Alle inzendingen over kreng

Ging, om haar te helpen op de fiets door weer en wind bij klanten hun bestelling halen en als ik dan te horen kreeg: heb deze week niets nodig kind maar zou je straks wel even 'n pond suiker willen brengen stond ik flink te balen want ook tóen had je krengen.…

Eenmaal aanbeland op die bewuste tak, brak dat kreng zodat ik met een misselijkmakende smak, beneden kwam. Vanaf dat moment heb ik besloten me geen appels meer voor eieren te laten verkopen en zo kon het voorkomen dat: ik voortaan spring van de tak- juist ja op de hak!…

Er zitten eksters op het dak zo van die harteloze krengen die niks als deernis komen brengen voorlopig houden z'hun gemak. Er kruipen mieren op mijn borst, ik vraag me af wat is hun streven waarom dat naarstig jachtig leven van al dat peinzen krijg ik dorst.…

Het zijn niet de woorden die de pijn brengen Maar de angst voor het gevolg De angst voor het alleen zijn is de grootste De eenzaamheid en stilte is wat ons zal krengen De herinneringen blijven komen Beelden op ons netvlies gegrift Hoe verder de stilte om ons heen dringt Hoe heter de gedachten stomen Steeds meer neemt de angst toe Het niet…

Nog nimmer ben ik door een hond gebeten Toch ben ik van zo’n beest behoorlijk bang Sinds ik eens op mijn fiets, in volle gang, Door een zo’n kreng werd achternagezeten. Zie ik een hond begint mijn huid te zweten Of ik een vrouw ben in de overgang. Vooral de grote jagen mij op stang En ’t is verdomme net of ze dat weten.…

Tikken, tikken, tikken, kreng decursus, dwang en drang en separeer en incidenten, pillenlijsten van gigantische leng- ten, je wilt er echt niet meer. Sloten koffie, thee van zakken, een hele waterfles bij al dat gekkenwerk aanpakken tot dan ten langen, langen les- te, je eindelijk, eindelijk, eindelijk bent: Uitgekropen…

de slaap kan ik vaak wel vermoorden zo onhanteerbaar als een kip bij de slachter zonder kop vliegt ze op ploft blind op mijn zojuist bladvrijgemaakte schedeldak en gaat daar dan flink irriteren dat eigenwijze kreng strooit mijn hoofd vol late veren ontneemt mij de rust die het dus voor zichzelf niet zozeer ambieerde scharrel…

Kreng en kribbig. Bolvormig om spinrag met een lange stok weg te halen.   Griezelig. Een donkere bladzijde niet meer om te draaien. Uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee.   Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

Nog maar heel even, dan ga ik ECHT leven, Kleinkind geboren als oma herboren Zaken opzij gezet nu telt alleen hét Een herseninfarct keek om de hoek waarom kwam hij bij mij op bezoek De tranen stromen over mijn wangen waarom word ik daardoor gevangen Ik wilde nu toch gaan genieten ik kan dat "kreng" wel schieten Had ik maar eerder beseft…

stakker zonder eigenbaat de vrouw de schone vreugd gunt van het baren de filantroop, onmisbaar bij het paren weet na zijn offer al ‘het is te laat’ hem wacht de zondeval in het kwadraat de zeven plagen, weemoed en de blaren en na het kranig knippen van de streng (jawel mevrouw, hij is niet te benijden) ontpopt zijn schat zicht tot het ware kreng…

Vanavond gaan we los vilijn vals kreng als ik hitsig huilend achter je sta Je met mijn vingers in extase breng Kom in mijn armen ruige del Dan pak ik je, oh ja ik pak je daar Ik grijp je bij je slanke strot je staalzilveren haar Oh!…

Kreng en kribbig. Stof voor de ragebol. Bolvormig om spinrag met een lange stok weg te halen. Griezelig. Een donkere bladzijde uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee. Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

Ik kon als kleuter Kees geen korstjes kauwen en kreeg de krengen zelden door mijn keel Mijn moeder was zo'n vrouw als vele vrouwen, raapte ze van de grond en zei in vredesnaam nooit veel.…

Wat ze in het geheel vergat: was dat ze daar nou juist dat mobieltje in had, je voelt hem al aankomen zeker en vast, het kreng viel uiteen op het asfalt! Kijk nou eens, hoe of dat gaat, daar stond een moeder met een kind in een zitje op de fiets, en in haar handen had ze nu: helemaal niets!…

Gesaboteerd of was het kreng versleten? Oh: tóéval zegt u? Please, give me a break! En wat had dan die Dikkie Dik gegeten? Een zwaardvis, mespunt slagroom of een steak? Terwijl de helden zwijgen, zwoegen, zweten…

