Alle inzendingen over sjaal

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewas- sen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt ver- gankelijk te zijn en mij rest slechts een uitzicht op het brakke paradijs…

Het leek een romantisch winterplaatje, ik warm gekleed met sjaal en goed gemutst, wachtende op de hoek van ons straatje, op mijn geliefde maar die had het verprutst. Na een uurtje te lopen ijsberen, ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan. Hij hoefde nooit meer iets te proberen, want hij had me ijskoud laten staan.…

pracht en praal dwarreld neer het is haast zonde telkens weer van kaal naar groen meer en meer vol ornaat genieten weer dan verkleuring o zo mooi en de geuren het is mooi dan gaat het weg alles weer kaal maanden somber met trui en sjaal wachtend op een mooi herhaal…

Korte dagen, lange donk're nachten. Kale bomen, alles grauw en zwart. Mensen gezichtsloos. Weggedoken in muts en jas. Huiverend, ploeterend in weer en in wind. Zoekend naar warmte bij huis en bij haard. Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in…

Ze droeg een bonte lange sjaal en grote bellen in haar oren een zwarte panty met een haal haar blonde pony recht naar voren Ze droeg een roze zonnebril en een olijfgroen hoepelrokje op die zonnige lentedag in april nam ze genietend nog een slokje Ze droeg het haar los in de wind die danste met de gouden draden zo zat ze daar het zondagskind…

De dag na mijn verjaring De dag van de hele dag zon De dag van de hele dag ijs Koud, dus warme wanten aan En onderkleding, dichte schoenen Extra sjaal en vooral muts Mutsen op het ijs Mijmeren aan de kant Even niets aan de hand Of toch verdrietig Nederland Want die Elfstedentocht Die blijft in de vriezer…

De wind sloeg de sjaal in haar gezicht en streelde haar wangen. De stofzuiger - gisteren deed hij het nog en zong: 'I want to break free'.…

Van uit het beslapen bed Zie ik jouw slanke silhouet Mijn nieuwe liefde op het balkon In het licht der opkomende zon Je lange zwarte haar, slanke benen, ronde billen De niets verhullende sjaal rond je slanke leest Je ritmisch bewegen bij de romantische gitaar Laten mij weten, je bent nooit de mijne geweest…

onberekenbaar het weer Keer op keer we tasten in het duister en luister: Wind steekt op legt z'n kille handen om m'n keel waarom geen sjaal.…

Zwierig en joyeus, jas open, sjaal over schouder, oor aan mobiel, op weg naar de senaat? Nee, niet de senaat. Hij verlaat het park, - le jardin du Luxembourg - haast zich rustig richting Odéon en slaat af naar de Sorbonne. Nee, niet de Sorbonne. Geen senator, geen hoogleraar.…

Echt hemel Zo jas aan, sjaal om hollen naar de fietskar kom dan opa kom. En haar kwebbel stond niet stil. Op het ritme van haar praten fietste ik, met af en toe achter me een harde gil. Met het koekje van de hema hand in hand bij de zee gestaan. Nog de groeten van een ster gedaan.…

Toen we jonger waren: elke morgen een handvol ijs elke middag een parasol elke avond een paarse sjaal Ach ja, zo was het toen we jonger waren en nachten lang en ons eigen gelijk…

Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de slede trok waarop wij zaten.…

een gele denkhoed, emmers vol liefde, handen en armen - meer heb ik niet te bieden, plus ongenoemde eigen ervaring ik ben er, als ze gaat maakt ze rechtsomkeert dan keer ik mee het is gebeurd en dat is dat alles wordt meegeweven in de lange wollige sjaal van mijn leven…

