Alle inzendingen over hijs

hijs ik een langzame vlag die zich opent in jouw vingers als een wolk van vreugde.…

Ik loop nog even naar het café het gaat moeilijk met mijn stok ik hijs me de trapjes op als ik binnen ben kijk ik rond en zie een oude foto waar ik nog op stond mooie tijd en veel plezier ik hijs me op een kruk met mijn dikke reet en ik bestel een pilsje dan komt de herinnering jij kwam binnen mijn vriendje van toen en opeens hoorde ik…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

ik hijs het licht weg tot silhouet diep tast ik de ruimte af waarin de morgen ligt te sluimeren het geschuier van een stoffer voorkomt stilte over uitgeputte wegen…

Een worm stelt aan zijn woning weinig eisen: “Op woongebied steekt het mij niet zo nauw, Ik heb een bovenkamer bij een vrouw, Ik moet mij dagelijks naar boven hijsen. Het is er knus maar waar ik wel van baal: Het uitzicht daar is ook niet optimaal.”…

Ik hijs me dan in het korset van Driek, Een snelsonnet is míjn concours hippique!…

't naakt om me heen leeg mijn glas wars van al 't schoon hijs ik mijn jas vanuit 't schemer gaat mijn blik omhoog en lees: Rosie's bar is waar ik was…

ze staan daar maar een aantal oude kranen die nooit meer zullen hijsen terzijde geschoven ongeordend in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van het leven en in blessuretijd nog mogen blijven…

Ik hijs me uit de kleren, vermoeide circusclown de voorstelling voorbij. Het bed een piste zonder hoog geëerd publiek, maar met een mooie acrobate, die hele knappe kunstjes kan. Wanneer zij in de lamp wil klimmen, valt onverwacht het doek.…

Je weelderige haren ruiken schuimend naar jasmijn en je glimlach smaakt naar meer als ik de smaak proef van vanille Je rêve comme la nuit maar deze nacht zal anders zijn als ik voor het ochtendlicht mijn vlag hoog hijs op jouw Bastille…

Zoals eertijds de zeilen van een schip begonnen ze het standbeeld op te hijsen. Je hoorde om hem heen de meeuwen krijsen. Daar ging de zeventiende-eeuwse vip. En toen hij van z’n sokkel werd gelicht bleek Bestevâer een echte zwaargewicht.…

Laatst ging opeens de hemelpoort wijd open, God zelf verscheen, keek op Zijn Pontiac, Riep toen een schare engelen en sprak: "Je moet die bandjes aan elkander knopen En hijs dan uit het aardse tranendal De mens op die beroemd werd door zijn val."…

Ik denk nu er weer heilig wordt verklaard Aan jochies die bij Niënhaus of Jo Gijsen Na afloop zelf hun broek op moesten hijsen De beelden levenslang in hen bewaard Zou het vandaag dan niet geweldig kloppen Die twee postuum de kerk uit te schoppen.…

ze staan daar maar en zullen nooit meer hijsen oude kranen dik onder het roest ongeordend terzijde geschoven in een weiland langs het spoor als verdwaalde giraffen die zich vertilden aan de zwaartekracht van de tijd en in blessuretijd nog even mogen blijven…

Een westerling is honderd Arabieren waard of duizend Afrikanen Dat is de prijs op de wereldmarkt voor nieuws gedrenkt in tranen Wij rouwen zoals het hoort voor mensen van onze soort en tonen eensgezind welk onheil ons verbindt Hijsen halfstok de driekleur met een kwezelige geur…

dat alles met de jaren slijt verdort, verschrompelt of vergrijst het is een onontkoombaar feit als voorbeeld noem ik hier de daad mijn jongeheer stond -heel wat mans- wel tien keer in het uur paraat als oude man hijs ik de vlag het is niet anders godgeklaagd nog hooguit tien keer op een dag…

Hijs uw kleurige bloemenvlaggen, laat uw vogelbazuinen schallen. Haal mij uit mijn winterslaap. Haast u, lente!…

de nacht is af de lucht verbleekt al de maan legt zich ten ruste ik ontwaak in een zee van gedachten hijs mezelf in een bootje vol koffie zeil het licht tegemoet er is immers beweging genoeg in mijn gedachten ze wegen ook bijna niets het varen door de dag gaat dus behoorlijk vlot…

Het was fun het haha roken om de beurt namen we een hijs heb ook jeweetwels gesproken was ook kierewiet en onwijs het was peace zittend om de pijp vredig kunnen lachen om niets want de wereld was toch al leip en Armand had een waterfiets er hing love in de ijle lucht hartstochtelijk werd er bemind denk aan die jaren met een zucht ze zijn…

Ik merk het bij mijn vrienden en de buren Geen uitgaansleven voelt heel apnormaal Nu hijsen sij steeds thuis, haasst machinaal Ferfoeilijk, stom…dat gaat se straks besuren! En ik? Ick doe daar, egt waar… noooit aan mmee Ik hou ut…hik…steetss…bei un pottje tee…

ik wil geen duimbreed meer wijken zwerf nu door mezelf heb me uitgeschreven uit deze wereld op reis naar het nieuwe ergens ik had nog een tegoedbon voor huisvuilzakken die had ik ook wel nodig opgeruimd staat netjes ik hijs mij op aan de touwen van het nieuwe vertrouwen reikhalzend in de verte gloort het mooie…

Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun rode vlag.…

Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun rode vlag. --------------------------- uit: 'Gedichten' (1951)…

in nog niet veel beweging daar ja, twee vissen in de vijver een grote bruine en een kleine gele versuft door de koelte het windmolentje draait maar langzaam vanochtend geen witte rook uit de schoorsteen van de overburen zwoeligheid wil mij de deuren laten openen het buiten binnen halen mijn sigaret brandt ik neem nog een hijs…

langzaam bovengekomen gooit hij zijn wilskracht over de balk uitgeredeneerd de letters opgegeven tot het maken van een woord schijnt de opgedroogde horizon door 't uitgekauwde spinnenrag levenloos naar binnen zuigt al het leven uit hem als door de leegte omstrengeld in 'n vage mist draait z'n laatste peuk neemt 'n stevige hijs…

van een zee waarin het land uitmondt met uitzicht over oneindig vruchtwater dat leven geeft ieders bloed doet vloeien en jouw zaad draagt door geulen, over bergen en dalen naar het hiernamaals, het vult mijn cellen, mijn borsten rond van vreugde lest mijn dagelijkse dorst en verdrinkt mijn zorgen ik vang het op uit de hemel en hijs…

hijs vlag en roep hoera druk zwart in wit achter elkaar ja dit gedicht is mijn gezicht bekijk het maar…

Helaas tijdens het hijsen van de vlag viel de vlag naar beneden……

Ik kan mijn nagels krommen, strepen in je vel, je geeft geen kik, mijn snik mijn strelend onvermogen vindt leegte in je ogen starend in ongeziene verte mijn vuisten slaan je rug ik stampvoet: kom terug ik krijs de ongehoorde noten ik hijs mijn rimpelvel in kous en jarretel en zing mijn vroeger lied maar jij gaat niet accoord de…

Ik hijs me uit een sluimer Tot de wervels van je bekken. Mag ik je vezels lenen? Geschroefd in je Door speeksel gedempt Hoor ik een traan uiteenspatten.…