De rimpels op je voorhoofd verraden jou gepeins In je ogen kan ik lezen of het waarheid is of veins Door je wangen kan ik meten of je lief bent of een kreng Aan je neus kan ik aanschouwen of je gul bent of een krent Je mondhoeken vertellen hoe je echt van binnen bent Door je vingers kan ik weten of jij het harde werk kent Als je schouders hangen…

een kreng van een schoonmoeder, een onopvoedbaar kind een bully van een baas een vrouw die je niet meer aanbidt? Is het niet beter om er tussenuit te knijpen, nu het nog kan? Een Samsonite is gauw gevuld. Ga heen, en zoek de verre einders van het land, waarvan zo weinigen terug komen. Maar oei! daar zit hem de knoop!…

In klieren waarvan ik dacht, da'k ze allang niet meer had, maar neen weer iets geleerd, die krengen zijn weer terug gekeerd! Iets anders dan bij de blinde darm, snijden ze die weg, dan is het och- arm.…

Abracadabra, nee, helaas, niet te keren, Kreng! Je zat op een bank in een speeltuin en je glimlachte en je groette. Het kind in ons. We verlangen naar elkaar, maar we maken geen haast, laten het aflopen tot we gaan hemelen en misschien dat we daarna nog wat doen, maar dat is niet zeker, wel? We lachen onszelf krankzinnig dood.…

doordrijven van eigen zin ach men verhaalt dan van historie u weet de trots van Hollands glorie Veel geweld aan vreemde kusten waar zelfs de honden geen brood van lusten jongens van het kaliber j.p.coen lekker moorden voor de poen c.i.a. heeft het uitgevonden martelen met geluid biecht elke zonde zover wil je toch niet zinken laat die krengen…

Zo zie je maar dat niet alleen een vijand op twee benen loopt want bijna, 't scheelde echt een haar zat dat kreng toch op m'n hoofd.…

vogels niet voor mij gezongen Het razende verkeer over de weg nabij Ook die voorbijrazende vrachtwagen, al die geluiden benauwen mij Dan opeens denk je, He ik hoor even niets Komen er een paar baldadige luidruchtige jongeren voorbij op de fiets Uit de luidsprekers van tv en radio schalt het geluid Ze denderen mijn oren in, zet die krengen…

haar prachtige liedjes Tineke Schouten Schoon, wonderschone liedjes Tekst en muziek, veel van haarzelf Maar te weinig akoestisch De versterking was te hard Het licht af en toe te verblindend Mijn ogen en oren bezerend Tine Schouten reageert: “Joh, jij ouwehoer niet zo Zeikerd die je bent Jan Jacob Je kan je geld terugkrijgen Kreng…

Af en toe, nee eigenlijk heel vaak denk ik in een zap en een flits Ik gooi dat kreng het raam uit, RAAK !…

gevolgd door een corduroy broek de thee staat te dampen in een mok snel een ontbijt voordat ik moet gaan haastig een blik op de grote klok ongeduldig om op het ijs te staan het is helder en de lucht is blauw kinderen spelen op een houten slee een extra trui tegen de eerste kou en een sjaal neem ik ook maar mee tevreden met die houten krengen…

Net of je onzichtbare luis in huis hebt, voelt zo vies ook eng Me eerder gebleken dat het digitale vaak noodzaak is, soms kreng. Harde noten kraken betekent er je lessen uit trekken Mijn toevlucht tot het ware getrokken, ten gepaste tijde.…

Ze laten zich niet zien die kever, luis of bij Inmiddels haat ik insecten en stop met hotel projecten Sterf maar uit verwende krengen Ik laat Sandd wel stuifmeel brengen…

Dan gaat de telefoon, maar het kind is helemaal boven, 't kreng rinkelt helemaal beneden, dus een spurt twee trappen af en nou is traplopen niet echt een favoriete bezigheid, vandaar dat ze bijna 't laatste gedeelte onbedoeld naar beneden glijdt.…

mijn onderhuidse weerstand met kracht vermaalt is het nieuwe jaar zes dagen oud heeft een noordwester het land geteisterd bij de koffie de krantenfoto's de platbodems der redders glijden over de verzonken auto's heen de mensen met afgetrokken gezichten wat huisraad in een linnen zak en later de bittere woorden tegen de OVERHEID de krengen…

"de mens is een blinde die wroet in een pijp weg van zichzelf", verzucht nu in rust het stokoude ik. met ter staving het kreng van een mol in de hand.…