Alle inzendingen over knie

Mijn heup is van titanium Mijn knie van roestvrij staal Ik adem met een donorlong Mijn kop is al jaren kaal. Mijn hart klopt met een kunststof klep In mijn kransader zit een stent Mijn kunstgebit zit met drukkers vast Ach ja alles went.…

Een berk ligt op haar knie? maar tevergeefs gekropen als koningin der kalenden -dit Babylon het bladdert af als verf van rode stoelen…

Wat een genot Enkel nog Nederlands op straat Prachtig uitgesproken Pure poëzie Iedereen het ABN onder de knie Niemand van de dichtkunst verstoken Als iedereen straks Nederlands praat Komt de volgende stap aan bod Iedereen moet lachen Enkel nog vriendelijke mensen op straat Een prachtige glimlach, witte tanden Puur geluk…

tussen bomen en plannen zijn kleuren gesmeten om strakke mond die op de knie rustig rust. gepeins in gras een gele vlek glimlacht. aan flarden openkrabt de bolster uitvliegen.…

ik tel, een, twee, drie, stoeptegels hallo buuf ja, ook goeiemiddag opnieuw ik tel, een, twee drie tot de brug een vliegje in mijn oog ik moet terug ik tel, een, twee, drie stoeptegel ligt dwars ik struikel over vier vijf hechtingen in mijn knie ik tel, een, twee, drie pillen heel secuur het moet zegt mijn natuur…

Alle vrouwen -die ik ken- zeg ik dank met dit boeket bloemen Mijn moeder die me het leven schonk Mijn gade die in 'geven' uitblinkt en blonk Mijn dochters een 'levendig' drietal kun je hen noemen Kleindochters op Opa's knie voor elk een En dan meteen het noemen van de rij 'goede vriendinnen' die vriendschap…

mijn neus draagt nieuwe glazen omhuld met lichtbruine ringen verbonden met twee schelpen door armen van gelijke kleur kan mijn ziel nu beter ontwaren daar ik de omgeving scherper zie zal herkenning ontdoen van het maren heb de waarheid weer onder de knie amen wil ik het uitzicht eigenlijk wel knechten?…

Hij legde zijn hand op mijn knie en vroeg:"Kan je me helpen?"…

in lilarood daal jij witmarmeren trappen af een gracieus entree de parfumvlinders fladderen met je mee je danst op hooggehakte lange benen zwarte laarzen om de schenen je robe rokt tot op de knie de adem stokt als jij je draait met vleugjes lente in je ogen langs het witte marmer weer naar boven ik begin in hemel te geloven…

ter plaatse verscholen tussen nu en even moeilijk te benaderen, zoals te doen gebruikelijk in een zee van tijd, een glooiende weide groener dan blauw, aanwezig als strijklicht onder een hellingshoek alles vloeibaar, nergens steen altijd plaatselijk en ontdaan van elke zwaartekracht ja, ik krijg de wolken steeds beter onder de knie…

In Amsterdam Nieuw-West wordt het steeds gekker. Men valt zowaar over het vrouwenbeen. Want is je rok te kort je baan is heen, En ook de knielaars zit de baas niet lekker. O stadsbestuur hoepel toch even op. `k Verkies het vrouwenbeen boven een doekje om je kop.…

Jij voert de paarden met wat brood, je rent, valt en huilt heel even, dan loop je door om meer te geven, alleen je knie is nog wat rood. Zo zal het ook in het leven gaan, jij zal het leven leren met vallen en weer op te staan.…

strompel beenloos aan mijn zij zucht bij elke knie naar voor kijk omhoog naar mij loop nou toch eens door mijn tergend ongeduld loopt ook met mij alleen achter schijnbaar rust verhuld vreet het lustig aan mijn been kluivend schrijdt het voort het wachten dwingend voor mijn gezel gelijk gestoord wacht en heeft mij door het…

Maar kindren komen aan mijn knie, zij houden In kleine handjes grote schalen wijn. Ach, laat ik drinken, dromend van hen houden, En nooit soldaat meer zijn!…

In het rechte vlak sta jij schuinsweg te wezen, jij kon niet anders toch Kus jouw enkel, jouw voet, streel de holte van de knie, de ronding van jouw kuit vermoed: jij toont mij nooit al jouw verborgen schatten Jij draait mij om, jaagt me weg met te veel liefde in de stem de scheldnamen geschreeuwd opdat ik achteraf zal weten dat ik er voor…

het begon zo onschuldig vragen naar je knie maar ohh.. als ik nu jouw ogen zie... Ik wil je zoenen ik wil je omarmen ik wil je helemaal mij aan jou warmen ik wil ons laten gaan ik wil je echt voelen ik wil met mijn handen door je borsthaar woelen ik zie je komen om een haring of twee jeetje, je moest eens weten..…

