Alle inzendingen over mekaar

(pets) Láát dat of ik train je in mekaar!"…

verboden liefde verborgen liefde diep in mn binnenste ben jij de enige voor mij een gevoel zo apart een gevoel recht uit het hart ver uit elkaar en toch zo dichtbij zijn wij gebonden aan mekaar lieve woorden vullen de lijn waarom kan ik niet bij je zijn?…

De zon daalt langs de golven naar het strand Onze blik beklimt ze Tot wij mekaar ontmoeten In volle geopende zee Langzamerhand Verbrokkelt de lichttrap Wij spoelen weer aan Laatste glinsters wuiven De horizon glimlacht…

Dromende gedachten knopen onze eindjes aan mekaar, vurige vonken zitten in jouw haar. Leg je lot niet in mijn handen, jouw wezen is voldoende ... Zegen dan mijn kruis in jouw wijwatervat, versierd ...…

Liever scheiden van, dan praten met mekaar... Wat zit de mens toch raar in elkaar... Er wordt niet meer gepraat, dus is 't stil.....…

Ze zijn te tellen al, de laatste uren van dit jaar dus laat ons teder zijn en omzien naar mekaar; vanmorgen was ik nog bij een begrafenis en dan weet je heel goed hoe laat het is. Ons leven is zo kort en straks komt 't Nieuwe Jaar laat ons maar liefde schenken en vrede aan elkaar.…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

als mensen eventueel verhuld nog in schapenvacht als boze wolven mekaar het bloed onder de nagels pesten, als ze mekaar naar de hel verwensen dan vragen sommigen zich toch nog af: wat heeft de beschaving te weeg gebracht, als na miljoenen jaren de ene mens voor de andere een woeste wolf blijft?! is dat niet op de beesten af?…

waar mensen mekaar rustig kunnen ontmoeten bij een déjeuner sur l'herbe terwijl merels mekaar het hofmaken met frivole liefdesdeuntjes. waar tederheid troef is en zachtheid elke dag opnieuw soloslim speelt.…

'k dacht bij mezelf, hoe heb ik dit nu voor mekaar gekregen d'r is niemand die het me na zou kunnen doen. 'k dacht bij mezelf, wanneer vind ik nu eindelijk rust. ... ze dachten allemaal even hard voor zichzelf.…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

rijden we mekaar zo niet in het slop?…

Ze hebben bonje, ongekend Borst tegen borst aangeklemd Pikken mekaar temet overhoop 't Zijn de vrouwen, die lopen te koop Ze maken kabaal, oorverdovend Tot bloedend toe, hoe banaal Twee mannen vechten om een vrouw Waar is nou de eendenmoraal? Ver te zoeken…

Zullen we mekaar voor altijd houden.…

We strelen mekaars hart met de adem van vuur. Wegvliegend in elkaars Vleugels hoog in de lucht op weg naar streling van de zon. Smeltend van passie in je ogen die eeuwig duurt. Uiteindelijk vergeten waar het ooit begon. Zal ik naast je blijven vliegen.…

zoals goede journalisten steeds hun bronnen checken, zo proberen boezemvrienden of ze mekaar waard zijn en blijven in goede en kwade dagen bij tij en tegentij.…

Licht en donker, dicht en door mekaar, een Byzantijnse mozaïek. De bladeren dansen het ritueel en de wind preekt bekering. Ik, dromende druïde, ben eraan onderhevig. Vol eerbied pluk ik maretak, elk blad is een droom, wat kan ik dromen!…

6 jaar tezamen, 9 maanden getrouwd, 69 keer en meer van, uit, in en aan mekaar : je slaat er pal achterover van. Beha's, kousen en meer verspreid op het slagveld van liefde, de gedachte aan jouw kruis stevig in mijn zinnen gepland, beelden en geuren in mijn geest gebrand : de werkelijkheid in dromen binnengeleid.…

Mijn jouw-indrukken gegrift op stenen tafelen in m'n geheugen staat verzegeld ons gebeiteld verbond vanaf het ogenblik dat we mekaar vonden was het een blik op oneindig was het geen blik meer maar goud dank zij jou, m'n Steen der Wijzen waarvoor ik gouden kalveren terzijde liet.…

waar het hart vol van is vindt de mond soms geen woorden ik worstel en schrijf boven de weg in taal weet ik te vinden het pad in het leven is een ander verhaal ik worstel en schrijf boven mijn gedachten in gedichten aan mekaar met mijn pen rijg ik de kralen van mijn leven tot een ketting aan elkaar…

Schreeuwden we met zijn allen Badden wij voor vrede En voor alle gevallenen, Geweld is geen antwoord Op geen enkele vraag Accepteer mekaar dat is hoe het hoort, 13 Januari 2004, Leerling vermoordt leraar Ongeloof, verbijstering Dit kan toch niet, het is niet waar, Den Haag mijn eigen stad Schieten we mekaar maar dood Da's ook wat…

ik vraag me af hoe zal het gaan hoe zullen we ons voelen en zal het goed komen we weten het antwoord niet en ik stel me maar gerust met een het zal wel goed komen het zal wel goed gaan we hebben ons er al in berust sluiten mekaars ogen en zinken hand in hand vredig weg in zoete dromen…

Een kruimeldief uit Lutjegast Had van zijn daden niet veel last Hij stal wat hier hij stal wat daar En had het aardig voor mekaar Maar toen ontmoette hij een vrouw Die wat meer luxe van hem wou Hem werd verzocht flink aan te poten Hij moest zijn arbeidsveld vergroten Zodat hij zonder veel gemok Met haar naar Gróótegast vertrok Dus de moraal…

een vrouw een man ontzettend zin in u weet wel lazen in de courant gemeenschapshuis de scheepskameel vanaf nu open twee zielen huisden in één gedachte daar is het kruit voor gewassen het paar kwam los van mekaar bedrogen uit misschien lacht u nu maar 't beurde echt naar men zegt in dor- of papendrecht…

speciaal nu de schaal zo is vergroot zegt den haag vergeet de niet niet want als den haag niet niet dan blijft alles wat vast moet los van mekaar ook al wordt A-4 steeds meer A-5 zonder niet hoeft het niet de clip niet gewoon niet dan heeft den haag het gewoon ook niet kortom zeg nooit niet niet de regering die niet niet…

Jong zijnde droomde ik grootse dromen van begrip en trouw, van verstaan en altijd er zijn voor mekaar, maar het leven liep zo anders dan gepland. Ben ik boos of ontgoocheld? Neen,alleen misschien een klein beetje wijzer en al wat grijzer...…

Vol verwachting een blik terug Een vonk van herkenning Het hart gloeit Het voelt goed Het is goed Zielsverwanten die mekaar Hebben teruggevonden Laat je nooit meer gaan Want ik weet hoe je bent Wanneer mijn handen je blindelings herkennen Jouw handen de mijne Ik ben van jou, jij de mijne…

Kledder, klieder, schater mekaar nat gooien met water. De kinderen hebben dolle pret als ze mij weg zien rennen, emmertjes water achter me aan ik laat me lekker niet kennen. Helemaal doorweekt, blauw van 't lachen eindigend samen in het grote bad hebben wij een hele fijne dag gehad.…

Zijn we neergestreken in de nepschaduw van nep, waar het samen zalig roken is geblazen, kunnen we niet anders dan mekaar onthalen op de pret die niet op kan. De permanente, die je op kunt laden. ------------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 2003.…

Want ieder heeft zijn eigen zorgen vandaag dus ik, en jij dan morgen dus laat ons zacht zijn voor mekaar en leef een beetje rustig maar.…