Alle inzendingen over knabbelen

ik zag de witte huisjes vakantie vieren gekleurde legootjes liepen af en aan om naar speeltuin zwembad en de glijbanen te gaan de anderen vrienden deden hun eerste nipjes aan wijn en bier wat onwennig in hun eerste bloot rood knabbelend aan chip en noot vrouwen mixten mannen waren honkvast bij de nog volle krat langzaam begonnen…

In een lieflijk holletje zit mijn kleine snolletje kijk daar loert ze om het hoekje Terra kom....ik zoek je Jij bent een pittig poesje met een eigen ikje lief eigenzinnig snoesje geef me maar een likje Nee.. niet aan mij knabbelen dat doet best wel pijn ja...je mag wel sabbelen dat vind ik zeker fijn Klein poesje, soms een katje…

voorzichtig knabbelen wij de randjes bij van de grote maatschappelijke taart over smaak valt niet te twisten maar de brokjes die wij op weten te vissen smaken voortreffelijk in de nasmaak zit een passionele gloed die ons culinair stukjes paradijs beloven van hemelse hoogte wij zijn even gestopt kijken elkaar diep in de ogen…

Een boom temidden van dieren die knabbelen aan mijn bast, herten, konijnen, eekhoorns en mieren, voelen zich bij mij een welkome gast.…

ik ook vooroverbuig het is banaal Wederom overtuigd begon ik te lijnen Het schimpen en het schampen moe Blikken die ik heb moeten ondergaan In de slanke pikorde helemaal onderaan Nu vele maanden later van ziek zijn en zelfbedrog Beweeg ik mij dik vrolijk dansend door het leven Een ballerina een dansende zeekoe vet nog even log Eet en knabbel…

M’n armen zijn te kort als ik alles wil omhelzen alle bomen van het verre bos de geuren van het gemaaide gras de glinstering van de stromende beek de witte wolken drijvend in de blauwe lucht het edelhert, met zijn trotse blik in d’ogen het mos liggend aan de voet van de eik muis knabbelend aan een beukenoot wuivend riet, de wortels kletsnat…

zoals haar haar vervilt tot een hoed drapeert ze zich met haar voeten aardend uit haar bladzijde haar vel verschrompelt naar de rand op het boek wil ze vloeien gelezen worden om nog eens een vermoeden van een leven te voelen zij is het kind van een dode dichter reeds lang vergeten sinds de schimmel aan het papier begon te knabbelen…

lief klein neusje en fijne schelpenoren; niet ver naar verlangende mond en naakte schouders met zachte overgang als eeuwige belofte van slapeloze Aphrodite: nooit zonder jouw warme ronde borsten zwaar in de schalen van mijn hand als zacht rijpe vruchten met bruine ogen de nootglanzende manen tussen vingers en opspringende tepels voor knabbelend…

De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken in een loze poging het lage bouw- en weideland aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken, dat weliswaar droogt ligt, maar onder de waterstand.…

Vannacht speel ik met jouw dromen en kom ze stiekem even verstoren speel voorzichtig met je borstharen en knabbel zachtjes aan je oren Vannacht loop ik in jouw dromen rond en speel daarin een blonde vamp 't is maar een droom, ik kan m'n gang gaan maak jouw dromen niet tot een ramp Ik droom ons in de zevende hemel waar we wandelen door…

Verschuilend achter een fabel waren daar knabbel en babbel die aten je resterende zelfbeeld op. Wat is het leven toch top, of is het je eigen strop. Als een klein vogeltje spuug je in het rond. Denkend dat je het hebt gemaakt Ben je nog niks veranderd daar sta je dan alleen met spuug druipend uit je mond.…

