het harigt op de poten

handen wurgen zwart
ogen gillen wit en angst
vervloeit langs muren die
de stilte zat zijn en elkaar

spinnen ragen rood
het harigt op de poten
ze hoeken voor hun leven
rennen voor de dood

ze trekken draden treurmuziek
in webben vaag verdriet
want als de prooi gevangen is
eindigt abrupt een levenslied

ze wroeten in mijn geest
vernachten daar gevangen
zonder licht ben ik een beest
ga ik de muur met bloed behangen

Schrijver: wil melker, 28 november 2002

wlmelkerziggo.nl

angstdromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 124 stemmen 17.411