Alle inzendingen over sloom

die dag was het doodtij hij gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder…

als vlinders in hars is mijn schilder een mummel die niet meer uit zijn kleuren komt, een slome, uit de rails gelopen. Een knakker die gebroken, versplinterd, er aan toe is in de open haard op te gaan. Een ladder, afgekeurd door de inspectie, die nu tussen het kleefkruid ligt, onzichtbaar in de achtertuin.…

Het is raar gesteld met de doden, schuiven in je aan, zitten met hun holtes in je knieën, hun kootjes in je vingers een brief te schrijven, even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te…

Alleen de slomen en de braven, maar die waren mij te min. Wel had ik een vriendin met wie ik alles deelde: bittere vreugde, klein verdriet. Het scheelde - maar het telde niet.…

ik kocht vrij handen leeg ogen mogen alles voor even gebogen op eigen benen staan huis ingericht sociaal verplicht verzekerd als een burgertrut apart kamertje design auto mijn keuken simatic waterbed klotst vrienden zit op rozen onschuld te blozen haat dat slome droom liever het ongewone mezelf verliezen overgaaf kiezen bergen…

Al fresco dagen, tot laat toe, Sloom, werken sommigen door. Kindjes gapen, oh zo moe! Onweer loopt de koelte voor. Schooldagen beginnen weer. Lange lijnen fietsende jeugd, niet altijd lettend op het verkeer. Nog even duurt de zomervreugd.…

Eén hand hangt losjes over het stuur Rijden is genieten Het is karten in het kwadraat Het is spelen met snelheid En met de andere auto’s Die als slome slakken Op het asfalt kleven. Onkwetsbaar voelt hij zich Met een vanzelfsprekendheid Die bij zijn leeftijd past.…

Ik zit te dromen over mezelf als aap, behaard en sterk zie witte, slome wezens nader komen. Het is zo spannend dat ik te laat merk hoe ’n baviaan mijn brood pikt. In de bomen toont hij trots met een knalrood achterwerk. ---------------------------- Uit: 'Looiedetten', 2006.…

Vogels in eeuwige bomen, vissen in slome wateren, zetten de dag luister bij waaraan geen einde lijkt te komen. Alleen de afname van warmte kondigt tijdelijke duisternis aan. Dan breekt de dag die eindelijk zijn verschroeiende adem laat gaan.…

kleine knoppen embryo van `t eerste, luikend groen doen harten sneller kloppen aprilmoppen worden uitgedacht brengt nu een volle lach straks verwacht hoor de oude grijze merel hopend zingen blijkbaar niet gevonden hij die zoekt geblinddoekt zingt hij door het platte land belandt in kerkenhoge oude boom vermoeid valt zijn blinddoek sloom…

’s Morgens bij het zeer langzaam ontwaken Zie ik ’n lijst van onvoltooide werken ‘k Geef de schuld aan de winkels die staken En ook aan de slome stadhuisklerken ’s Middags kook ik ’n heerlijk noenepotje Soms lekker maar veelal wat aangebrand Een kippenbout of een gerookt sprotje Geen nood ik zet ’t boeltje dan aan de kant ’s Avonds denk…

Mistflarden besluipen ze en sloopt ze tot aan de magere tenen in het griend,in een andere vingerzetting komt de botte bast tot groei en opeens staan ze er weer als een oude vriend, naast de statige kurassen van de slome beuk en de drukke eik, beneveling snelt door hun trotse tooien en komen de stille graven weer tot bloei.…

Een dichte wolk van klamme mist condenseert deels als druppels in ragfijne spinnenwebben, plooit zich sloom, als een vale kille deken, benauwd beklemmend om mijn oude, bange en warm kloppende hart, dat hunkerend en hoopvol wacht op de doorbraak van de eerste zonnestraal, die mij keer op keer weer nodigt door te gaan.…