Meisjes knabbelen aan chocoladerepen proeven port met reikende lipjes. De ingewanden van de aarde grollen trollen in een vochtige kelder. Een mooi meisje vergeet haar zeges.…

knibbel knabbel knuisje de dag duurt nu al weken en…wie doet er straks mijn was?…

nog klinken de zweverige woorden als ik drie keer met mijn vingers knip ben je alles vergeten ook dat mijn handen zachtjes streelden mijn vingertoppen liefde bedreven, kriebelend als vuurvliegjes dansten op jouw huid die fluisterende adem in je hals het knabbelen aan jouw oor je hals,schouders en okselholten zelfs dat je overgevoelig raakte…

we zijn in Parijs de hoofdstad van Duitsland op straat lopen mensen naast Seinepaarden en op hun rug waterkoeten zenuwachtig en wit onverstoorbare giraffen staan te knabbelen aan de Eiffeltoren op Berlin Alexanderplatz boven een hemel van chocola die bevroren ontdooit en naar beneden drupt terwijl wij onze tongen uitstrekken…

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

je ontroerde mij een fascinerend gezicht hartelijk lachen, gevolgd door schaterlachen slechts na twee dagen viel je masker ik zweeg hoe harder je lachte, voelde ik jouw innerlijk verdriet langzaam begon ik te knabbelen aan jouw betonnen muur door een klein gaatje zag ik een doornstruik, moeras, drijfzand, prikkeldraad ik gaf niet…

Ik wil naar mama toe bij haar en Knabbel zijn.. Ik wil niet meer leven op deze wereld. Mijn ogen staan echt wel open ook al zeggen ze van niet. Al zeggen ze dat ik fantaseer ik weet dat het niet zo is. Ik vlucht alleen maar weg van de wereld buiten mijn kleine veilige wereld. Waar pijn en verdriet te erg overheerst.…

mijn hand, kus me kus me waar de nacht is ingedaald en gedaanten me omsluiten daar het duister hun domein van de waarheid is kus me liefste, laten we het spel voortzetten - nu kan het nog - want de tijd heeft geduurd zolang de adem mijn huig berispt voor het voltallig vermogen daar waar mijn mond zich nu bevindt kus me, zuig lik knabbel…

vijfendertig voelt zich prettig met z’n lijf en met z’n geest heeft een huis een boom een beest en geld zat houdt van babbels bier en knabbels met zijn billen op een kruk besluit de avond met een stuk in bed of kraag kan de hele wereld aan ook als hij op één been gaat staan altijd zijn gsm paraat zelfs tijdens de liefdesdaad in z…

Gedichten worden oraal geuit, terwijl wij knabbelen op gekookte bieten. Terwijl ik op mijn 87-ste als een Simon Vinkenoog weer aan de hasj ben gegaan, lig ik flink hallucinerend mijn einde af te wachten in een bedstede van stro en leem, terwijl mollen tegen mijn rug stoten.…

vallen nu jij zelf het evenwicht bewaard een vent die letters schrijven leert zoals A bijvoorbeeld van alpinopet die staat op het hoofd van Alfabet als jij monsters vindt of verstopt wanneer jij met opa wandelen gaat ben jij slim en grappig tegelijkertijd waar onze reus tomaten niet belieft eet jij graag jouw buikje vol en rond met knabbels…

De snelle windvorst weet de waterwolf te jagen In zee, vanwaar hij u kwam knabbelen, nimmer moe. De veenboer zit en wenst deez’ waterjacht te spoeien In ’t veenwijf roept: ‘hij ruimt! De landleeuw weidt op ’t ruim En zuigt zijn long gezond aan d’ uiers van de koeien!’ Zo wint de landleeuw land.…

Te beginnen met Hans en Grietje en de heks in haar huisje, Met de al om beroemde tekst, knibbel knabbel knuistje. Of lezen we vandaag Assepoester met de boze stiefmama, Ach wie van ons kent het niet dat eeuwen oude melodrama.…

Van meisjes knabbelend aan rood en gele tot gifgroene appels hield hij van. Het stonk naar Vim en Dettol in zijn praktijk. Kleutertjes gaf hij een schop onder hun kont als ze gilden van de pijn. Nou ja in ieder geval kleine kinderen dan! Op zijn zwart-wit televisie zag ik een tandenborstel en een tube tandpasta van zijn Nazi merk.…

Naar de eerste, lieve kluis, Met halfsteens muur, vol tocht en vocht En knabbelend gespuis! 'k Voel me in dit mooie huis - niet thuis; Dees wanden spreken niet, 'k Sleep langs de brede trap mijn kruis En stootrig klinkt mijn lied!…