Alle inzendingen over gillen

waar zit jouw verstand met jouw stroomstootwapen in je hand de Nederlandse varkens zij gillen van angst naarling dat jij bent varkens in nood mensen hebben jou gelukkig gefilmd jij bent een laffe vent onze dierenpartij is speciaal voor jouw soort opgericht alle figuurlijke pijlen zijn op jou nu gericht…

Mijn keel verkrampt, ik zou willen gillen. Lucht…. ik zoek naar adem, teugenvol ik weet niet meer…hoe moet ik…. ik stik… ik stik in mijn angst… je verlaat me… ik weet het zeker… En ik ben nog maar 3…

waar zijn mijn handen nee ik heb geen tijd ben gisteren al je broer geweest op het feest van glazen vol vreemde ogen die mijn handen willen ik wilde gillen want ik hoor daar niet was te druk met andere zaken een afspraak had ik om binnen iets te maken heb de tekening in mijn hoofd maar het huis was verkeerd vol familie en ballonnen…

Ze belt aan haar handen trillen haar hoofd bonkt gaat bijna gillen Ze blijft staan gaat niet rennen confronteren niet ontkennen Ze twijfelt nu brok in haar keel gewoon doen ze twijfelt veel Ze staat klaar deur gaat open gewoon blijven staan blijven hopen Ze loopt weg kan niet blijven moet het zeggen gaat wel schrijven…

Ben ik nu verdrietig Of ben ik erg boos Dat je zomaar onverwachts Een ander boven mij verkoos Ik weet eigenlijk zeker Dat ik niet verdrietig ben Het is een ontembare woede Alsof ik mezelf niet ken Ik ben nijdig en kan wel gillen Machteloos van top tot teen Ik wil er niet meer over praten Ik kom er echt wel overheen Liegen kan ik…

Je raakt afgestompt als je niet meer buiten komt je huis is je heilig je voelt je er veilig er gebeurt buiten zoveel het vliegt je naar je keel je staat te trillen het liefst wil je gillen je holt weer naar binnen wanneer zul je die angst overwinnen de straat: voor iedereen is het normaal maar ik ben blij als ik de hoek al haal straatfobie…

Ogen opslaan met een warm gezicht, van vroege zon en zaligheid in het felle licht, tramrails gillen zelfs door gesloten ramen, de wekker is, zoals altijd, veel te vroeg, wat de nacht ons gaf daarvoor behoeven we ons niet te schamen, om op de langste dag en in de kortste nacht onze zin bepalen is dan genoeg, en te weten met de zomer voor de…

'k weet niet of ik dit nog langer kan dit houden van een mens, een man die ik dan weer wel dan weer niet zie en steeds weer denken dit te moeten kunnen verdragen het vult mijn dagen oh ja, maar niet zoals ik dat zou willen mijn stilte is de vervanging voor het gillen wat ik dan toch inwendig doe waar ligt de grens van wat een mens…

ik zie de bomen groeien struiken dichten donker in onneembaar onderhout op open plekken grijpen groene vingers in snel tempo licht en zicht schaduwen schieten omhoog reiken naar het nachtelijk duister angstaanjagend is de stilte geluidloos het gillen als ik langzaam ingesloten word zal nooit meer een bos betreden want ik ken…

Met nieuwtjes die de krant normaal niet halen; ‘Alcohol juist goed bij leverkwalen’ ‘De wandelende tak steeds vaker kwijt’ Je las in zalig lome ledigheid; ‘Training voor faalangstige garnalen’ ‘Timmermans zwijgt plots in alle talen’ ‘Verbod op gillen voor de keukenmeid’ Nu dagelijks een nieuwe slachtpartij Was deze droeve zomer maar voorbij…

Cellilutes aan mijn billen niet aan denken Want dan ga ik gillen mijn lelijke neus.... Ach ik heb geen andere keus. Mijn borsten gaan iets hangen. Er zijn nu goede bh's om die op te vangen. Voor de spiegel staan... deugt voor niets Want dan mankeert er altijd iets Ik bekijk mezelf met grote ogen, en denk dan.....…

Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme klauwen in mijn hals De bloemen gillen roze. We slapen ons voorbij. ------------------------------------------- uit: 'Muziek voor de overtocht', 2006.…

En als je dan denkt Het gaat niet meer Dan daalt er zomaar Een engeltje neer Die knijpt je even In je billen Heel hard, dat wel Dus je moet even gillen Maar je bent wel Weer wakker meteen En kijkt verschrikt Om je heen Het bengeltje lacht Steekt haar tongetje uit En weg is ze Vliegt richting zuid Je zwaait haar na Vleugeltjes klapperen…

Vaak gaat bij hem een mondje open De rups ontrolt aan zijn gezicht In droef vermaak spreekt hij verholen de bruidsspin toe, die hem verslindt Als laster van de tong gesneden uit luider keelgat gillen moet, verweert de wanhoop opgespleten de toedracht van een slinks verzoek Natuurlijk spreekt zij van de liefde en van een gouden bruiloftskrans…

