Alle inzendingen over schaarde

Paars 2 houdt uitverkoop van oude waarden En heeft daardoor ons leefklimaat verpest, Zo staat te lezen in een manifest Waarachter zich ook Freek de Jonge schaarde. En toch gaan in een cabaretvoorstelling Bij voorkeur oude waarden op de helling.…

alle info die er binnenkwam schaarde zich aaneen tot massa’s letters en het wit dat om een bocht verdween naar niets hoog tijd te inventariseren wat er werkelijk toe doet het geeft me moed om te beweren dat het comprimeren beter voelt dan goed…

Miraculeus geminacht Zweefde zij met Aangeboren vleugels richting 't Gevaar van schoonheid Dat zich vanaf Geboorte aanwezig Achtte en dacht te Moeten zijn Spelbreker Van leven dat zich Schaarde achter en Dompelde in Iemands zijn Zonder stil te staan bij De gevolgen. Die, Tot het einde, echt Altijd Aanwezig blijft…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef.…

Ik heb ze gevouwen en beoordeeld jouw musicerende briefjes alsof de zon voor ’t laatst de middag noemt en sober wijzend naar jou het kermend licht herkent dat zich om je heen schaard, om toch vooral het duister in je ogen te doorklieven ik zag op het eiland een veld met dahlia’s ja ook jij bloemde eens in kleuren die ik niet wil noemen…

Duisternis verschijnt op mijn aarde door kieren sluipen streepjes avondstond, woorden die zich in de minne schaarde ging in vlucht van mond tot mond, voorbij te glijden als witte zwanen, ademloos verbeeldt in menig ziel, dor en doof, verstijven we in onze wanen in de onleesbaarheid van ons profiel, zijn de blinden zieners of ben ik een blinde…

De Papen schaarden haar onder de sletten Dat deed ook de door hen aanbeden God Men vloog zijn vijandin dus naar de strot Alras wist men haar buitenspel te zetten Ze maakten met zo’n schepsel korte metten Een ongehuwde moeder was verrot Al pieste juist haar minnaar naast de pot Veel rooie rakkers bleken marionetten Een katholieke krant deed…

Zij stijgt de trappen van de tempel welke zwijgzaam buigen voor de last die amper op de frêle schouders past en haar doet knielen op de drempel Zij heft zijn beelt’nis naar de goden bidt om hun koestering voor de ziel van haar geliefde die plots ontviel en zich schaarde onder vele doden Zij heeft geen afscheid kunnen nemen zijn droef vaarwel…

de ochtend van het leven was nog koud alleen het zonlicht wist ons te behagen verwachtingsvol verbeidden we de dagen we schaarden ons rondom wat brandend hout we wonnen elk seizoen aan kracht, het woud had geen geheimen meer voor ons, we zagen de dieren, oogsten lof van jong en oud de stam was trots, bij thuiskomst van het jagen een schone…

gevreesd en geliefd overzag je vanaf betonnen sokkels en banieren als vader, voorbeeld en god heerste je vanuit eenzame hoogte voor altijd overal aanwezig de hamer creëerde naar jouw beeld het land dat ruw ontwaakte door de kanonnen van de Aurora door de roep om vrijheid van hen die zich schaarden achter idealen paranoia vervormde je…

Vind ik jou terug zoals ik jou eerder zag in een voltooid gedicht geschreven aan de einder van een wakende nacht toen het hart nog in volle ronde slagen de klok de tijd deed verjagen en de sterren bijeen schaarde als zomergolven over het witte strand liet schuimen en ik het struinen naar sprokkelwoorden staakte de langdradige zinnen…

Ik zag hoe jij zwanger was en baarde je bij het legioen van moeders schaarde hoe goed en sterk je alles hebt doorstaan ik ben zo trots op wat je hebt gedaan Ik zie wat jij als moeder ervaart wat je leven verlicht en bezwaart de weerloze liefde die je van haar krijgt grauwen naar alles wat haar bedreigt ik weet hoe moeilijk en…

Verontwaardiging sliep daar waar eens verzadiging zich schaarde in een veld versteende bomen zat gevoerd - meer dan voldaan Zonder te weten hoe de geur het huis van kastelozen scheurde en de nasmaak van de honger naakt de machtelozen kleurde hoe vernederd de vernederden hun droom zagen vergaan tezamen met de rechtelozen die hun lege handen…

Wat kereltjes met zakelijk talent Vervaardigden een pop van Sarkozy En prikten die met breinaalden bien cuit Tot ongenoegen van de president Die zelf zijn griepprik steeds had uitgesteld En door het kort geding nu werd geveld…

Daar zien we Mark, Geert, Jesse, Alexander en Lodewijk, je zou hem haast vergeten Ook Sybrand staat er voor het hek te zweten Wantrouwend kijken ze naar ieder ander Ze denken allen, staande in de rij: ‘Die stoel in ’t Torentje is straks voor mij’…

Pijnlijke voeten, nette schoenen, tenen op elkaar gedrukt en wroeten hoe alles voelde Bedrukt dat er geen pad meer was voor wandelaars, 'k me schaarde tussen de vreemdelingen, zwervers die hun eigen weg wel kozen, de weigering gebukt te gaan daaronder 't viaduct blij in trein dat alles was gelukt 'k je bijna belde nog om naar strand te gaan…

Ze droegen witte mantels, wit tricot, Baretten wit gestruisveerd, stapten zoo, De maan glom in wapens, den heuvel op, En schaarden in een kring zich op den top. Dat zijn de twaalf nachturen die daar staan, Ze zien zoo teer naar 't kind der ronde maan, Als 't spel van kindren staan z'in kleinen kring.…