Alle inzendingen over knabbelen

Wij houden veel van Knabbel, ons konijn. Het hok dat ik gemaakt heb is erg mooi, daar zit hij heel behaaglijk op het hooi. Vaak mag hij op het gras, dat vindt-ie fijn. En elke dag een uurtje in de pan, zodat-ie voor de kerst vast wennen kan.…

Twee konijnen knabbelend aan het gras Tevree en rete in hun sas Al knabbelend kregen beiden zin in sex De één zei: een keer wat anders dan met een ex Met jou is het mijn eerste keer Maar wees gerust het doet geen zeer. Wijmpje, februari 2011…

Kijk eens hoe twee paarden het hebben voor elkaar hoe zij teder staan te knabbelen aan elkanders haar…

Twee jonge hengsten van 't knabbelen aan el- kaar een beetje moe…

Ze hangen er nog aan de muur eekhoorntjes en knabbelen maar hazelnoten om ter meest Albrecht Dürer op zijn teerst…

Je was met mij aan zee Het kabbelen van golfjes als knabbelen aan je voeten Met mij was je mee..... in een sfeer van niet-moeten Ik zag zoveel meer dan het bloot van je voeten.…

Kabels verterende, motorontmantelend knabbelen rovers door marteralarm.…

Knibbel, knabbel, kruisje Wat krabbelt er in ons huisje. Een muisje zo te zien Aan de elektriciteit misschien Van onze wasmachine. Muisjes staan van nature Wel voor hetere vuren.…

Sterren knabbelen aan de aarde Terwijl elke zeemeermin Daaronder kinderen baarde Op zoek naar nieuwe wereldzin Wat moet ik doen als fijnbesnaarde Ik ben toch slechts een ongeaarde Kan ik verhinderen dat meerminnen paren In onbegrijpelijk gemengde kring En dan weelderig gedichten baren Die geen enkele vrouw nog verwacht Ik voel mij opgewonden…

lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm bloedigheid liefde o liefde bekent kleur in vurige knabbels…

De hoofdman van de rechtse Volkspartij Sprak lang geleden: "Knibbel knabbel knuisje, Wie komt er aan de rente van mijn huisje? Dat mag niet hoor, die blijft belastingvrij." Maar toen werd hij betoverd door een elf En zie, nu knabbelt onze hoofdman zelf.…

in mijn droom vannacht heb ik je weergezien na lange tijd ik zag je naast de weide staan twee veulens knabbelen aan elkaar en ik wil snuisteren in je haar iets aardigs fluisteren in je oor maar is dit waar ik weet het niet vraag het me niet ik blijf erbij ik heb gedroomd vannacht.…

Rommelend gewichtig geluiden in hoekjes verborgen kleinigheid snuitje snuffelend stuiteren knabbelen zonder zorgen tijd Wassende handjes buiten schuld oogjes kralen spiegelbeeld vol wereld glans nieuwsgierigheid en gif dat je het leven steelt…

Ik heb konijntje Knabbel ingevroren, kanarie Piet de vrijheid ingezonden, hond Hector aan een boom in ’t bos gebonden en poes Minoes bij het asiel verloren. We kunnen dus op pad. Hè, ‘k voel me naar, mijn dochter grijnst, wat smaakt de koffie raar….…

Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…

een woord dat men nooit meer in de mond neemt wordt een woord van toentertijd kaal en vergeten dwarrelt blootshoofds het lome water in gewist verdwenen soms mis ik een doodgezwegen woord vis haar uit de diepte knabbel proef spreek haar hardop uit kus de dood even tot leven…

Haar leven is terug te vinden in een notendop, zo'n dopje van Knabbel en Babbel, maar dan met inhoud. Het kopje eraf en ze denkt meteen aan Calimero. Haar leven is een notendop, er past nog steeds wat bij. Ruimte zat, plaats genoeg! Ze zegt niet: het is niet eerlijk, ze zegt niets. Er is nog plek zat in die notendop…

een vaag verlangen roestig weten een zwanenzang misschien van verstofte mensenliefde zie de zwaan die het nest verlaat haar minnaar uitzinnig roepend onthaalt hoe ze haar kop schudt hoe hij haar knabbelend begroet hoe ze samen de lichte vleugels uitslaan liefdesrituelen die vergeten verlangens doen zinken onder een ademloos…

