127 resultaten.
Winterspiegel
gedicht
2.0 met 18 stemmen 13.156 Zo'n eerste dag dat water
geen water meer is maar meer.
Het kind met beide voeten gestrand
vraagt naar ijs - glad - ijs.
Zo vraagt ze naar de chemie
van het simpele, gladde, volmaakte
waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet.
De schelle schaatsers flitsen voorbij
tekenen in de wind.
Het kind beweegt, schaduwloos
ze knielt, buigt voorover…
groot worden
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 460 veertien, hij blaast
verbaasd over de stoom
die zijn lijf blijft teisteren
al heeft hij voor iedere vraag
een antwoord dat hem zint
veertien, ze bloost
verdoofd door zijn attenties
onstuimig op haar wang geplet
met zijn feilloze handen
op haar uitdeinende vrouwelijkheid
veer tien vertrekt, met hem
zijn standpunten, zijn trots
hij zal…
[ Het is vaak de jeugd ]
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Het is vaak de jeugd,
nou ja, een moeilijke jeugd --
Wie kan er zonder?…
het middenstuk
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 423 stoïcijns als een volleerde
dicht er een mens zijn jeugd
onverstoorbaar naar gisteren
hij moest volwassen, eindelijk
vaarwel aan de eindeloze streken
van een jonge-man
er heerst stilte aan het front
geen schoten, geen inslagen
noch invallen, de tijd is
bewaakt de grenzen, het fatsoen
is nog niet helemaal gestorven
leven na de dood en liefde…
Zijn eigen wereld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 hij bouwt
zijn eigen wereld met
lego en wat play mobiel
praat honderd uit
geeft alles wat zijn
handen maken een ziel
knutselt met dimensies
speelt met vorm
kleur en zwaartekracht
lacht als wat hij
in gedachten had ook lukt
zich laat zien als vliegmachine
niets ontgaat hem in
zijn grensverleggend spel
fundamenten legt hij zelf…
Bianca's eerste kunsten
gedicht
2.0 met 38 stemmen 17.566 De grenzen van de beeldende kunst
zijn verlegd:
een schoen is een kunstvoorwerp
De grenzen van muziek
zijn verlegd:
schoengekraak is muziek
De grenzen van ballet
zijn verlegd:
lopen is dans
De grenzen van poëzie
zijn verlegd:
de maat in een kinderschoen is een gedicht
Bianca - 1½
loopt op haar eerste schoenen
door de kamer
-…
Binnenkind
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 286 laat nu niet je kopje hangen
voor het rijpend reiken kan
jij ving geen felle zon of wind
kon niet jouw krachten meten
bent weerloos als een binnenkind
dat straks ineens de weg op springt
blijf in die kelk niet steken
breek uit en kom tot bloei
geef prijs je zoete hart
groei op voor je verwelkt
vol smart om het ongekende…
Staren
netgedicht
2.0 met 107 stemmen 5.599 Je bent één, bestaat een jaar,
Ik schrik als ik naar je staar.
Hoe snel groeide je naar een ik?
Ogen die intens opzogen,
Maar van vragend ombogen,
In een zelfverzekerde blik,
Present en opgetogen.
Maanden worden nu jaren,
Terwijl ik maar blijf staren.
Praten lijkt haast overbodig,
Lichaamstaal doet al verkeren,
Toch blijf je het proberen…
Nichtje
gedicht
2.0 met 76 stemmen 28.127 Nichtje, wild honingnichtje, hoe we speels
langs tafelpoten kropen, pumps en laarzen
beslopen, steeds naar veters grepen, stout
stout nichtje, blond je vlechten en van snoep
je mond, die sloep, die zomer en dat meer
waar ik het raadsel van je mond uitvond,
nu strik je zelf je veters, stapte duizend
treinen in, nam vluchten naar Milaan
en…
Zij brengt stilte mee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 104 zij brengt
stilte mee
in haar verschijnen
een gereserveerdheid
waarin de lach langzaam
lijkt te verdwijnen
de causerieën over
allerhande en niemendallen
verzanden al snel
men kijkt verbaasd
als zij kordaat
de kring in gaat
aandacht vraagt
met ogen die iets
spectaculairs beloven
haar zachte stem
boeit van begin tot end
als…
Schilderachtig tijdsgewricht
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 175 De ontkieming in het levenslicht
kleurt een schilderachtig tijdsgewricht,
pendelend van kleur naar penseel,
streellichtende schildering:
zacht warm en emotioneel.
