Alle inzendingen over schrift

vluchtig zijn woorden in taal en in tijd zó heb je een tekst en zo ben je hem kwijt het woord zoekt gezelschap een plek om te zijn in schrift of gesprek of in een refrein niets blijft voor eeuwig schrijf ik met krijt doch de regen wist zinnen en ook dat is een feit…

toen ik jouw levende schrift in kleine woorden zag gebogen door de tijd van toen op los papier en zonder zwier in rood geruit geweten willen ze niets anders doen dan jouw geschreven hartenkreten tot ons brengen uit jouw nood…

dit heb ik ooit als puber toevertrouwd aan een schrift in onverdeeld genoegen ik schreef slechts mijn drift collationerend lees ik mezelf terug, vind mijzelf in onzin…

ik zit hier maar wat, met op de achtergrond het koffiezetapparaat, muziek zachtjes aan (ook) op de achtergrond, kaarsjes aangedaan de kat spint ook nog, en ik, dodelijk ongezond, met een sigaretje, gebo- gen over een schrift dit gedichtje afgerond. (rookpluimen dwarrelen omhoog...)…

meneer als mijn ogen en zinnen mij niet bedriegen bent u van zins mij onherstelbaar te beschadigen onder het mom van belofte tot eeuwige liefde maar u denkt toch niet dat ik helemaal gek ben daar moet iets tegenover staan op schrift notarieel bevestigd ik wens u een goedendag meneer…

Met zijn tot op de draad versleten tas Vol met vergeelde leerboeken en schriften Betrad de half demente en geschifte Docent met frisse moed opnieuw de klas En vroeg de schooljeugd na een jaar of zeven: “Jongens, waar was ik ook al weer gebleven?”…

de zomer is voorbij kinderen gaan naar school een andere juf of meester in een nieuw lokaal spullen zien er mooi uit alles ruikt nog fris schriften zijn nog onbevlekt eerste les staat op het bord vriendjes en vriendinnen vertellen over hun vakantie…

zie je handen woorden zwaaien uit je lichaamstaal vingers letters schrijven in een schrift dat niet bestaat jij kleurt zinnen met je ogen en vult strofen door een lach in samen dichten zonder spreken klinkt poëzie van hart tot hart…

je schreef me maar de letters dansten niet de krullen in je schrift kleurden geen passie waren hoekig in de tegendraadse vorm zwart op wit je tekst vol dissonanten in een vlakke symfonie door de laatste zin vaarwel het is voorbij doofde voor mij jouw melodie…

De dichter begint opnieuw, scheurt de blaadjes uit zijn schrift van muizenissen en het zoeken naar het woord, schudt zijn kussen op in het bed van licht en leven en vindt haar ogen en haar haar in de pen in zijn hand. Een duif roekoet van boven het flanel dat geurt als het gedicht dat hier gebeurt.…

Slordig schrijven Onzin vond ik netjes schrijven Vaak moest ik er na voor blijven Op mijn schrift kreeg ik geen sticker In plaats daarvan flink op mijn flikker En weer een veeg als ik wat schreef Zonde toch van al dat miepen Juffrouw had toch kunnen weten Dat er ook nog zoiets was als typen…

Toen ik alles overzag Zag ik dat niemand meer schuldig was Ik zei dit En de beul sneed mijn tong eruit Ik lachte en schreef het op De beul hakte mijn vingers af Ik lachte en wenkte naar het schrift De beul stak mijn ogen uit Verblind Slachtte ik de beul af…

Gheryt Sangers - Pater Magister die in het Convent der Jacobijnen de Schrift leest - zaken doet - zich tot Rome wendt - tot mildheid wordt gemaand in dit koud land waar hij - de Stricte Observant - God eert leyt hier begraven al wat hij heeft geleerd leeft - zonder end.…

Gedaan voor vannacht, het schrift gesloten en met een tevreden zucht de dop op de pen.…

o schrift waaruit mijn leven stil en rustig toekijkt naar een tijdperk waar ik opnieuw begin.…