Ook oren zijn onzichtbaar bedekt met pet of sjaal volledig onbereikbaar voor kermend hard kabaal. En bij mijn nieuw gehakte beeld ontbreekt zomaar een neus geen kans voor parfum en voor rook graniet is niet poreus. Wel duidelijk aanwezig zijn de zachtgesloten monden geduldig in een boog de hoeken schuin omhoog.…

bewegingloos als op een foto, een filter van lila schemer verkorrelt het panorama, dringt erin door als losse thee in kokend water en verkleurt het leven zoals de dingen op een oude polaroid die mij nog later, wanneer ik hoop te vergeten, zal herinneren aan verliefdheidsvlagen waarin jouw naam wappert als een verloren sjaal…

ik speelde met een houten vogel in een dorp op een wintervacht waar we Brahms hoorden aan de gracht en ons bogen over een kogel we liepen samen over het veld in een jas en een mand vol waar de componist zagen zonder haar als de koude oorlog zonder held we waren anders dan de leraar met zijn jas en versleten sjaal die ons interesseerde…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Zacht stop ik vertrouwen in toegedekt door een winterdeken gekleurd en wel onder de warme wol verstrengeld, opgewonden maar tegelijkertijd geknot wachten twee breinaalden geduldig tot de eerste steek valt en het ophalen kan beginnen ik sla mijn sjaal nogmaals rond mijn ranke hals om elke kou buiten te sluiten en vraag me af wanneer…

Een zeker slag van varenslui Vertoont zich niet in schipperstrui Men treft hen in het clublokaal Met blazer aan en zijden sjaal In de beschutting van de bar Trotseren zij soms groot gevaar Lijden haast schipbreuk menigmaal Maar dan voornamelijk verbaal Terwijl de whisky klotst in 't glas Vertellen zij hoe zwaar het was Elk met zijn eigen…

Jij slaat sjaals om de waarheid tot asfalt. Verzakt de stad nu, in het panorama, maak jij het leven weer speels, mannenkind, zo als toen? Het ga je goed ginds, amalgama! Jeremy…

De winterjas hangt in de kast Een sjaal of muts is nog ongepast Over 5 nachtjes slapen komt de Sint Denk dat hij het hier Spanje-weer vindt!…

fraai kostuum Zwart van kleur van goede snit ze paraderen over straten Ze stralen als 'n man ..kan doen ze doen 't niet voor minder ze schudden handen kloppen op schouders ...maar bescheiden Ze hebben 't over: ladies niet over meiden hun mond tot alleen lippen open Ze zijn op weg een das te kopen manchetknopen of een sjaal…

ik pak de tram om hem te zien hij kijkt mensen aan ziet ze komen lacht ze toe en laat ze na wat haltes gaan ze weten zich familie in zijn ogen omdat ze elkaar mogen ze zien zichzelf in zijn blikken en leren zo de das en sjaal te schikken hij is vader van de groep die hij mag rijden in vertrouwen laten ze zich leiden hij kijkt…

it gong net oer … ik bin de frou mei de giele sjaal it lange reade waaihier de swarte beetle-cabriolet ik haw myn hoed en sinnebril ôf set sjoch heechkroppich om my hinne it is hjir wat keal in ealjebij fersûpt yn myn reade wyn – bleh wyn fuort en o, wa wienen jo?…

Op een zonnige winterdag, bij een plaatselijk voetbalterrein, begon het met een vriendelijke "goeiedag" al mocht dat van mij gerust wat meer zijn Je droeg een zwarte sjaal, die het door jouw zenuwen leek te begeven, Je was toen al mijn nachtegaal, die ik met Valentijn gerust een nieuwe zou geven, Je goed gevormd figuur, en je spontaniteit…

Forever young is een leugen elke huid heeft een geheugen ook al verberg je je hals met een sjaal vergankelijkheid treft ons allemaal. Misschien sla ik de plank mis misschien is er geen plank en is er alleen maar een boom, een boom die wil groeien.…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

ik kijk al dagen naar de lucht en de indruk om aanwezig te zijn wijkt verder terug wanneer de ene wolk de andere wordt, op weg naar het westen het is duidelijk, zeg ik met droefheid in mijn stem op het moment dat mijn lange wapperende sjaal de wind verliest dat als straks de horizon komt ik zal verdwijnen in het vergeten…

ziet het gewicht onder mijn ogen weliswaar gezakt maar ik ben geenszins levensmoe ik betrap mezelf op een lichte lach althans zo neem ik het waar het maakt, denk ik, van naderend licht gewag zij zegt, ik wil ook uw oren zien, de wet schrijft dit voor het ijs is gebroken mijn fantasie doet zijn werk en werpt mijn sjaal…