Alle inzendingen over sloom

ooit een scheibeek was is nu slechts spiegeling lang niet breed een kleine plas met de smaak van olie en de geur van rottend staal een relikwie van hemelwater ik was mij wakker in een nieuwe eeuw ik les mijn dorst aan versgevallen sneeuw tegen de stroom in loop ik tegen muren waarlangs een brede pijp die van de beek bevalt sloom…

Het oog is sloom, in kilte. Onbewogen waakt het licht als een godin die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood, en droog of zacht of dof als talk, in het zilte. ----------------------------------------- uit: 'Triptiek van het licht', 1982.…

Zware hoge berg Het was zo zwaar als lood De trappen leken van ijs De lucht van sneeuw De mentaliteit was laag Zelfs te laag voor mij, Want ik leek net een oude opa Mijn conditieniveau was sloom Al dagen zat ik op een fiets Waar ik werd voorgetrokken door een vriend, Maar vandaag kon ik de hoge trede Van het hoge gebouw Niet beklimmen…

Het hart slaat ongestaag in 't zelfde ritme door Gestuwd door bloedtoevoer, doet het dit vele jaren; ook bij de drinkebroer, de groente- en de hereboer, en slome ambtenaren Het hart, de motor van je lijf het laat je organen werken, zoals het werken moet en mag niet aflaten te slaan, gevoed door bloed van vaten tikt het zijn slagen per…

Een dag eenzaam Leerzaam op een bank Tekenend een Maria in de oksel van een boom Sloom Kwam een vrouw alleen Wandelend Rondkijkend En ik wees haar Niet naar de drie beeldjes Maar naar de boom met het Mariabeeldje En wat schiep mijn verbeelding Alleen al in haar kracht.. Haar faith...…

De slome zon leunt tegen het raam, huidplooien kerven zijn gezicht. Gesloten ogen vragen om stilte, wat wil ik zeggen in het laatste licht? Van alle ondenkbare dagen houdt nu de gevreesde dag halt. De handdoek onder de kin is opgerold zodat zijn mond niet openvalt.…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel sloom…

Perfecte morgen Als ik naast jou wakker word, nog half verdoofd en sloom. Ogen nog niet open, ik voel me kroelig, loom. Tergend traag kom ik tot leven, ‘t besef van een nieuwe dag. Waar ben je, ik zoek je ogen. Een zoen, een knuf, de eerste lach. Weer voel ik me blij en zeker. Blij, gelukkig, zonder zorgen.…

Totdat hij je een klap geeft, recht voor je slome kop. Op dat moment houden twijfel en begrip bij mij wel erg snel op…

Je bent zoals je bent je praat normaal of met een accent Waarom moet je iemand pesten omdat ze niet behoren tot de besten en moeilijk kunnen leren dragen ze misschien vreemde kleren zijn ze in jouw ogen een beetje sloom ietsje anders dan gewoon waarom probeer je hen te kwetsen echt het is niet leuk dat pesten een mens heeft gevoel hopelijk…

En die slome die niet merkt dat brroemmm! de jonge herder op zijn brommer. Leuke ziel met krullen wol en suffe kop, veelstemmig omlaag stromend naar zee. Dan weer verplicht de bergen op. Valt het onze jongens niet mee in het doel van hun missie te geloven. ------------------------ uit: 'Het waait', 2008.…

Het hart is Rijn, en liefde rot er blij, want Gangesarmen stromen sloom terzij. Waar d’ Amazone broeit, loeit de Congo. Cascaden bruisen kolkend van een dij. De zee is als het eindigt, groots in do.…

Zijn ogen lichten op als zijn neus ruikt een verdriet en als de bel geklonken heeft staat hij op en schiet zijn zwarte schoenen aan en danst een slome dodenwals. Kijk de bloedhond draaien! Temidden het publiek dat net zo druk is met zichzelf zodat men nauwelijk ziet de stinkende manier waarop hij zich verlustigd wil verfraaien.…

media vita in morte sumus gekraakt de allerlaatste roos die rood op geel de ijsselstenen muur besloeg de nacht zo streng en bitter van de dood verwoestte weer wie tijd van leven vroeg ik voel de oude worm hardnekkig knagen ik voel hoe krom en slom hier gangen boort die doorgedrongen tot de liefste lagen gestaag verteert wat nog aan…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

"Die slome zuurstof," sprak hij koen, "die pakken wij getwee, en mocht hij echt vervelend doen, dan delen we'm in twee!" Zuurstof kreeg een kater, men moet niet aso zijn bij spits, Nu kent men hem als water, door waterstof in twee gesplitst!…

Slome tango’s slingeren benen heen en weer terug naar elkaar voor samenhang en stevigheid wroeten voeten in verloren ogenblikken. Geen steen blijft onbeheerd. Tuinen vol puin drijven uit onze handen. Alleen de laatste kiezels dansen bogen in het ogenwater van overmorgen. (c) pietersz van calumburgh…

