Alle inzendingen over gillen

Beelden gillen, angstige prevels. Duistere steegjes, grijnzende gevels. Het beest heeft in mijn hoofd gekeken. Schaduw kruipend gefluister, met hoog piepende kraken. EN NU VERDOMME SLAPEN! Schreeuwt de deur met een klap. En besprongen door het duister, zal ik nog wel even waken.…

In gezwinde pas, lopen zij vier avonden van jong tot middelbaar, ik zag geen oude, of toch ja eentje die het lef had te gaan lopen voor een kruisje, geen heilig kruis ach welnee, hij loopt gewoon voor de gezelligheid mee, de kinderen rennen, gillen en lachen vier avonden lang, tot aan de intocht op de avond van de vierde dag.…

Soms durf ik denken dat wij met opzet ons vertillen aan de zwaartekracht willens en wetens enkel maar om het uit te mogen gillen over onze onmacht naar elkaar soms al ik denk te weten wil ik snel vergeten en wat ik me daarbij afvraag blijft gelukkig vaag soms als ik denk te kennen wil ik snel ontwennen en wat me nog onduidelijk is…

Gillen zou ik soms, ware het niet dat ik ook buren heb, zij praten ook. Niemand woont hier, behalve bed, tafel, stoel en bank, in de tv wonen heel veel mensen het is daar erg druk.…

Heel wat aso’s zien een kind als last dat hun leven onderplast Ontbijt van chips en smarties in een lucht van bier en wiet Gillen, vechten, altijd problemen Dat kind kent ouderliefde niet Dump ‘t bij de jeugdzorg op kosten van de staat Ga door met liederlijk leven tot je vroeg seniel deez´ aard verlaat Met voortplanting van ellende…

handen wurgen zwart ogen gillen wit en angst vervloeit langs muren die de stilte zat zijn en elkaar spinnen ragen rood het harigt op de poten ze hoeken voor hun leven rennen voor de dood ze trekken draden treurmuziek in webben vaag verdriet want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied ze wroeten in mijn geest vernachten…

De zachte streling van je tong, de beroering van je lippen, laten een zacht geluid aan mijn mond ontglippen De aanraking van je hand, liefdevol over m`n billen, doet me, denkend aan het vervolg, onhoorbaar gillen. Diep in me wakkert een vuur dat jij hebt ontstoken, En dat er voor zorgt dat mijn bloed begint te koken.…

geef me geen dagen van gebeden wanneer ik mijn waarheid op de brandstapel werp maar geef me een lichaam waarin ik kan wonen ongewijzigd gillen tegen de schrijvers en de makers van een dichtgemetselde eeuwigheid waar ik kan rouwen om de leugen steen per steen geworpen in woorden van het lot bewaak mijn huis en het eenzame…

gezichten ze weten het en kennen mij een vreemde in hun land ze kijken maar begrijpen niet, hun ogen zien ook nooit mijn stil verdriet de kapot geschoten zon het branden van mijn handen toen de oorlog pas begon ik droom nu de familie het spelen van muziek het dansen van zovelen we vluchtten voor de dood de honger en het wachten het gillen…

Langzaam stap ik in het zwembad tree voor tree, stap voor stap Om stuk voor stuk los te laten Het vroegste en recenste lijden Dan laat ik mij voorover glijden Om ‘t lijden in 1 keer af te laten glijden En dat allemaal in m’n blote gat ’t is me wat, ik ga bloot nat Met ook mijn lijdende billen Die het wel uit kunnen gillen Maar bij het afdrogen…

geen agenda of afspraken richtingloos hebben wij zonder kaartje de trein gepakt hij stond voor ons op wacht vertrok meteen na de fluit reed snel het anoniem stationnetje uit nog tikken de wielen hun maatschappelijk verbonden cadans de rode draad gleed door onze handen naar een griezelig stil rangeerterrein tot onze gillen…

En plotseling had hij zijn mes In ’t deinen van die buik gestoken En worgend ’t gillen afgebroken, Smeet haar in bed als lege fles, Ging kalm op straat, was blij en krachtig, En voelde zich tot veel goeds machtig.…

Oh ik weet, soms wil je gillen, zonder geluid en dat is dom, want aan de zijkant zou ik willen dat je gehoor geeft aan die impuls, maar kom, Perfectie in dit leven is iets wat niet bestaat en dat is dan meteen de reden dat ik je in je waarde laat!…

Wat het leed van de enkeling Zo vreemd maakt Is dat de wereld Die er geen weet Van heeft Doet als of het niet Bestaat Blijft gillen en brallen Moppen tappen En omvallen van Het lachen Sommige mensen Steken hun handen uit En troosten…. helpen Terwijl anderen Zelfgenoegzaam en Tevreden rondkuieren Roddelen giechelen En met elegante…

Je hoofd zou het wel uit willen gillen. De stukken weg lopen soms apart. Pijn en steken vervuilen dan het hart. De kunst om nu te blijven staan en te geloven. Doorzetten tot onze liefde weer samen gaat stromen. Hier wil ik alles voor doen het je zelfs beloven. Dat alles weer wordt met ons zoals toen....…

