Alle inzendingen over nimmer

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

Kind gezien geboeid Nimmer tanende Liefde Passie overwint.…

Maar weer tig sterretjes aan onze hemel geteld Knalzwart hoog bruisend temperament doe me maar firmament. Bruinogige schat dicht in de omgeving, hondstrouw zo wauw Contrasterend met jouw kijkers oh, zo hemelsblauw. Zwemend ook smachtend naar dat - hier laat ik je los - Tim 'k Heb je ooit losgelaten net wat ik nooit vermocht, schatteMin.…

Nobele duiven voor de vrede, nog nimmer wonnen zij een Nobelprijs.…

Je reeds een periode verloren maar het gemis wordt alleen maar groter en groter en groter Helen deed het verdriet echt niet; het werd zelfs traumatisch, net uitvergroot! Soms bezocht ik je tot drie keer daags, telkens weer een gelukkig weerzien. Dag en nacht het maakte niets uit; ik denk dat we honderden uren samen waren in de diepste Liefde,…

Het zwerft doelloos op onzekere grond, nimmer zeker van het hoe en om wat. De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart. Het zoekt naar een tijdloze toekomst op het nimmer eindige, oneindige pad. De klok de drager van de tijd kent nimmer verbittering en nimmer spijt.…

Druppeltjes regen op je gezicht, de glimlach in je ogen het klinkt als een gedicht ik wil ze nimmer drogen. Druppeltjes regen, een heleboel kom bij me, kom toch hier jij bent mijn levensdoel ze worden mijn rivier. Druppeltjes regen, laat ze niet gaan druppeltjes regen van geluk ga nooit bij ze vandaan en maak ze nimmer stuk.…

Die nacht dat je binnen vloog En rustig op mijn vingers zat Het gebeurde nimmer meer Werkelijker werd de droom nimmer Een gevoel dat onbeschrijfbaar is Wetend dat je nooit meer Van iemand anders zal kunnen houden Doch niet kan blijven dwalen In het labyrinth van het verleden Je leven voortzet En jezelf met elke dag Een beetje meer verliest…

Vrede op aarde is er nog nimmer geweest zal ook niet komen tot de tijd dat iedereen vrede heeft in eigen hoofd…

ik probeer het nog een keer daarna nooit meer nimmer weer zo gek krijgt u mij nooit…

Nimmer werd hij echt een dichter want hij hing zijn schrijverij na twee versjes aan de wilgen en zichzelf er nog bij…

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

Het zal je nimmer lukken, een ander te veranderen. Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

Ik heb zo vaak, in stilte alleen, gemeend, Dat gij van elke kant, door alle muren, Verschijnen zoudt en wij tesaam vereend Verbleven tot ge uw hart mij had geleend Om 't nimmer, nimmer, nimmer terug te sturen. Maar deze nacht, de eerste na uw brief, Hebt ge in mijn zaalge droom mij toegesproken. Ik zag uw mond, die zei: ik heb u lief.…

mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen de zoete dromen , die nooit wezen mogen slijtend door de tijden die zijn voortgegaan wetend dat onze wegen nimmer samen bogen verdrietig nog na al 't vergeefse pogen zijn alle jaren nu vergeefs voorbijgegaan mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen wetend dat onze wegen nimmer samenbogen.…

wezen geven Nooit of te nimmer in cirkeltjes lopen…

Laat mij, als wie uit zijn huis getreden, ginder in de nevelen verdween - - nimmer nimmer hoort men zijn gewende schreden – spoorloos in Uw stilten zijn vergleden, waar ik eeuwig ben met U alleen.…

Wat in de geest leeft is niet dood en zal ook nimmer sterven, omdat de "grootheid" van een mens blijft voortbestaan in de erven.…

De mens is als een veer de kracht bewijst telkens weer hoe je er ook naar kijkt de veerkracht nimmer bezwijkt.…

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…

Doch hun hout wacht, diep verborgen, Menig, menig wederkeer, En mij komt de jonge morgen Nimmer, nimmer weer! Wie gebloeid heeft en gedragen, Houdt herdenking tot genoot – Hij heeft God niet meer te vragen Dan de stille dood.…

Een flakkerend verlangen beschijnt het hart en hoofd, ziedaar de hoop gevangen in een vlam die nimmer dooft.…

onbeschreven blad bedwelmd maar immer wat ik had kom ik nimmer overstegen onbegrepen en niet gewenst aanwezig het bestaat !…

alles begint met een tien en daarna zak je af word je nimmer meer gevierd het kost veel vijven en zessen en dan heb je niets meer is dat alles? ja!…

het maakte niet uit hoeveel bloemen zij van hun bladeren ontdeed gemis sneed vlijmscherp door haar al voelde het als nimmer tevoor…

hoe langzaam de ochtend zich ontvouwt zal zij nimmer weten nog niet eerder zette zij met verdwaalde kwasten een portret van Aphrodite op…

het meisje met vragende ogen dat iedere dag buiten speelt en stoepkrijt met vlijt regenbogen het meisje dat nimmer verveelt de liefste met plagende zinnen met dromen haar lippen bekleed die grenzeloos willen beminnen de liefste die nimmer vergeet de moeder met dragende armen in iedere hartslag haar kind het thuisvuur dat jou blijft…

Op een moment dat het nimmer wordt verwacht Wacht....…

Wij zijn nimmer lang tevreden met wat we verworven hebben door de tijd. Het is het hebben waardoor het verlangen weer direct slijt. Zo zit iedere ontevreden mens in elkaar. Die nimmer lang blij met een zitting kan zijn. Zodra die hetgeen heeft verworven met moeite en pijn dan kan die pas weer gelukkig met het meerdere zijn.…