Alle inzendingen over knakt

Gammel aanzien en achteloosheid suizen door straten, worden door stenen vastgepakt, spreken van verborgen kracht, die nimmer knakt. De stad houdt stand, al kan zij soms vergruizen. Na verwoesting, altijd spoedig hersteld, stralen bedaagde bouwwerken verjongd, waaruit onoverwinlijke moed welt.…

Enkelbanden sneuvelden Vingers knakten, puisten groeiden Kaken kraakten als een schuur In de storm van 4 september. "Wat ben je mooi" Spraken de lippen van het Dit lichaam liefhebbende figuur En alles smolt.…

Een windzucht knakt haar koord, weer hangt ze te zweven aan een zijdeachtig draadje gedragen door vochtige herfstlucht. Altijd opnieuw weeft ze haar kantwerk oneindig herhalend wat ze eens begon.... Ze schittert nat blinkend zwart in d´ochtendzon.…

.* Maar toen de zon ter ruste lag, Toen kwam met sneeuw beladen, De winter eenklaps voor de dag, En knakte steng* en bladen; En al de bloempjes wit en rood Die waren 's morgens ziek of dood.…

de sterfelijkheid plukten eenzaam in een traan verborgen Bij dageraad schuurde de nacht langs de oevers van het droomloze waaruit ik stroef ontwaakte De glinster in jouw ogentroost bewaart een gulle lach in de holte van de maan echter je zult nooit weten wat het was zwervend tussen steen en sterren waardoor de waan mijn ziel knakte…

Als de stormwind kruid en halm Knakt en toch maar de arme plant Telkens nieuwe knopjes kweekt Blijft de steen, die storm niet breekt, Even kalm. Even kalm.…

jouw ontboezemend hart dat in liefde wil slaan want meer heb ik niet nodig en meer wil ik niet weten nu ik langzaam mijn hoofd rust hier tegen je aan Ach het was maar een droom -sus je laat hem maar gaan Kom -laten we slapen voor de vogels gaan zingen sprak ik ledig -terwijl ik mijn droombeeld vergat en ik sloot weer mijn ogen maar knakte…

De laatste strohalm knakte door, een mensenleven gaat teloor.…

Zonder water, licht en liefde knakt de bloem. Zonder hulp en liefde en aandacht stort een mens in. Zowel een mens als bloem heeft hulp/water nodig om te groeien.…

Het knakte, zat me in de weg. alsof het wou dat ik moest bukken in lagen snood verpakte schaamte om onverhoedse burgerpech per Euro te mislukken.…

(De vertwijfeling van de mens) Ik ben de tijd met strakke wijzers de balk die rechte ruggen knakt de staar die aan Uw ogen vreet Ik ben het kapotte oorlogskind het wondvocht dat blijft druipen Ik ben het zijspoor in Uw denken Zo heb ik U als mens verwacht Zo hebt Gij mij als een God gedacht Ik breek ijzer met ijzer ontvlam vuur met…

Kris - Kras - Kris - Kras - Op bevroren sloot en plas, glimt ijs als zwart glas Kris - Kras - Kris - Kras - De noorderwind pal tegen Schaatser Jan kromt de rug De ijzers kerven korte halen In stug ritme almaar door Kris - Kras - Kris - Kras - Langs dijk of boerderij Een berijpt paard briest Dor riet kraakt en knakt Wie schaatst, ziet…

Maar nog tikte de Friese klok op weg naar een slagveld, wachtend op een ongelegen uur, min die ene minuut van waardig afscheid nemen met de woorden die Jezus ons geleerd heeft: 'Mijn vader die op een tak zit, eindelijk knakte de nachtmerrie van het zinloos paalzitten tot in eeuwigheid.'. Einde?…

Na het zien van 'De kleine blonde dood' zakte je volkomen in elkaar en heb je een einde aan jouw leven gemaakt, de hellehonden begonnen te blaffen en jouw veerkracht knakte.…

Jong holden wij over de glooiing Boterbloemen knakten onder hoefgetrappel We vluchtten voor de springvloed die de kale rotsen slaat en telt.…

Maar nog tikt de klok op weg naar een slagveld, wachtend op een ongelegen uur, min die ene minuut van waardig afscheid nemen met de woorden die Jezus ons geleerd heeft: mijn vader die op een tak zit eindelijk knakt de nachtmerrie van het zinloos paalzitten tot in eeuwigheid. Einde?…

Hij kraakt en knakt de takken En werpt ze van omhoog; De wind blies 't arme knaapje De tranen in het oog. Haast zal hij wederkeren Met zijn bussel hout, En 't krakend vuur onsteken: De winter is zo koud.…

En ónder aan de dijk daar glommen de blommen:- Die zwierden en tierden maar overal, Die stonden te bloze' en te bloeien, Die knikten en knakte', en die lachten maar al Om die klapperdekakkende koeien; En de koeien, die tilden hun steerten op En zagen nadenkende uit hunne kop,- Ja, ònder aan de dijk daar glommen de blommen!…

De modieuze parasollen van wijsheid knakten door prehistorische vandalen. Direct en ongehinderd omarm ik de ware ijsgoden van het Hogere Vuur, de Geestelijke Wereld.…

blèèrt een bevlogen bockworst men knakt instemmend we pakken die cup! plots volgt spektakel. Huít neuf! gilt de varkenslap ja hoor zwijnemans het wordt acht negen, haha het is geen handbal!…

De weelde, die de stam des levens knakt, De welvaart moordt, en zeden tart en wetten, ’t Gevoel verdooft, de eedle geest verzwakt, Had nimmer u bezoedeld met haar smetten. Gij zong en sprong en lachte schuldeloos, En had dat zoet nog gaarne lang genoten! Maar kende ge ook dees wereld, vals en boos?…