Alle inzendingen over honderd

En als ze jou eindelijk eens wilt plezieren, bedenk dan honderden manieren.…

Ons kabinet doet het straks extra goed, Want de ministers trokken honderd dagen Van hot naar her om ons om raad te vragen En weten nu precies hoe of het moet. Maar eerst zijn zij, van dat gereis doodmoe, Aan net zoveel vakantiedagen toe.…

Honderd keer zei je al ik hou ook van jou. En wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. Overal gingen we heen, ik jouw Heer en jij mijn Dame, gezellig hand in hand en wij maar kussen. Ik had niks in de gaten en ondertussen val je, duizend bommen en granaten nog an toe voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…

Levensadem, die heel Nederland mint, waait al een eeuw vol ontembare kracht, doolt over het waddenrijk als kustwacht, is tegelijk een stuwende landwind. Met de aard van een nieuwsgierig zoekend kind schuifelt hij voort door Veluwes ruige pracht, blaast zacht geurend in zoele zomernacht bij weidezang, als krekelliefde hem zint. De bereisde…

jarig zijn zit niet meer in haar brein dat allang is ingehaald door het verleden honderd als een niet bekend getal in de tuin en in het nu is het genieten groot geluk met al die vage en toch lieve mensen om haar heen als de nectar uit de rode klaver is vergaard vindt ook de hommel in de schaduw van een boom haar rust…

liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen Om in honderd kleine dromen die ik met de sterren schreef Er één te zijn die voor jou neerviel, voor mijn lief, zolang ik leef…

Uit honderd kranen stromen herinneringen, als enige opvang is mijn beker wat pover. Geen handle om de stromen te bedwingen, dus spoedig is de beker vol en spoelt over. Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

Al honderd dagen zijn voorbijgegaan Maar het wil nog niet lukken met formeren. Al wordt er nog zo door de Haagse heren Geschaafd, gelijmd en weet ik wat gedaan Maar nu komt er gelukkig hoop van boven Want Gert-Jan Segers laat ons weer geloven…

Hij is het die zegt dat wij niet moeten zeiken over de honderden mensenlijken. Hij is het die zegt dat wij ons niet moeten hinderen aan de dood van honderden kinderen. Hij hoort vast niet de noodkreet, die vooraf gaat aan heel veel leed. Degene die dit alles niet interesseert, is hij die de wapens levert en fabriceert.…

Met wel honderden wachtend op een vlaagje wind om uit te zweven…

Honderd en nog blij Zo wordt iedereen toch graag een dagje ouder…

honderden bijen verzamelen de honing jong, ijverig volk…

een gloeiende huid gemaakt met honderd kwasten op een arm lengte…

het kind onder de appelboom telt tot honderd, ze draait zich om en loopt door de zonverlichte, gele tuin waar hebben ze zich verstopt?…

drie schrale regels zowaar vangt daar die vrijer honderd pegels voor…

vakantie weer voorbij herinneringen die blijven geheugenkaart met honderden foto’s souvenirs…

Hoe bitter smaakt kruid Meer dan één oorlogswinter Ruim honderd jaar lang…

Op dinsdag gewijd aan bliksemflitsen donderslag, koopt zij honderd condooms tegen een voordeelprijs van twee kopen voor de prijs van één, zij is prijsbewust Woensdag werkt zij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat honderd mannen af omdat haar vader honderd etmalen terug plotseling de pijp aan Maarten gaf Aan elke man die zijn zaad met…

Ware ik niet zo bang, schoon liefke, Zeggen zou ik, ten begin, Dat ik u bemin; Dat mijn hart voor u zal blaken, Blaken heel mijn leven lang - En nog honderd andre zaken... Ware ik niet zo bang!…

Het percentage in de vroege morgen honderd het saust sinds ik de dag ervaar de regen gutst in goten kolkt naar omlaag spoelt de riolen schoon ik keer mij traag en leg mij op het andere oor hoor hoe een kans bestaat dat het weer droog wordt schat die op honderd als een zon die valt als ik een borrel neem ijskoud schat ik hem…

Deze eer kon God behalen, toen, tot slot, ten tweede male al die honderd krijgspiloten elkander hadden neergeschoten.…

Een spermadonor uit Maastricht beweert bijna honderd vrouwen uit heel Europa te hebben bevrucht.…

Ik blijf Ik schrijf Genegenheid Eigengereid Al word ik honderd keer niet erkend Mooi toch, dat jij er bent !…

Ik ken een man van honderd jaar. Die is nog steeds behoorlijk fit. Hij leest nog zonder leesbril. En vloekt nog zonder kunstgebit.…

Mijn honderd tedere blikken. Zij voelde niet gelijk vogelvrij, net. Ik streek haar haren in het kort. Haar kasteel bleek immers als een grote korrel zout zand, of duizend, te verregen. Zo smolt ook ik tot haar. Zij, in de verte buiten. staan. Mijn honderd doorweekte benen. Ik zwom zeven dagen.…

honderd duizend leugens regenen zonder waarschuwing over paraplu loze hoofden hun vervuilde vergiftigde water slaat stinkend de naakte waarheid in bodemloze putten en nooit genoeg hebbend luisteren lichamen naar loze beloften over zielloze gouden kalveren honderd duizend lege leugens kunnen putten niet dempen zelfs niet als het levenloze…

honderd kleuren blauw strelen stil jouw stranden onstuimig groen herrees waar eens de bossen brandden de pijn trok weg het uitzicht bleef een dal vol nachtegalen in de hitte rond het plein zwijgen de platanen hun middagslaap verstoord door het kraaien van de hanen de tijd staat stil het leven duurt al honderd jaren eeuwig…

De trein reed door nog honderd meter. Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…