je bevert damt vrijheid van de beken af het speelse kabbelen is verstild tot veel en gretig knabbelen aan struik en jonge bomen die voor de burcht in groei worden gevild jij bevert in het stuwen van talent dat zijn rechten nog niet kent kom mest je burcht eens uit doorbreek die egodam laat gaan dat jong geluid…

het is soms dat ene woordje die ene oogopslag die ene klank die mooie haarlok die zo perfect op je schouder ligt je oorschelp er tussendoor laat gluren en uitlokt om eraan te gaan knabbelen dat kleine gebaartje die subtiele glimlach dat alles waarmee je mijn ruit aan diggelen gooit mijn blik verruimt en gelijktijdig verstoort ik…

gewapend met graafmachines is het gevecht losgebarsten omheining is niet meer of wordt uit de grond getrokken om de kustlijn te beschermen tegen wind en zeewater mensen worden gezandstraald terwijl zij zich een weg banen tegen de wind in, zand zit overal mascara loopt uit golven beuken op de kust knabbelen zand van het smalle strand…

Tijdens het lezen van een luchtige roman van de verleidelijke Lisa St Aubin de Terán knabbel ik van Duyvis borrelnoten en nip ik van het bier. Ergens voel ik mij diep schuldig, omdat ik niet voor zwaardere kost heb gekozen, maar de boog kan niet altijd gespannen staan en een jointje hier en daar verzacht de stressmodus.…

Knibbel, knabbel , knuisje Kom je straks in m’n huisje Flip, flap, flop Kom je achter m’n laptop Les, las, loos Kijken we naar ‘Boos’ Pricht, precht, pracht Gaan we op seksenjacht Binden, banden, bonden Ik voel me al zo opgewonden Blijf je nog even in m’n huisje Ik wil zo graag in je kruisje…

Kabbelend, klauwend, knabbelend in de meeslepende melodie mag ik ze happen bungelend zoet aan een lijn kan ik ademhalen met ogen achter theedoek zijn de lucht is zo vertrouwd een meeslepende parodie op wat ooit een gutsend klankbord was in mijn prille kinderjaren broze klanken dwingen mij dan terug de grote wereld in en…

Af en toe eet ik wat van je blaadjes en knabbel ik op je takjes. Heel liefdesvol en dat stilt mijn honger, alleen mijn verlangen blijft en lijkt te groeien met de dag. Daarom wil ik je klimmen en dat gevoel ontstond al toen ik je voor het eerst zag.…

de koningin is een flatgebouw haar kroon staat op het dakterras een hand zwaait vanaf de vijfde verdieping naar haar onderdanen het is er wat krap: we schrijven onze boeken in de wasmachine en lezen op de trap tussen niet bestaande illegalen junkies knabbelen aan haar tenen borsten zijn verboden terrein ergens onder het midden droom ik…

De hemel hangt ontroerd Boven novemberweide Ik wijk niet van zijn zijde De doodsdrift is ontvoerd Met peperkoek gevoerd Niemand kwam tussenbeide Zij kreeg een vrijgeleide Die knibbel knabbel koert Ik voel me, hemel, zo content En kijk u zielsgelukkig aan Skeletten vol ontbladering Staan met mij in omkadering Van grenzen in een nieuw…

ik struikel over de letters in mijn hoofd als ik je naam lees in je blauwe ogen je jaagt een leger hazen door mijn bloed en rilkoorts rolt over mijn huid ademen is je onweer inzuigen en je stempelt mijn huid vol vervaldata en streepjescodes in te ruilen voor zachte zoenen ondertussen wandel ik door de warmte van je naam en knabbel op de letters…

met het zonlicht op je staart spring je met gezwinde vaart razendsnel over de muren naar de tuin van de buren op een zonovergoten tak ga je geheel op je gemak zitten knabbelen aan een nootje dat je vastklemt met je pootje in een stadstuin verwacht je niet dat je zomaar een eekhoorntje ziet je hebt me in mijn ziel geraakt van deze dag…

Rupsje klein, rupsje klein knabbelend op het groene blad weldra zul je een vlinder zijn een vlinder in de lucht Rupsje klein, rupsje klein wandelend van tak tot tak je zult een mooie vlinder zijn vrolijk in zijn volle vlucht Meisje klein, meisje mijn sabbelend op je duim zo fijn eens zul je volwassen zijn een wondermooie vrouw…