Alle inzendingen over gruwelijk

Waar hoogmoed vaak gevolgd wordt door de val, Kon Nik nu -uit de losse pols- bewijzen Hoe je het snelst van a naar b kunt reizen, Met onder hem een gruwelijk diep dal. Bewezen werd, door even flink te stunten: Het is de rechte lijn tussen die punten.…

Ik tracht ’t me in te denken, zulk verdriet – het is té gruwelijk, dat kan ik niet.…

de gruwelijke wreedheid van het moeten verlaten door prikkels die binnenuit mijn weerstand doorboren ik geef geen ruimte aan de voorbijbeweging die het verstand tot waanzin en een snelle vlucht gebiedt maar neem gretig bezit van de beste houding in een levensvolle teug neem ik mijn vrijheid terug…

Dokter geef mij een medicijn tegen deze gruwelijke pijn mijn hart is aan stukken gereten en voor de leeuwen gesmeten waarom blijf jij zo laf ik sta werkelijk helemaal paf help, waar is de delete knop gebleven zodat je digitaal kan worden weggeschreven…

Hoe ziek zit het menselijk brein in elkaar hoe krankzinnig lopen hersengolven wanneer opnieuw een paard, drachtig en wel, zo gruwelijk te grazen wordt genomen dat beiden sterven. Hoe verknipt zit een mens in elkaar, zeg het me, maar als paarden konden praten….…

je bouquet streelt gruwelijk mijn tong je smaak vrijt dode stukken uit mijn mond en ik wil jou jou door hem vervangen wanhoop wreken met verlangen en drinken van de wijn, de wijn die ik nooit proef te lang gebotteld in geheim maar nu geschonken voor ons in roze glazen…

een mens omschrijven vrouw, schouders ontbloot zwarte, gerende jurk met op de achtergrond een bladerende betonnen muur daarin een rond gat en een deuk alsof de tand des tijds hier gruwelijk heeft rond gebeten de wereld in rouw gekleed…

zwaar, het slijk van aneengeklit mensdom rottigheid, een immense brei van kwaad hij schoof er zijn schouders onder en droeg droeg door de dood striemen in zijn gezicht gruwelijk, onmenselijk van aanblik stootte door tot het licht trok uit zondig slib een nageslacht vrij zij aan wie niets is verteld zien kennen…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

de brekebenen konden het leven bewaren noch dragen ik was er wanhopig hoe dood je ook was je was machteloos mooi in die oneindige tel ik barst van verloren vreugde ben in mijn voegen vergaan je bent in mijn lijf geschreven door een analfabeet wat mij van nature niet was wordt mij elke dag ontnomen hoe kan zo gruwelijk mooi zo vredig…

in de ijskelder verzaagt hij gruwelijk, grote ijsblokken tot wonderlijke leguanen en zeeschildpadden het ijs, verhard verzet, te trots om neer te gaan, geeft zich verbeten over aan de verbeelding verstilde fauna van spookachtige, melancholieke schoonheid ontvouwing van het verhaal buiten stroomt het overweldigende, onophoudelijke…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

zoveel forten cirkels en lijnen om me te verschansen terwijl het ondenkbare wacht op je binnenkomst lang vonden de beelden hun bijgesneden gedraaide weg ongewapend schuifel ik nu naar zwarte gruwelijkheden waar ik me in verduisterde tijd geen voorstelling van kan maken ondanks alles zijn de beulen onze gelijken…

Lief lichaam Van geboorte tot dood Leef ik in jou Soms voel je log en zwaar Soms als een open ruimte Van Gogh schreef Dat hij geen dubbeltje Om het leven zou geven Als er niet iets oneindigs, Iets dieps en werkelijks was Dit palet aan schoonheid En gruwelijkheden Op dit canvas vereeuwigd Met onstuimige penseelstreken Is het genoeg…

Het is een gruwelijk spel ruk het masker af op het liggende masker ligt een ander masker ruk het af - kijk het volgende en volgende, tot in het oneindige men is helemaal masker in deze vreemde komedie De beschaving moeder! (Want ik had lust naakt over straat te gaan. Maar in Parijs?)…

dat je op een moment vervuld van alles uit dat verre land maar ook in tintelend verlangen naar straks naar thuis naar jou in die geruststellend zoemende soezerige warme buik en dat je een adem later elkaar in gruwelijk besef nog een keer aanstaart vastgrijpt klauwt die laatste rauwe…