Wees als mijn schriften, ook ik kan ze sluiten, mijn pen gewoon neerleggen alleen al door dat ene is ook mijn schrift een product met een verborgen gezicht.…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

gesluierd is mijn taal verstrikt in woordgewaden worstel ik totdat ik bijna stik in- ademend verplichte stof mijn ogen zijn niet neergeslagen als ik breek tradities loos in schrift van warm naar koud het boeit mij niet of u van mij of mijn gedichten houdt vrij wil ik zijn en naakt in stromingen van ongedwongen stijl…

mijn hand zal voor je schrijven in de stilte van de avond als de maan mijn tafel het schrift verlicht uit het bloesemhart stromen dromen dierbare verzen vormen tezamen een gedicht zing, zing mijn letters door de tijd als een echo door de dalen vriend, mijn vriend ze zullen als sterren voor je stralen…

er vliegen woorden door de lucht waar de wind geen vat op heeft die hun betekenis op schrift pas kenbaar maken als lichtgewicht of explosief je kent de lading niet in vonnisrood en op papier wegen rechters de zwaarte van hun vlucht maar de wind erkent geen grenzen voor een handjevol gebakken lucht…

Wij konden op water lopen mits licht genoeg, twee kinderen die elkaar schreven en voorlazen want het schrift was alleen ons bekend Wij keken naar de tekens groot en zwart in de krant Voor jouw handtekening koos jij een zonnebloem ik tekende een hand…

Dankzij het oudste Soemerische schrift kunnen we in de 21e eeuw genieten van alle belangrijke gebeurtenissen die in ons geheugen staan gegrift. Sinds 3300 voor Christus is er de drang om vast te leggen wat er omgaat in de mens; om elke gedachte, elke wens ook te beschrijven.…

De oorzaak van dit hele verhaal: ze was haar schrift kwijt, heel banaal! In de " straftijd" het ding weer gevonden, hoera zonder rekenen, kom je nergens, ga maar na: oma zei aan het " bijna einde van het gesprek" jij lieverd, bent de kampioen van 2016 al is het alleen: In het kwijtmaken en weer terug vinden van je schrift.…

In beelden heb ik leren denken Als woorden mij ontbraken En Nederlands mij voorkwam Als een vreemde taal Is het beeld nooit uit mijn denken verdwenen Zichtbaar als was het tekst op papier - Woorden lossen op in de lucht Als ze zijn uitgesproken Maar beelden blijven bestaan Als waren ze uiting op schrift En staan voor eeuwig In mijn…

heb de hoofdletters al neergelegd gekleurd met leven en ervaring in klein schrift komen de zinnen nog geschift door nemen geven en beleving de uitroeptekens heb ik uitvergroot als kenteringen in tijd emotievol in felle strijd toch rijmen vaak de meeste strofen een enkel dissonant blijft altijd beterschap beloven…

zang dans en spel in beelden van goden gestold manshoge roerloze krijgers gehouwen in steen achter maskers wordt de geest van de adelaar gewekt heldere taal in zwarte verf geschreven het schrift met pigmenten ingekleurd vernietigde droomwereld in artefacten bijeen gegraven…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

Rusteloos stroomt het als vergeten door gletsjers van verleden sterft een duizend doden op het schrift van het gemiste lot.…

Hoe kan ik het ontastbare doorgronden als de fles, onbereikbaar in schrift mijn inhoud verteert. Zelfs de vlam die onderhuids het wezen raakt is slechts een weinige beroering van het blad, waar ze woont; de ziel van het ongekende. Ik droom de beeltenis van pen en streek en kader zijn betekenis.…

Zwart beeld toont donkergroen schrift welk zich letter voor letter neerschrijft met traagheid van een typmachine waardoor lezen makkelijker valt te onthouden: 'schroef de geldgrens omhoog zodat men niet kan investeren in bronnen door energie te verwerven niet kan investeren in spectaculaire industrieën want gevaar creëert gevaar!'…