De koperen klamheid van haar liefde bloesemt over de Agora, zoetgevooisd fluistert haar adem mijn naam, amandellikeur walst in een kruisloze panty voorbij, nat is haar knie, haar dij. Viginia's zegel, gebroken met vuur, met vaart, vol van vacante offergaven waarin verwenst verlangen verteert, paradeert, absorbeert, genereert genot.…

hij houdt wel van sport voor sport de ladder nemen op weg naar de top zijn knie te stoten en dan te roepen dat hij er is geraakt de gewone strijd om het bestaan voert hij elke dag opnieuw zodat zij lief naar hem kan kijken dat heb je weer goed gedaan en of dat jurkje daar nog hing?…

Jij blijft mijn hals, mijn navel, mijn holte van mijn knie voor altijd bij. Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.…

De knie ligt open, zoals vroeger zijn vrienden zongen. In herinnering Hun handen vol met zachte kaas en lauwwarm bier.…

Eén knie wil niet meer zo. Jeronimo moet onder het mes. Gebit is ook aan revisie toe. Hopelijk geen extractie. Zijn hoofd, zijn schedel lijkt op een berg boven de boomgrens. En zo sombert hij maar door. Tien keer reciteren ‘minder is meer’ helpt niet. Dan maar naar buiten. Zijn ogen uitkijken. Weg uit dat keurslijf van gedachten.…

Zij wil hem een kusje geven hij is ruim een en zij is drie kinnetje naar voren, mondje getuit handjes op de knie. Hij denkt, he, wat krijgen we nou doet snel een stapje achteruit maar is nog niet zo vast ter been en glijdt natuurlijk uit.…

Een pleister op een geschaafde knie en een kusje er bovenop dan huppelt het kind weer verder voelt zich weer helemaal top. Het voelt zich ontzettend gelukkig heeft nooit van onrecht gehoord is helemaal in de wolken als het een doelpunt heeft gescoord.…

- moest hij een knie verbinden. Zijn kind dat viel, hoe kwam dat toch? Hij kan de draad niet vinden. Dat kind is groot, al lang getrouwd. Zijn vrouw al lang begraven. Zijn huis verkocht, 't was zelf gebouwd. Hij had zo vele gaven. De uren gaan, de zon staat hoog.…

woorden en voel mij een genie ik zie soldaten sterven oorlogsindustrie dan hekel ik voorzichtig de politici ik zie de mensen moorden ideologie dan zoek ik in een versje naar een compromis ik zie ze dieren slachten reality-TV dan schrijf ik boze woordjes misschien zelfs ‘potverdrie’ maar zie ik Robben vallen en grijpt hij naar z’n knie…

Als ik er ben keurt zij haar pillen, haar drankjes en haar knie. “ t Is water ”, zegt zij, noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie. Zij schenkt mij koffie, is weer voor even dat lang voorbij vertrouwd gebaar. Als vroeger woelt zij door mijn haar. Morst dan een beetje, omdat haar blauwe handen beven.…

eens sta ik met vurige fakkels bij de regenboog van smaragd waar de man van jaspis en sarder als de mensenzoon op mij wacht dan werp ik net als de getuigen mijn kroon aan de voeten van hem voor wie elke knie zich zal buigen die erkend wordt door iedere stem dan hoor ik de stem van de rechter die vonnis zal spreken die dag tegen alle getuigen…

Vanaf Kattenburg over het plein recht door het rode licht naar het Scheepvaartmuseum gefietst Dat nog jaren dicht bleek te zijn met voor de deur twee oudere heren die naar dat licht zaten te staren Op hun knie ieder een briefje met kader voor een turfrubriekje Ik vroeg of ze auto's noteerden Ze hadden er allebei één staan Nee zei de…

Ik zei: 'Wanneer u adviseert: "Uw been moet echt geamputeerd, misschien wel tot voorbij de knie," dan heb ik zeker geen bezwaar. Die ingreep mag gebeuren, maar niet eerder dan euthanasie.'…

Een beetje vreemd was het wel dat ze die dag tegen hem aanstond denkbeeldige pluisjes van zijn jas plukkend terwijl ze hem de dag ervoor niet had aangekeken omdat hij de deur openhield voor haar giechelende vriendin En toen ze die avond in de bios zaten legde zij tussen de bommen van de Hurt Locker door haar hand op zijn knie maar…