Alle inzendingen over lijken

Het werk vervult hen dagelijks met trots, Met hen bedoel ik onze virologen, Die eindelijk nou ook een keertje ‘mogen’, Het middelpunt der wereld zijn ze plots. Geloof maar dat die dames en die heren De laatste tijd frequent coronaneren.…

Met z'n armen, taai lijk vlegels, wonk de smid op hen en stond, vaste, vóór z'n stalen aambeeld, lijk genageld aan de grond. In z'n vuisten, zat 'n tange, die 'n gloeiend ijzer greep en het, lijk 'n rode kreefte, tussen heure benen neep.…

ze lijken zo zacht uitnodigend zacht maar prikken levenslang ze herbergen ontluistering van talloze gedempte kreten gesmoord in de beschutting van een geïsoleerde ruimte schijnbaar droog zijn ze inwendig voor altijd klam onzichtbaar maar onvergetelijk als bepleisterd littekenweefsel toch lijken ze zacht zo bedrieglijk zacht…

Ik ben dit niet Niet wat jij denkt, niet wat ik doe, niet wat jij ziet Niet wat mijn spiegel ziet Ik ben dit niet Ik denk, dat jij denkt dat ik doe, dat jij ziet, dat ik lijk Ik denk dat mijn spiegel mijn spiegel ziet Maar ik ben dit niet Ik ben verlangen Niet te denken, niet te doen, niet te lijken Ik verlang dat mijn spiegel verlangt…

het koebeest vluchtte weg en nám de weg ‘dat slachthuis is ondierlijk dode-lijk ik doe het, zelfs indien onmoge-lijk’ door cowboys gevolgd, ‘tis waar wat ik zeg moraal van dit verhaal: de dood nabij? als beesten genieten, bokkespringend blij!…

Leven dat een Lijn is met Nauw'lijks regelmaat Erin Paar nog net zichtbare Piekjes en daarna Nog veel meer Diepe dalen, Afgronden die Mijn leven opeisen - Wonderlijk toch Dat zoveel ervaringen Ondanks alle moeite Onverwerkt zijn gebleven En dat zij mij daag'lijks Nog in de weg staan…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…

Over ’t veld, in wilde snakken, loopt de scherpe wind en vaart, huilend lijk een brakke, door de stoppels van zijn roste baard. Uit de hemel, grauw lijk asse, met een aardig moordgeschreeuw draait een kraaie, rond de eike, nerewaarts, tot in de sneeuw.…

Twee paar nieuwe voorwerpen die niet eens vreemd lijken. In een gedicht keert niets. Bloot aan de tijd aan de dood aan familie en vrienden die vreemd lijken. En haar lichaam haar zachte lijf, hard van inspanning -------------------------------------- Uit: 'Goed Volk', 2004.…

lijken opstrijken…

de bodem van de rivier is bezaaid met lijken de aarde waarop ik loop is bezaaid met lijken de lucht zwevend boven mij is bezaaid met lijken beklemd hart zeer ademhaling stokt hallucinant het verleden, mijn verleden komt met mach 9 dichterbij voorbij, haalt mij in blaast mij omver vermorzeld mij schept een toekomst die niet de mijne…

Het daagse werk en bezigheden lijken een vanzelfsprekend iets, maar zijn de grootste zegen, geschonken door Hierboven.…

De weken, lijken dagen, er zitten te weinig dagen in, ik kom tijd te kort. De maanden, vliegen voorbij, lijken dagen, die te kort zijn, lijken weken die als water door mijn vingers vliegen. Het jaar is om, voor ik goed en wel gewend ben aan het getal 2014, want voor ik het goed en wel doorheb is het 2015.…

Het is een groot gevaar voor moeder aarde: een meltdown in een kernreactorvat. Maar nu Japan er eentje heeft gehad, meldt men emotieloos de stralingswaarde. De boel ontploft, het water lekt in zee. Je leest het allemaal… op bladzij twee.…

Op een terrasje zit ik op mijn gemak Mensjes te kijken noem je dat. Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed, een hoed die helemaal niet past. Sandalen van over 100 jaar, met van die riempjes aan elkaar. Maar de gezichten dat is iets apart. Ik heb al vele bekenden tegenkomen Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn. Zelf…

Moeder heeft mij uitgerekend om uit haar talud te varen levend boegbeeld, ik lijk sprekend, elke dag en alle jaren meer dan op mezelf te lijken kan haar ziel niet overstijgen moeders ogen kunnen kijken in de erkers van mijn eigen dreigt het leven soms met breuken pijnen in barre barensnood fluister ik haar toverspreuken als druppels water…

Ik bezing de natuur, ik bezing de natuur, ik bezing de natuur...lijk.…

Als ik wil weten wie ik was word ik benieuwd naar wie ik nog ben dan kan ik oude foto’s kijken die nu niet meer zo goed lijken ik kan dan dieper dalen in tijd en mijn geheugen met beleid totaal afpellen tot de kern van het verstand en het gevoel met als allerhoogste doel uiteindelijk te mogen reiken naar wat ik zou willen lijken…

hoe sterk ik ook wil lijken mijn zwakte wint de strijd en door naar jou kijken verlies ik zelfs de tijd…

in pastel verf ik jou met meer kleur dan met of in zwart wit getekend lijk je schoner maar dat lijkt dus maar zo…

Mijn nicht van achttien werd geboren met haar achterste van voren; omdat ze toch normaal wil lijken, loopt ze altijd achterom te kijken.…

zo welgevallig zo teder lijk je vandaag narcis in een schaal een glimlach op de tafel een lust je te bekijken…

Het zijn fijne lijnen, Die er doorschijnen, Lijken te verdwijnen. Is Lady Kant transparant?…

Ik moest het altijd beter doen, nooit goed in woede en in moed, zelfs onderdanig aan je lijk: dat waardig lijk dat vader bleef en waar geen gram van rest. ----------------------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten 1977-1990', 1996.…

het was koud en de zon liet zich niet één keer zien, maar de regen deed dingen met de lijken die op hun manier erger waren dan alles wat de zon had kunnen aanrichten. het was zo'n dag waarop hij zich realiseerde dat het enige lijk waar hij niet naar kon kijken, het lijk was waar hij nu tegenaan liep!…

onoplosbaar, Lijken op te gaan In de mist die nu Mijn leven heet…

Waar jij me achterlaat ben ik de schaduw die wacht en niet meer weet waarom hij op elke vreemde schaduw wil lijken.…

Je beloofde me ooit trouw En honderdduizend rozen Maar wat ik werk'lijk kreeg van jou Was een hevige neurose…

Zij had al gezegd dat bajessen echt steeds meer op hotels gingen lijken.…