Alle inzendingen over schelp

Schelpen zoeken op het strand is niet meer zo gezellig als het vroeger was. Je kunt zomaar een verdronken kindje vinden die uit zijn grote veilige schelp gevallen is, uit de veilige boot, uit het veilige gezin, naar het onbarmhartige woeste water dat de adem sluit.…

Schelpen in het zand Werpen lange schaduwen Langs de waterlijn…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

[Haiku] schelpen wiebelen – de geheimen van de zee golven af en aan…

[Haiku] schelpen bewegen – de geheimen van de zee golven af en aan…

een parelmoeren schelp glanzend van het zeewater op een zandkleurig strand het is alles onder de zon…

Wanneer ik bij mijn moeders ouders kwam, lag daar in de kast, tussen verre werelden, een grote schelp. Hij was oranje en opa leerde me "aan je oor hoor je het golven", en het ruisen nam me mee. Al jaren ligt die schelp nu hier, in mijn kast, hoewel wat stoffig, immer ruist daar nog opa en zijn zee.…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

nu ik schelpen raap schroomvallig gebogen zacht ruist zijn stem zoeter…

zoals een kind een schelp koestert ijl en breekbaar als een schat zo heb ik jou ook liefgehad…

ik die dacht dat ik dichten kon mij viel de parelmoeren schelp uit de handen en op de grond lag maatwerkglas.…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…

ik neem een schelp en ik begin te krassen het is niet makkelijk maar waarschijnlijk de gedachte aan haar zoals ik 'Odette' schreef op mijn studietafeltje en je spieren moeten verkrampen na al dat krassen op een schelp onder een agressieve hemel terwijl je voor het eerst gelukkig bent door het eerste schrijven van haar naam in…

als een schelpdier vermomd je lippen broos je adem breekbaar dansend langs de vloedlijn van mijn begeren je haren spoel ik door mijn vingers en vind jou  je weke schelp toch steeds weer een verrassing jij, verzoend met zand en zee je proeft het zout op mijn lippen  en weet niet waarom ik jou in tranen breek mijn mooiste schelp…

zoals een kind een schelp ijl en breekbaar koestert als een schat zo heb ik jou ook lief gehad…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

[zomerse haiku] strand bergen schelpen aan zee zand strand lopen zee…

iemand opent het venster iemand houdt de nacht over ons heen als een nieuw tentdoek iemand kent de weg iemand legt mij zijn oude tweedjasje over de schouders iemand zegt honing, iemand zingt honing, iemand proeft iemand gaat met mij de rivier in iemand zoekt tussen de schelpen naar de allerkleinste geopende schelp iemand zoekt naar een…

Jouw vingers over elkaar, je handen als schelpen sluiten mijn wereld daarbinnen en die andere daar buiten met hetzelfde gebaar…

jij wilde spelen in zee met emmertje en schepje schelpen en zand maar op het strand woelde het water in golven en schuim jij werd bang alles bewoog nam mijn hand als enige troost heb je terug gezet aan de voet van de duinen in de zon en het warme zand water en schelpen gehaald schepje en emmertje jij wilde alleen die troostende…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

het water waar met god gestreden wordt: schelpen, open, onbewoond.…

golf na golf: in het bed van schelpen ruisen ze uit Foto: Dre Vansteenvoort, portfolio: http://bit.ly/dWSMnj…

In een schelp leven als bewegingloos weekdier; soms de zon voelen, dan dat verkwikkende schuim: wensloos tevreden bestaan!…

je raapte op grootte schelpen van het zand woog ze in je hand bekeek de tijd in lagen kleuren droegen groei vertelden over jaren hoe het diertje leefde de lijnen rondden bloei ik vond de grootste jij de mooist gekleurde ik keek je aan, omhelsde je de zee getuigde het gebeuren golven juichten wit en de branding brulde, maar de schelpen…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

het smalle ochtendlicht deinend de duinen de zee met mijn ogen dicht leven in puin en schelpen gestrand in bloedrode golven…

Twee schelpen ja maar twee in hoogst verrukt onpassen. ------------------------------------ uit: 'Nu het nog licht is', 1998.…

zelfs niet in twee zoals het een ei zou betamen, neen onevenwichtig gebroken vind ik de schelp bij de haag als voortijdige geboorte van een dood…

liefde weerkaatst duizendvoudig in het wolkendek van verlangen wangen als schelpen ogen de weerspiegeling van de zee waarin liefde voortvloeit als water…