inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.074):

Wanhopig verlangen…

Grauw
weerkaatst in leemte
slechts stoffige wind
waait in eenzaamheid
in ontelbare deeltjes
naar een stil ogenblik…

Dicht
deuren vastgenageld
aaneengesloten muren
voorbijgang in stilte
uiteindelijk niemand thuis
de invitatie crepeert…

Opvang
schepte hij in illusies
de schone schijn
reflecteert in het zwart
diep in de holst van de nacht
zelfs het maanlicht schuilt…

Noodwendigheid
gebogen onder hoop
bedorven in verpakking
onder geschuurde huiden
louche ogen dichtgeknepen
realiteitsangst…

Wrevelig
het bitter tussen lippen
loopt de kwetsbare wanhoop
met versleten steunzolen
dood in het vooruitzicht
de handreiking gestorven…

Voetsporen
uit vallend regenwater
markeren de stille gang
naar een uitzichtloze beschutting
de zon kon enkel maar schijnen
wanneer de diepe duisternis sliep…

Mea culpa
het galmt tussen muren
humaniteit in een grafkelder
opgesloten voor eeuwig
men sterft in doordrenkt egoïsme
met zwijgzaamheid bedekt…

Schrijver: Jeffry Bonnet, 19 januari 2012


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 143

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)