De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel,
Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel
Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel,
Ridders en piraten strijden moedig…
Kleine gezichten
gedicht
2.0 met 123 stemmen 35.062 Broers beschermen elkaar met messen
en stenen. Ze zijn jong en groot,
op zoek naar een vijand en vinden hem,
dagen hem uit.
Ze maken hun jongere broers vroeg wijs,
met hun kleine gezichten
waarop veel geschreven staat.
Hun moeder heeft de mooiste stem van alle moeders.
Op een bewolkte vakantiedag
voldoen de broers aan hun broederplicht,…
Druppel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 297 Een trilling van lucht
Strijkt door je blonde lokken
Innige omhelzing door de wind
die je meeneemt
op een reis vol avonturen
Eeuwig zou het mogen duren
Fladder met vlinders
Plons met de kikkers
Duik in het hoge gras
Waar de tijd een overmoedige was
Hap naar luchtbellen
In een dans met kogelvormige vissen
Wieg met de bomen
Laat je…
Moederliefde
gedicht
2.0 met 63 stemmen 11.047 Het geheugen werkt vaak fotografisch
Een beeld van vroeger is er plots weer.
Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste
om even een korte rustpauze te houden.
De moeder zit nog steeds op dezelfde stoel.
Haar gezicht kun je dichterbij halen.
Dan zie je hoe over haar ogen
een dun laagje vocht ligt en trilt,
nog geen echte tranen, maar toch,
iets…
Het meisje
gedicht
3.0 met 22 stemmen 9.797 Ben ik na jaren nog het kind gebleven
dat zich, door lentes toverlicht verblind,
liet vangen door de speelse voorjaarswind
als hoog boven haar hoofd de wolken dreven?
Ben ik nog steeds het argeloze kind
dat zich aan zon en wind kan overgeven?
Is het dezelfde band waarmee dit leven
mij aan een wereld vol geheimen bindt?
Weer laat…
Droom
gedicht
2.0 met 88 stemmen 20.778 Ik woonde in een speelgoedstolp van glas.
Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke
En trage vlokken, als een kind hem pas
Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken.
Het gras stak stil en hoog boven mij uit.
De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken
Van iemand vinger, zonder één geluid.
Er waren sterretjes, als speldenprikken.
Toen…
De verwondering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 ik zag
de eerste pasjes
dacht hem wereldkampioen
maar wist van toen
trots en de verwondering
van staan en gaan op eigen benen
in groeien en ontdekken van
steeds meer nieuwe plekken
de verbazing is gebleven
tot hunkering geworden
naar het volgend doel
in dit nu al te korte leven…
Verboden vruchten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 276 mijn ogen
kregen altijd
het ongewone in’t vizier
waar anderen
hun spellen speelden
met gedachteloos plezier
zocht ik naar
iets markants om
het extravagante te beleven
veelvuldig viel
mijn blik op de
verboden vruchten
het ontdekken daarvan
zette mijn wereld op de kop
dreef onrust verder op
pas na het diep
doorvorsen van geheimen…
Dochter en ik
gedicht
3.0 met 5 stemmen 5.791 We liepen beiden bloedend langs de Keyserlei.
Dochter en ik. Geen woord was tussen ons,
geen misverstand. Ook geen verband
tussen haar zwijgen en mijn gewild niet spreken.
Alleen een hand die me het vallen zou beletten.
Een stomme steen, zei ze. Opletten.
Het kind is moeder van de vrouw.
