Alle inzendingen over peuk

Eenvoudig als een handkus mysterieus als een gebaar een brand van jaren tot peuk geworden sjekkie is ongezond daarmee gekweld alsof gezondheid terminaal nog telt een troosttrek in de schemering is hem ontraden met laatste krachten zuigen aan het leven dat ‘ongezond‘ is waar maar mag hij voor hij sterven gaat als klein gebaar…

Ik ben wie ik ben dat wil ik nog zeggen nu mijn vrienden zijn verdwenen trek ik mij terug in de gevaarlijke bekoring van een emotieloze natuur met een laatste peuk in mijn handen toog ik mij naar de spiegel om mijn ego te ontwaren in diepere sobere kilte ontvloeit mijn zaad eenzaam uit mijn gedachten in dit festijn van leegte weet mijn…

smeulende peuken zijn getuigen van gestorven woorden bengelend tussen stiltes en komma’s zinnen zijn wit verhullen het zwijgen de asbak gevuld aan de rand van het blad voorzichtig blaas jij geopende woorden nieuwe gedachten zo dicht bij mij rook kringelt in onzekere wolkjes vertaalt vertrouwen in nieuwe verzen voor jou…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…

veel gaat verloren, flarden zijn verstaanbaar, afzonderlijk- heden nu treden naar voren Olie op het asfalt, hier stond een auto, smeulende peuk op het trottoir daar gaat een man ------------------------------------ Uit: 'Alle bundels gedichten', 1979.…

Waar de koffie lauw En de salade warm Naast een pakje peuken wacht. Gedeelde smart Blijft gedeelde smart. Zo ook de zadelpijn. Lucht van dennen En parelnat. De veluwe. Ik wil in bad.…

Stond een peuk te roken, in de kou, en dacht daarbij, ineens aan jou. Waarom, ja dat weet ik niet. 't Is droog buiten, dus 't regent niet. Je bent gek op rijmpjes van mijn hand, dus doe ik maar wat, ben best bijdehand. Als je voor een duppie geboren ben, wordt je nooit een kwartje zegt men.…

langzaam bovengekomen gooit hij zijn wilskracht over de balk uitgeredeneerd de letters opgegeven tot het maken van een woord schijnt de opgedroogde horizon door 't uitgekauwde spinnenrag levenloos naar binnen zuigt al het leven uit hem als door de leegte omstrengeld in 'n vage mist draait z'n laatste peuk neemt 'n stevige…

Ik keek uit het raam vannacht ik zag allemaal vlekken (noir et noir) In mijn tas zat een fles rode wijn (vin rouge) en een gebroken peuk (cigarette caché) Vol as zaten mijn vingers, het was een keer of tien dat ik aan je dacht met mijn wimpers knipogend in de wind.…

diep, heel diep graaft hij een woning omhoog als nalatenschap voor het onbewuste schrijft gesprekken op muren met vuistgrote peuken om het voetzoeken naar binnenrook te rechtvaardigen want immers hij is de danser tussen pluimen die langs grenzeloze deuren glijdt mijn zolder bevrijdt van sluiptenen en kwelkommers van rijstdons en…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Opgebrand steek ik er nog één aan en verstijf want een peuk met lipstick trekt m’n aandacht probeer het van me af te zetten, maar...…

Het leven is iets moois Elke dag is er weer één Dus sta dan op met een lach Dat je deze dag beleven mag Wees dankbaar met deze dag Leef hem uit al je macht Het leven is al zo kort Dus drink je bier rook je peuk en heb plezier ga feesten ga beesten heb sex in het openbaar neem een lijn neem een pil doe gewoon wat je wil leef die dag…

duizend stoelen met wat tafels mensen ontmoeten met paardenstaart op de racefiets strak in 't blauw met helm en mobieltje aan je oor lege glazen op tafel met een net uitgemaakte peuk, grote schaal versnaperingen geroezemoes spontane lach bedelend hondje bij haar baas rolt een buggy langszij vliegen duiven plots op als stoere motor wordt…

Nieuwe wetgeving bepaalt daar dat uit oogpunt van brandveiligheid smeulende peuken uit zichzelf moeten uitgaan. (Bron: Nu.nl).....…

