Alle inzendingen over hulp

In ons land heersten afkeer, angst en woede En woekerden de argwaan en de haat Nadat Van Gogh hier werd vermoord op straat, Maar plotseling keert alles weer ten goede. Misschien nog één zo'n ramp er overheen, Dan voelen wij ons allemaal weer één.…

Het rijke Westen heeft het in zijn macht Mits er voldoende steun is en erbarmen Dat op de wereldbol het aantal armen Toch minstens met de helft wordt teruggebracht. Maar als de helft straks hulpeloos crepeert Wordt ook het aantal armen gehalveerd.…

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

ik zag je verdwalen te midden van al die mensen ben je gaan halen ogen afwezig bij een moeizaam bewegen je woorden warrig en vaag heb jou een arm gegeven zijn uit de drukte geraakt je begon langzaam op te leven glimlachte met excuses in je blik voor de overlast die jij mij gaf je wilde geen koffie moest nog wat doen gaf mij zomaar…

ze is de weg niet kwijtgeraakt ze heeft zich niet vergist ik zal het steeds herhalen zij wou zichzelf verdwalen omdat ze hier de weg niet wist ik zou haar kunnen vinden als ik dat werkelijk wou als ik maar niet zo bang was dat ik zelf verdwalen zou. -------------------------- uit: Chrysallis, 1978.…

jaren geklonken het werd te vroeg donker gestommel beneden gekraak van de trap de deurknop bewoog maar gaf geen entree aan wie er ook was verschrikt in stilte keken zij elkaar aan onbeweeglijk lieten zij de minuten gaan in hun angstig verblijven de gast was verdwenen op de tafel beneden een wat krabbelig schrijven ik ben de nieuwe hulp…

Omdat het merendeel van de gebouwen In Libanon is platgebombardeerd Wordt nu door ons vrijgevig gedoneerd Zodat het land zichzelf weer op kan bouwen. Maar al heeft men die puinhoop aangericht In Israël houdt men de knip stijf dicht.…

Ik was vier en viel met mijn scooter van de trap met de marmeren tegels bij ons in de woonkamer en ik viel hard en met mijn hoofd omgekeerd op de tegels en ik gilde en mama zag dat er bloed uit mijn hoofd stroomde en mama gilde en ik gilde en mama rende de straat op om hulp te halen en het deed nog steeds pijn en onze Egyptische overbuurvrouw…

Onder de mat na de voordeur legt hij het luik naar de kruipruimte op zijn plaats De vloer dreunt boven mijn hoofd Ik volg zijn voetstappen naar het gat dat zij geboord heeft Langs de plint is slordig Tussen tuner en speaker moet snoer onzichtbaar zijn Het zand is nat en koud Mijn hand plet een zwam Ik vang rag vol verpopte spinnen…

Na tweëendertig jaar uit krakend ijs, Adolfine Pakistaanse olie en citroenzure watten ben ik herrezen met loodzware vleugels om niet meer te vrezen het witte paard met de losse teugels het leven schoon als een baby de wedstrijd te hervatten Dankzij Willem J. en moeder tevree Lieve Floor ga ik nu schrijvend en…

Mijn hersengolven patronen geweven door het geweten ze dansen als doffe geluiden die breken op eenzame boeien drijvend naar de uitgestrektheid de kust ver achter zich verlaten enkel het wegsterven van vuurtorens nog net in zicht maar onbereikbaar patronen golven in mijn hoofd kom nader tot het baken droog de tranenvloed van wanhoop zet…

Zijn de coördinaten waarop jij je bevindt veranderlijk, reis dan minder grillig. Zo krijg ik geen vlaggetje in de kaart. Ik wilde je route volgen, je strategie: < nieuw is het allemaal niet > je komt terug om te gaan. Je schrijft aan alles te merken dat je in het hoge noorden bent. Ondanks geringe hoogte liggen gletsjerdelen langs de weg.…

Hoe kan ik nog zeggen denken en schrijven wat ik voel en denk en hoor als ik iedereen kwets. Grootsheidswaanzin is dat totaal kapot je voelen van alles de schuld en totaal stronfvervelend Wie respecteert men nog op deze aardbol? De Oerknal of het heel gevoelig in vrede ontslapen en weer opgaan in de natuur. Is er iemand die daarbij kan…