Geurdraad in `t plafond Links Als laatste onderdanig geregen Een dikke roze vlinder En Als eerste een schelp Een lange Dan weer een zeepje Gewoon een vorm Rood Vervolgens een waaierschelp Zeepje schelpje zeepje schelpje Zeepje schelpje vlinder Roze vlinder Die dikke Sloom hangend Noodgedwongen toeverlaat Draadje aan een haakje Er prijken…

Het leeft en huivert, een klagen zonder zich uit te kunnen spreken leed een blanco bladzij van jouw kleed zich lezen laat op deze stille dagen Een zeilschip vaart sloom voorbij wij liggen op het nog warme zand ons wacht geen verre overkant slechts eb en vloed en dood tij Jouw blik beroert een verdriet grijs als de maan in de nacht koud…

Hier wonen kalme creaturen Door zomers bladgroen toegewuifd Een wolk die voor het zonlicht schuift Verdonkert kort de heggenmuren Roestkleurig, brons, de buitenmensen Bewegingloos of sloom op dreef Op plompeblad, zie hoe ik zweef Beweert een meeuw, al zijn er grenzen De paarden van het dorp, zij draven Al komen zij geen stap vooruit…

onbewust gleed je snel als een stokstaart hemelwaarts op de gevel staat Opwaarts het gebouw een andere loop er dreigde sloop kerkje in de bouwstijl Amsterdamse school bleef bestaan een stichting pakt er dorpsactiviteit aan kunstenaars gaan in het kerkje exposeren iedereen blij dat het kerkje bleef staan in werkelijkheid is de gemeente sloom…

Wellicht ben ik een van die slome vogels, die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt, stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af. Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt kinderen en hazen verstopplaatsen kan bieden, kan ik niet liegen maar alleen hardop denken.…

beminde met flair en je kracht vertaalt zo je invloed met praal en in macht ik heb je verdacht van manipuleren woorden verdraaien en liefde te paaien ze valt voor je aandacht heeft je attenties verwacht omdat je haar streelde met glitters en pracht jij bent de God die ze ziet in haar dromen ik ben voor vandaag nog de eeuwige slome…

sluimerend slome sloffende voeten/ steevast starend stamelende blik handig hupse batonmanoeuvres/ heftig huilende koperwind schattig schuifelende pas-s(ch)andalen/ rillende regels vol jasverhalen op de tonen van trompettenoeuvre/ klappertandend als slagwerk gezwind kletsend klaterende cimbalen/ tergend tomeloze lanterfantfare…

Zij oogt iets log en lijkt wat sloom zo uit de hoogte aan `t plafond van ruim en lucht De lijn van sop moet kokend zijn geen schuit met slib. Zo`n ton raakt niet op stoom. Behalve tobben dansen snerpen over lieren, bollen joelend op de vlucht als ze aan de vallen plukt of te lang blijft dollen bij het trossen werpen.…

Een mooi meisje, dàt wou ze zijn dus nimmer meer worden gepest en willen eindigen onder de trein En ook zoveel mooier dan de rest Mooi zijn, o dat was haar droom zodat ze nooit meer gepest werd Nooit meer horen: Jij bent sloom of: Jij stinkt bestendig naar snert Een mooi meisje, dat was ze wèl een tikje zwaar, maar wat gaf dat Om haar…

is verwondering aan zet Het is een dag om literatuur te eren We gaan een gang, puzzelen en priegelen, Verzinnen woorden, verzetten zinnen, kanaliseren wat wroet van binnen Taal is het instrument van het volk dat elke dag tig registers opentrekt Schrijvend en lezend zijn we hier en elders Gedichtendag kan altijd de kop opsteken om slome…

we telden de bomen snelden er voorbij in de euforie van passeren konden wij nog een haaltje van de ballon proberen terwijl vage lichten streepten op de ruit van binnen beslagen door verhitte adem de spanning moest eruit dan de stilte met dodelijk besef in het scheuren van staal draait de auto zich sloom om de boom…

De slome parelduiker ruift als water, proeft zo rins als gesponnen chagrijn. De liefde kropt, zeg ik. En hij: zing maar een toontje hoger, moeder, als een bevangen Lorelei. Wat bindt ons dan en komt ons nader als we vervuurd en breekbaar zijn en het verlangen naar de einder een lichtgestalte verder weent?…

Ben nog lang niet bij de les, en gaap als ik sloom voor me uitstaar. Ik moet nu toch echt naar kantoor en kijk nog even op de klok. Er is toch iets waar ik me aan stoor want door mijn lijf gaat een schok. Het is verdorie pas vier uur. ik had de wekker verkeerd ingesteld Ga weer naar bed, lichtelijk overstuur.…