Hoe kook je slakken zonder schelp absorbeer de overvloed aan water met het zoutvaatje verstopt ik loop afgesleten treden blootsvoets, de blaren kapot het zachte eelt moegestreden wie legt mij uit hoe blijft het schrift schoon de handtekening standvastig in trillende vingers ik raap de peuken en verstrooi as, in bloeiende weides madelieven…

hij leest de krant dooft zijn peuk ruikt de geur van Lancôme Poême hij is bang voor grote gevoelens koelt ze af met taal blust de woorden hij houdt afstand typt schrijft streept schraapt beent uit staart naar buiten zijn taal staat stil bij wat voorbij is dichterlijk plaatst hij de dingen buiten de tijd wat is gebleven…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

Gedonder in het Moker legerkoor ‘Henk Jan, doe weg die peuk, achter je oor!’ Gebood de dirigent van Mook kregel ’t Is ongezond en uitermate goor En bovendien geldt hier een rookregel’ Bovenstaand versje is een z.g. notlebbarg (een omgedraaide grabbelton; een versvorm bedacht door Drs.P).…

na peuk verstouwde En pertinent over zijn rode boekje bouwde En gezien hij altijd vuile schoenen droeg Hem nogal aandoenlijk vond en droef Maar nooit iets doms had hij gezegd En zonder rancune over het hem aangedane onrecht Verhaalde hij van zijn vlucht als soldaat vermomd En het brandschatten van zijn Tibet en terstond Omwille der warmte…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe.…

Het optrekje heeft niet bepaald een geurig aroma Verschaald bier, oude peuken, zijn lakens; een drama. Plots gaat de deur open en een elegante dame stapt op hem toe Mompelend sust ze: " ook ik ben deze hel moe " Liefdevol helpt ze hem het bad in, de tranen, vrije loop Ze regelde een opname, erg groot is haar hoop.…

De peuk ligt naast een briefje met: 'Dit is m'n laatste sigaret.'…

op het gevaar af dat men mij niet begrijpt dat een brandende peuk aan mijn vingers ontglipt verzonken in rust lekt het vuur aan mijn schenen tot as zal ik wederkeren maar alleen als ik in slaap val en een sigaret rook, onachtzaam dat is dan eigen schuld gebocheld door het leven maar wat nu als men dramt herhaling, kracht en macht…

Met m'n glas half vol en een peuk in de hand. Een stap naar voren en ik sta aan de rand. Ik vervloek je maar zoek je onder ieder steen. Hoop is nabij maar ik voel me alleen. De wijsheid die ik zoek, komt niet uit een boek. Regels geschreven in eeuwenoud bloed. Geef me, een houvast om door te gaan.…

Een bak met peuken, een onrustig gevoel. Het trommelen met de vingers zonder doel. Het bloed dat telkens weer om nicotine vraagt en de roker tot een verstandiger keuze uitdaagt om te stoppen zolang het gezond nog kan, en te leven zonder verslavingsdrang.…

Er is geen kind in dit land dat gebrek hoeft te lijden Bruin brood met pindakaas is voor iedereen te betalen en een warme deken kun je bij de kringloop halen Hou op met vitten, wijzen, klagen Schiet in gang zonder vragen Druk die peuk uit, laat je drank staan, koop geen troep Stop met blowen, maak je huis schoon, schuur de stoep Kom op tijd uit…

De hele wereld verdwijnt en ik druk het ongeluk uit als een peuk in een asbak. Alles wat ik nodig heb is het lege beeld, vel, en de hele wereld kan me gestolen worden.…

ik denk dat ik aanknopingspunten bedoel, een uitzicht bijvoorbeeld, contouren van bergen die opdoemen in de mist, cipressen, een linde, een halfopen kanten gordijn, druppels aan stoelen op het terras, iets tastbaars en het is waar, in andere steden doen wij meer moeite, kijken naar peuken en stof op de weg, naar plantengroei op het voetpad,…

is het heus eerlijk waar of doe jij maar om deze man als ballon doen stijgen naar de zon in loze vlucht zien dalen in ijlheid mist verdwalen dank je hoor nicotine maatje schrik verslik je niet in brood dronken scharrel rook in ons verschiet bedwelmt lief amaliaatje de man door je mangel met gesteven angel houdt de roker z’n peuk…