Ik bloei, zei ze toen ik haar zeggen wou
dat leven bloeden…
Twee tattoo's op één bil
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 232 je blik is open
frank en vrij
zweept golven op
tot grote hoogte
maar op de achtergrond
het makkums porselein
de rode tafellopers met
het blank gepoetste koper
je legt de horizonnen
verderop snoept drop
twee tattoo’s op één bil
de navelpiercing is geen gril
toch kus je zacht
je moeder terug die wat
verbaasd tegen het blond…
Breken en verbouwen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 523 het was te groot
voor kleine handen
slechts verbazen
in raken en betasten
het blijven haken
en verkennen met
een lach het ervaren
van zorgen en wat lasten
later in weerbarstigheid
breken en verbouwen
funderen en groeien op
ontluikend zelfvertrouwen
heb het grote
klein gekregen
mijn handen geven
nu het volle leven…
Maar toch subtiel
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 259 ik las de woorden
in de spiegels
van je ziel
de letters niet
volledig uitgegroeid
maar toch subtiel
het kinderschrift dat
in je jeugd gebroken was
heb jij weer opgepakt
nu zijn de hoofdletters
verleden tijd en jouw
gevoel schrijft onbezorgdheid
ik lees de lach
weer in je ogen het
kind in jou is ongebroken…
Decennia
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 433 Getuigen van jouw decennia
jouw eeuwige jeugd voor mij
de beleving van jouw vrijheid
gewikkeld in gevoelig satijn.
Jouw onschadelijke onschuld
straal je uit met innerlijke rust
geen verzoening kan verbinden
zoals ik in jouw wonder berust.
Met je tranen van honger
geboeid in een omarming
openbaar je sympathie…
Heb mij nodig. Kun mij niet missen.
gedicht
4.0 met 26 stemmen 7.050 Heb mij nodig. Kun mij niet missen.
Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen,
levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet:
het is familie. Van geluk weet ik dat niet.
er is geluk waarmee je alleen
moet zijn. Het te grote.
Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag
door bossen gelopen. En toen pas besloten
dat jij er misschien mee te maken…
Leven is voor hen geen vraag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 406 ik zag de straat
zijn spelletjes weer spelen
het kletsen en de lach
het hangende vervelen
een bal die kaatst
in glanzende portieren
de enge buurman verderop
laat zijn gordijnen kieren
onzekerheden schreeuwen hard
merken onderscheiden namen
ze voelen zich vaak heel apart
maar het liefste zijn ze samen
hun ogen zien alleen vandaag
want…
Uitzwaaien
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 198 Daar gaat ze dan
een rode sporttas aan haar schouder
terwijl haar rechterhand een
kleine koffer trekt
ze kijkt niet op of om
loopt vastberaden recht vooruit
met voor een lady eigenlijk
net iets te grote passen
nog geen volwassenheid bereikt
wenst ze haar eigen weg te lopen
advies is niet aan haar besteed
zij claimt de wijsheid van haar…
Mag het wat minder zijn?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Telkens hoor je: ik wil meer
nooit is het genoeg
steeds hoor je ik wil wat meer
dan dat wat je meedroeg.
Ook in de kaas winkel op de hoek
‘mag ‘t een onsje meer zijn’
onsje minder, dat hoor je nooit
altijd meer, wat een ongein!
Zo creëerden we de ‘meer’ maatschappij
niet alleen bij ons of mij
maar bij Jan en alleman
niemand die eraan…
[ Een foto, zes jaar ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Een foto, zes jaar
oud begraaf ik in de tuin --
onze geheimen.…
Op de wereld
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 51 jij was
als baby
kind al heel
geïnteresseerd
in bewegende
kleuren
wist al snel
aandacht
van ogen
te trekken
om daarmee
zichzelf kleurig
op de wereld
te zetten in kijken
naar elkaar tot
op het eerste gebaar
een antwoord
was gekomen
in het spel
van ontwikkeling
waarbij geluid
zijn entree maakt
in het begeleiden
van gebaar…
Hun schaduw
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 48 ik wist dat
jij aan het
dwalen was
het gras steeds
groenere kleuren
gaf en lachte naar
kleurrijke bloemen
waar jij naar
wuifde op de
vleugjes wind
die jij als storm
in het koppie
voelde naarmate
jij groter groeide
en nog altijd
verbaasd naar
je handen keek
waarvan de vingers
vreemd uitstaken
en konden bewegen
zonder elkaar…