Ook met de handen stijf tegen de oren is soms het geluidloze gillen te horen dat in onze diepten weerkaatst routes en wegen in eigen beheer geen regels voor het binnenwerks verkeer dat zich langs eigen banen verplaatst geen brandstof meer over voor innerlijk vuur geen macht meer te veinzen over het stuur hardnekkige voet op het…

denkend aan Holland zie ik heel veel gebeuren populisten die zeuren over menging en kleuren in hun heerlijk land denkend aan Holland vind ik twittershit meuren hoor ik dichtslaande deuren in heus geen vol land denkend aan Holland hoor ik minachtend keuren hysterici gillen: vol land!…

Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan ze daar met alleen nog kale takken maar.…

hij vertolkt de wederdiensten die zijn zelf gestroomlijnde effecten buiten het genormaliseerd volk naar de buitenrand van deze aarde duwen alles is hem vreemd, zelfs de tandheugel waar zijn slipkoppeling de riemen doet gillen van pijn deert hem niet, hij vervlucht telkens in zijn demonische lach hij is zelfs de tijd meester en draagt…

Het corona-virus, het Covid 19 Wens ik mijn ergste vijand niet toe Dus dat geldt ook voor de heer Trump En zijn echtgenote mevrouw Trump Ik wens hen spoedig herstel En met hen de 300 miljoen inwoners Van de VS van Noord-Amerika Maar natuurlijk ook de hele wereld Waarin op dat kleine stukje aarde Het Koninkrijk der Nederlanden ligt!…

idee is wel opwindend Het gevoel daarbij apart Ik kan niet langer wachten Tot de klok zijn slagen slaat En jij mij dan zal kussen En heel zachtjes tot mij praat Ga je daarna naar buiten Of blijf je juist bij mij Ontsteek jij dan jouw vuurwerk Zoals ik dat doe bij mij Ja dan zal ik wel wachten Ja dan ben ik bereid Straks hoor ik dan het gillen…

Zoals mijn ouders leefden Zou ik nooit willen 40 jaar lang een vechtgenoot Na een jaar zou ik al gillen Ik ga nog liever eerder dood Ik wil gelukkig zijn Veel warmte krijgen En waardering op zijn tijd Ik wil geen zielepijn Of constant hoeven dreigen Om na jaren om te zien in spijt Ik wil verliefdheid Van iemand houden En wat passie, telkens…

Al lang geen kinderen meer die opgewonden gillen of per se naar buiten willen. Ik blijf dus maar staan om van achter het raam intens te kijken naar het geluidloze wit. Alles lijkt zo perfect. Mijn vrouw vraagt, licht verwijtend: 'Heb je de chrysanten wel afgedekt?' De sneeuw smelt weg, zienderogen.…

Ik vraag je naam Je bent zo bang Je kijkt me aan Je zwijgt al zo lang Je gezicht is van hout Ik voel je beven Je wangen zijn uitgehouwd Je bent het wenen Je lijf is zo moe Je wacht op het gillen Ik kom naar je toe Je lippen gaan trillen Je handen zijn koud Je laat een traan Je ogen zo oud Ik raak je aan Je noemt je naam Uitgeblust…

als geluidloos denken te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen…

een tijdje rustig even draaien omhoog geschoten beetje bang angstig gillen en tòch weer nieuwsgierig zijn wàt er is achter die heuvel héél even in de diepte staren...…

Opgewonden spant zij nog eenmaal aan Haar inspanning doet zijn lid naar wens staan Hunkerend in het zweet kijkt zij naar haar minnaar Hij was te hard gespannen maar liet haar rustig begaan Zij laat haar gevoelens los en kruipt zwetend onder hem Haar hielen beuken op zijn billen zijn piepen gaat over in gillen Zij stijgt tot ongekende hoogte…

alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles doen, wat ik boven schreef en kan ik wel gillen…

alles een beetje tegen Toch mag ik niet mopperen Soms zit ik een beetje in de knoop, soms met mezelf wat overhoop Toch mag ik niet klagen Soms zie ik het even niet zitten, soms is het leven erg moeilijk Toch mag ik niet simpen Maar soms: wil ik even tegen alle raadgevingen in, alles doen, wat ik boven schreef en kan ik wel gillen…

woede En onverdraaglijkheid In de ogen van Mijn patient Voel met hem mee, Maar mag niet huilen, Als de laatste Patient van vandaag Mijn spreekkamer Verlaten heeft Zak ik tot mijn Heupen in de dood Maar kan met mijn Gevoel geen kant Meer op - en zie Mij voor mijn eigen Spiegel staan, en zie Dat ik geluidloos sta Te gillen…

Dan zou je heel hard willen gillen en er komt maar geen geluid als dan eindelijk de ontlading komt dan gil je, nee dan schreeuw je het uit. Dan zul je roepen: God waarom waarom werd mij dit aangedaan krijg ik dan nergens hulp en laat U mij mijn gang maar gaan?…