Om het roken te ontmoedigen worden in Australië de sigarettenpakjes voorzien van gruwelijke foto ’s van vieze longen en tumoren.…

soms moet iets naamloos zijn omdat het niet kan omdat het te erg is te gruwelijk voor de taal zacht gebaart de vrouw naar het boek: haar stem waarmee zij het zwijgende kind bestrijdt op het pijnlijk witte papier…

Hier vonden gruwelijke gebeurtenissen plaats Kleine kinderen, met angstige ogen, Oude mensen, voorover gebogen Wisten niet, wat komen zou Harde handen, onbarmhartige ogen, Een klein meisje, geheel alleen Haar pop vastgeklemd, keek angstig om zich heen Terwijl ze met harde hand werd voortgedreven…

In droomgebaren sterven eenzame gedachten illusie van echte liefde in de kiem verstoord zelfs wat lentebloemen aan vreugde brachten gruwelijk door een heiligman vermoord rest slechts, meiwereld van de noodheilige oorspronkelijke spiegel aan stille waterkant een muis, een bruine rat, een waterhoentje niets is veilig voor de snelle schildershand…

Er is een leraar in Parijs onthoofd Het is te gruwelijk voor loze woorden Dit zinloze, afgrijselijke moorden Alleen omdat je deels of niet gelooft Een spotprent oftewel karikatuur Kan zeer doen, zeker bij de religieuzen Je kunt met spotternij hun zielen kneuzen Je maakt poëten ermee overstuur En dan ontsnapt er iets als 'Grote goden…

Je zou gruwelijk wraak kunnen nemen me achterlaten met een gevoel van tevredenheid, minstens drie ribben op ordentelijke wijze gekneusd Niet omdat je agressief bent, maar jij moet je toch kunnen afreageren Ik was toevallig in de buurt en ja er tegen bestand, eerder daar geweest Ook zou ik denken dat ik je liefheb zoals een avond in januari…

Brabantse Reusel Weigert aan Prins Carnaval de communie Want homo zijn in de kerk: dat mag niet Wat een schijnheiligheid zo’n geneuzel Priesters die spelen met kleine jongens Dat wel: door de kerk tot seks gedwongen ------------------------------------------ De Volkskrant 17 februari 2010: ‘Pastoor weigert Prins communie’Paus: misbruik is ‘gruwelijke…

mijn gedachten broeden in meerkoet's takkennest gruwelijk metalen kleppersnavel bij mij achter waar tijd en water rimpelloos groen uit slaan waar ik mijzelf in de stilstand voeg zie dat pluisjes blaadjes kroosjes wel degelijk tergend traag richting rechts drijven je wordt belazerd als je niet stil staat…

Dansende kasteelprinsessen ravotten feest’lijk door de straat onwetend hoe een psychopaat gruwelijk smachtte naar excessen Gretig, genadeloos gegrepen door handen met klauwende kracht sleurend als beesten in de nacht tot bevrediging van een begeren ‘Aux Armuriers’ tapt het verdriet van een verpauperende wijk onder een helsporende dijk…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

Voorbij de kunstgrepen Van de in 't geheel mislukten Ontstaat glorie Zich Artistiek uitend Voorbij hun fantasie Borrelt hun toekomst gruwelijk Katheders die Zich Niet gaan inhouden Voorbij mooie woorden Zal een belofte gepaard gaan Met daden die Zich Kunstzinnig wreken Voorbij de vergelding Van een geplande vendetta Een bloedwraak…

Vrouw die niet meer vloeit, gruwelijk van de minne gebeten, minne die over mijn walg van je zegeviert. ------------------------------------------ uit: 'De dame van de tapisserie', 2007.…

Nu jij jouw ratio toetst aan de werkelijkheid is waarheid uit vergeten boeken overbodig je straalt zoals de zon straalt op een lentedag met de mystiek die de natuur doet groeien het is jouw beleving die mij doet verlangen naar alles wat het leven brengt aan realiteit het gruwelijke grauwe en het prille groen tot droom verheven door jouw gulle…

Koel en berekend Afstandelijk Gruwelijk Niets betekend Dat was mijn eigenbeeld Nu niet meer Het slechte maakt geen terugkeer Door jou boven mijn kwade ik uitgetild Loutering bestaat Een weg die tot een doel leidt Jouw fenomenale talent begeleidt de tocht naar oneindige maat van schitterende verwondering die innerlijk vernieuwt die artistiek…