Laten we samen dansen, lief huilen schreeuwen lachen gillen strijden tegen onrecht dat bestaat Blijf bij mij, je bent mijn schat met al mijn grillen al mijn liefde heel mijn hart en ziel voor jou Na de pijn van toen mijn ziel kapotgemaakt toch bleef ik staan voor jou recht naar de toekomst toe Laten wij samen gaan en samen heel…

Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg. En wat er nog bij kan: ik kan er zelfs niet door met een kam. Ik wil het uitrekken uit mijn kop, dat is echt geen mop.…

Ik staar zonder ogen, adem nauwelijks een zucht mijn lippen gillen stille klanken, zelfs de eenzaamheid schuwt verlaten stadsbanken. Ik spreek zonder mond, mijn stem draagt geen naam de nacht valt uit de hoogte, bedekt me met gestolde lucht, in duisternis probeer ik verder te gaan.…

Sorry mamma, Je moet niet gillen wat ik je ook heb aangedaan. Sorry mamma Ik weet het ik ben stout. Sorry mamma Ik wil alleen maar dat je van mij houd. Sorry mamma, Ik weet ik ben waardeloos Sorry mamma, Wees alsjeblieft niet boos. Sorry mamma, Alsjeblieft mamma niet slaan. Sorry mamma, Wat heb ik gedaan?…

1000 bommen en granaten vliegen in het rond vele dode soldaten liggen op de grond liggen kinderlijken 1000 schreeuwen en gillen zijn gevangen in mijn oor Mensen die andere mensen villen Is dat Wat ik hoor Is doodsangst Er is nooit een winnaar In oorlog sta je ook nooit quitte Ik kan niet meer tegen Wat ik zie Is immens veel verdriet…

net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke lijn maar enkel been, borst, buik en billen ze geeft de volle honderd pond het is teveel, ik kan wel gillen…

Je weet wel, die zo hard gillen kon dat vader vloekend zijn bed uit schoot en dampend onder haar balkon die vermaarde serenade ten gehore bracht -Dat zij van adel leek in klederdracht maar satan bleek in nachtjapon.- steevast begeleid door die kat z’n viool…

(voor Gerrit Kouwenaar) De koekoeksklok blijft dicht, er is werkelijk niemand die de besneeuwde harten wil verwarmen,hoe alert de koffie-ogen ook spieden, zich naar binnen draaien als opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad, onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft en er zijn…

lul tegen een zilvervis een of ander zwaar betoog ik hoor wel eens herrie dat er dan niet is geschreeuw en gefluit links achter het aambeeld of ik hoor iemand uit die is mijn evenbeeld vaak lig ik dan op mijn Hästens midden in een woestijn geen dekbed of deken een waterbed zou hier beter zijn er is niemand waar ik op reken sta te gillen…

Een leven zonder pillen dat zou ik best willen maar een leven zonder pillen zorgt er voor dat ik ga gillen Een leven zonder pillen doet mijn spieren harder trillen maar een leven zonder pillen dat moet ik niet willen Zonder pillen ben ik stuurloos zonder pillen niet vooruit te branden zonder pillen gedachten die dwalen zonder pillen…

bevrijd Heb er mee te doen opgesloten in je lijf allerlei klachten maar vooral traag en stijf Het verval gaat zijn weg wat kan ik doen medicijnen, bewegen en positief blijven nou ik heb het liever niet, voor geen miljoen Het spijt me, ik kan niet anders zijn hoe graag ik ook zou willen mezelf te zijn maar die Parkinson staat in me te gillen…

Ik zit aan tafel, misschien wel te slapen, denk ik even bij het gillen van een sirene die uit mijn neus de geur van gepofte kastanjes weg- neemt naar een spoedgeval In de keuken zie ik de poes afwachtend kijken en de wolken trekken snel langs de dommelende zon Dadelijk gaan we spelen eerst koffie zetten Hoog en laag ruisen het kookwater…

Chorus: chica, het leven is een rap fast, furious en fokking nep sure, ik wil wel met je chillen lekker gillen om tijd te killen samen met jou op de step naar een movie met Johnny Depp kijk wat ik voor jou over heb yes baby, het leven is een rap 1.…

Eindelijk valt de zwarte sneeuw de rode krokussen gillen van pijn zijn of niet zijn is buurmans klein bestaan een floers van rouw geeuwt Als de rook uit de giftige smeerpijp in het dronken land van bevingen de armen van Geest de ene vergeving na de andere door de strot knijpt Hulpvaardig staan de bolgewassen gereed om met hun mantels liefde…

gebrek aan cokesnuivende popidolen Hollandse boerenmeisjes warm voor liepen plat voor gingen om maar een glimp op te kunnen vangen van die ene allesontziende, vloedsussende en nimmer aflatende dikgedraaide boerenvinger van Hansje Brinker Die vinger die boerendorpen aan zee deed huiveren deed rillen deed trillen de boerenmeid vooruit deed gillen…