Hallo, dit zijn mijn laatste woorden ik heb geen zin meer in leven Er is geen plezier hier meer voor mij ik kan dingen uit het verleden niet vergeven Laat geen traan om deze keuze van mij ik hield zielensveel van het leven Part daarom nu met mij ik kon niks meer geven…

Gepast die schreeuw Maar hier of daar is het misschien niet 'raar' een schreeuw gebaar om hulp voor een onderzoek naar die verdwenen en vermoorden kinderen 'wie' of 'wat' beschermd toch die daders welk een macht of tegen kracht plaatst nu een aanklacht aan zij die dat onderzoek verhinderen.…

Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

Ik zie de sporen nog van oom die zijn tassen moest omgooien voor die hufters van het Duitse. Ik heb hem nooit meer gezien want hij is vast vermoord door die lastpakken van het Duitse. Ik kan ze wel rauw eten omdat mijn oom verdwenen is en niet meer dansen kan. Ik bid nog steeds voor hem dat hij toch is gespaard door die rotzakken van…

Ja, wederom… Mijn kreet om hulp, speciaal voor jou Marjolein…

Mijn hart, huilt en kent geen rust schreeuwt om hulp, liefde en om raad iemand die me de brand van binnen blust weet jij wat er zo in mijn leven omgaat?…

Grauw weerkaatst in leemte slechts stoffige wind waait in eenzaamheid in ontelbare deeltjes naar een stil ogenblik… Dicht deuren vastgenageld aaneengesloten muren voorbijgang in stilte uiteindelijk niemand thuis de invitatie crepeert… Opvang schepte hij in illusies de schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de…

Tranen stromen, maar jij ziet ze niet Ik vraag om hulp om een lach of een kus Maar ik krijg het niet Ik vraag alleen om liefde Maar je geeft het niet Ik vraag je om te spreken Me niet te breken Maar je kon m´n hart wel laten kloppen Je kon het ook weer stoppen…

Met wat hulp van buiten, kan ik mijn plicht voldoen. Dat is mijn kind waard, dus dat is wat ik wil doen!…

De scepsis is langzaam weggestorven en het laatste voorbehoud met de spotvogels vertrokken naar het heidense Zuiden wordt het langzaam tijd om te gaan sneeuwen, eerst langzaam, daarna dichter, tot alles blanco is en onverlicht, je reinste Middeleeuwen. Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver aan laten kloppen. Volluk! Hongur! Het licht in…

Want jouw hulp en liefde, Zal mij de nodige kracht wel geven.…

. -------------------- uit: 'Hulp', 2004.…

Al het onrecht en leed dat hij zag en nog ziet op aarde, welke hulp mag nog baten...?…

De actie die uit nood was opgezet, Om niet van de problemen weg te kijken, Wist weinig Nederlanders te bereiken, De kijkers kozen voor een ander net. Schandalig! Dus, kom op en stort eens flink, En geef, dit keer aan Pauw en Van den Brink.…

staand in de paskamer merkt mijn uitgeklede lichaam dat het niet goed meer werkt, het valt, het houdt op te staan. Languit op de vloer tussen kreukels zie ik mijzelf languit aan ophanglussen tegen de wanden sterven. Stel dat je hier nu was. Dadelijk hield ik je vast tot je, precies, gedegen, dood tot vertrek zou bewegen. Ik veeg mijn…

Afgebroken tot In 't diepste Fundament werd ik In in de kelder Van het UCP-gebouw Weer opgebouwd Daar, in de onderste Verdieping van psychiatrie Werd ik weer op mijn Beide benen gezet bij Arbeidstherapie - Mozaïek, icoon Ik maakte het bij Jullie doodgewoon En was er blij mee Dat mijn leven bij Jullie en ook door jullie…

het was zijn hand vragend in gespreide vingers reikend naar houvast en steun in onverwacht afhankelijk zijn de pijn van trots stil verborgen in ogen vol zorgen nog speelt de lichte humor in zijn woorden met de ernst van nu maar het besef van eindigheid klinkt donker in de stilte van ons samenzijn…