en met een laatste dwarrel nog heel even verschijnt in de vergeten hoek liggen de dagen met een eigen geur door niets te vragen bekennen zij kleur in hun plakkende kreukels door haastige scheuren de vuilnisman kent zijn klanten weet van wanten op zijn wekelijkse toer want voor hem zijn de patronen gewone…

Het zijn de doodgewone dingen die we dagelijks beleven waar we eigenlijk nooit bij stilstaan of het een gevoel van waarde geven. We zien de dingen om ons heen maar het dringt niet tot ons door alles is zo wezenloos toch gaan we er weer voor. We weten dat alles doorgaat het draait niet om jou of mij het is een ding van ons samen en gaat…

willen zijn de snelste ook rijker en succesvol in de toevoeg vaan het eigen genenmateriaal aan de mix van uiterst gewenste profielen juist daar waar de eenheid smaak gaat prevaleren en uniciteit zijn verrassing verliest schiet de evolutionaire trigger tekort in diversiteit want mensen uit de genenbank willen geen klonen van het gewone…

het vonkte meteen waar geladen deeltjes mij raakten en hun energie een miraculeus zachte landing maakten mijn huid veranderde in een eindeloos verlangen naar meer waarbij de intensiteit warmte kleurde naar rood wij zij gaan lopen op blote voeten in het gras waarbij wind tegengas gaf tot wij de wereld weer raakten die gewone…

Jij blijft maar vieren geven, vindt jij dat echt zo leuk? Helpt het tegen een frustratie? En lig je in een deuk? Weet je, ik zal je wat vertellen: Het doet echt geen afbreuk aan welk gedicht dan ook... Ik ga lekker door met schrijven Jij mag dan vieren aanwrijven, een ander leest ze ook...…

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

zonder haast zie ik je gaan je jasje open in de wind je gaat op je tenen staan omdat je boven dromen vindt die dromen zie ik in je ogen zo helder blauw net als de lucht hoe vaak heb ik daarin gelogen om te behoeden voor de vlucht als dan de wind is weggewaaid hoor ik plotseling zijn stem, ik heb de wolkjes uitgezwaaid zeg ik hoe trots…

net zoals zij die nazomer de herfst Haar Zuiden is zo ver niet Daar kan ik Dichterbij Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Eenzaam zijn als hier Gewoon Weg Mocht je haar zien zeg haar dan niet dat ik haar mis Haar Zuiden is zo ver niet Waar dan ook Net zo goed Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Gewoon Weg…

vervallen in een leefpatroon alleen zijn leef 'k gelaten dit leven is mij niet gewoon ik ga het bijna haten... de dagen rijgen zich aaneen geen onverwachte dingen nu ben ik even slecht ter been je hoort mij zelden zingen...…

" zeg je, of: " 't is koud" - zo heel gewone woorden van hem of haar die van je houdt en die je vaak reeds hoorde, maar onderhuids is 't lente dan en bloeien lieve bloemen voor haar of hem die klanken van je diepste naam kan noemen. De bron vanbinnen stroomt weer uit en drenkt het hart van velen.…

Waterig door gewoon geluk sijpelt traanvocht in hartstocht naar benee.…

wilde ik vooral mensen helpen Ze allemaal met mijn hulp overstelpen Maatschappelijk werker of psycholoog Zelfs dokter is wat ik overwoog Alles was nog mogelijk, alles kon Niets was te gek; wat ik ook verzon Maar wie had het ooit gedacht IK heb het zeker niet bedacht Voor mij niets in de verpleging of techniek Nee, ik werd uiteindelijk gewoon…

voel wat je denkt je hebt angst angst om met me te praten omdat ik ziek ben kanker en het leven moet laten is het zo moeilijk mens te zijn zoals je was open, frank en vrij ik voel wat je denkt ik heb je nodig praat toch tegen mij PRAAT, maar niet over mij ik heb al zoveel verteld telkens weer die vragen PRAAT, hoe het jou gaat doe gewoon…

Wat we niet zouden moeten doen: ons life laten stylen elke dag een nieuwe trend zeg maar Veel beter kunnen we telkens weer opnieuw de nieuwe dag genieten gewoon zomaar de zon zien opkomen de dingen nemen zoals ze zich voordoen niet te licht niet zo zwaar niet zo zwart…

Gewoon, Lekker warm, Rug tegen rug Of andersom Of andersom Armen in armen Lekker warm Geen grote verhalen, Vooral er zijn, Liefde zien In jou en mij…

zo heel gewoon kokend water een zakje thee gewoon een glas dampend hete rooibos thee schenkbare liefde in de eenzame kilte van een eindeloze nacht drinkbare bronsrode moed transparante gouden gloed in die pikdonkere nacht sympathiek troostrijk vocht het niet mogen maken kan je heel diep raken gewoon wat thee door dat ongrijpbare…

mozart in het kille halogeen muzikale energie uit kv 622 juichend koestert het allegro zich in het diepste van ons samen zijn roept het voorname adagio in fluisterzachte weemoed momenten op van stromend geluk vervagend in stille verten deint het rondo in kristalschittering dansen wij in een warme blauwe nacht deze magie eindigt boven de…

het zit gewoon zo kippen leggen eieren een haan kan dat niet…

Ik hou van jou zoals je bent niet anders dan anders maar ook niet gewoon.…

De zomer was niet zo groot maar de zon gewoon geweldig het regende pijpenstelen en altijd werd 't weer droog een merel woonde in mijn tuin tot een kat hem roofde een ekster huppelde in 't gazon niet denken hij was vergeten wat hij hier vinden kon en meesjes dartelden in mijn taxushaag het spel der liefde hield hen lenig…