Ik ben de voetstap op het groene mos, ik ben de bloesem aan de volle tros, de geur ben ik van ’t eikenbos, ik ben de druppel op het klaverblad, de slijmerige slome slak op ’t pad, ik ben de nieuwe knop, de honinggeur, de strakke hemel en haar blauwe kleur, de lichte zang van vogelfluit, de zachte twijg, zijn nieuwe huid, ik ben de dans…

bandiet, geteisem, lamstraal, schobbejak gepeupel, doerak, gluiperd, boerenpummel stuk onverlaat, kwajongen, mafkees, lummel jij klojo, vlegel, vlerk en labbekak geboefte, laaienlichter, klotenklapper ellendeling, rapaille, uilenbal gehaktbal, flapdrol, plurk, schavuit en kwal kwajongen, schijtluis, knuppel, oelewapper jandoedel, kwibus, slome…

rust trekt witte strepen in het blauw de horizon verdrinkt verrimpelend in de verte roerloos liggen passagiers warme golven strelen loom en sloom een spiegelgladde zee stilte spreekt zich uit in blikken naar elkaar de lading groeit.…

gestadig dreven wij onverdroten over van kroos vergeven sloten de schaamte was allang voorbij toen jij mij hees begerig zei boom voort wat sneller graag de pruimen die gaan nu komen die blauwe weet je nog wel slome hangen er te grijp en lekker laag ze had gelijk maar ze waren geel mooi doorrijpt voor maag en darm hollands medicijn voor…

Het was warm en vochtig En sloom en broeierig In warme, lange hitte Het was onrustig in mijn hoofd, Daar stond een boom in duister van schaduw en zon Er groeiden grote schimmen.…

Een slak loopt sloom Een olifant stampt gewoon Een hond rent Een poes verwent Een mier loopt snel Een giraffe gracieus Een neushoorn beukt Jawel ’t is heus Een schaap loopt schaapachtig Een aap slingerachtig En de mens, doet het allemaal Beuken, rennen, snel gracieus Schaapachtig, slingerend soms met een neut Jawel ’t is…

in het deinen van de ochtendziel in wiegende schaduwen in slome jazz van dik bloed wil ik tralies van twijfel ontlopen, giftige kreeften, vale sluiers van onmoed een eiland zonder randen lijkt me wel wat schemerend in eindeloos blauw zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn zoals stoffige landkaarten in de geest; daarop lijken alle vergeelde…

Zie kronkelende beekjes sloom het landschap aaien, laat jouw hart door dit schouwspel verlichten. Proef met volle teugen, van de zachte G en vriendelijkheid. Een stukje vlaai is zonder leugen, ’n echte niet te missen heerlijkheid. Wandel door de hellingbossen, ruik de geur van het bronsgroen eikenhout.…

Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet kunnen naast me lopen, raakte me met geen haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik ga weg en ze antwoordde niet maar liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je nooit verlaten. Bofkont die ik was.…

Er is zielsveel geluk nodig in deze jurk iets te slikken, een ballonvaart te maken en op het mozaïek van je land neer te kijken als een slome astronaut. Er is zielsveel geluk nodig in stralend weer voorzichtig te verongelukken. Stemmen schreeuwen zeggen wade in plaats van jurk. ------------------------------- uit: ' Spamfighter', 2007.…

De schrijver met zijn ongeschoren woede, de dichter van drie doodgeboren boeken: daar staan ze met hun doos vol slome woorden. Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad.…

Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet kunnen naast me lopen, raakte me met geen haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik ga weg en ze antwoordde niet maar liet haar tanden zien. Ik zal je niet zal je nooit verlaten. Bofkont die ik was.…

Greta voor ‘t eerst op kamers Klaagt tegen haar vriend dat De huurbaas gluurt door ramen Kijkt brutaal naar binnen, dat Geeft ‘n gevoel van onbehagen Een oudere nette heer belt aan Bos bloemen onder zijn arm Haar vriend ’n slome mispeer Nog niet nuchter van gisteren Doet open, gaat gelijk te keer Jij bent dus die vent, die stalker…

van trotse luchthelden naar iets nooit eerder begeven ik voel de ijle koelte op mijn huid de gespreide vleugels houden halt het zweet breekt plotseling uit nu de atmosfeer als een deken valt ik ben in de broeiende kern beland in het woud van intense geschiedenis op de kust van een oerzee gestrand waar het water van dezelfde hemel is slome…

hij laat zich verleiden tot een dansje zwoel samenzijn met zeismans in een intieme omstrengeling schuifelen ze heel even kaak tegen been sloom en slinkend levensritme begeleidt het gedempte bonzen van zijn protesterend hart ergens ver weg slaat een eenzaam uur niet het zijne nog niet wijl ingebeelde tonen zachtjes wegsterven bevrijdt…

hoor je mij nog roepen bij het passeren van mijn lijf en ik jou mijn blikken toeschreeuw ook jij kijkt zo donker en onbestemd als ik me door de drukte drijf naar wat ben ik op weg met zoveel genotgenoten wij zwermende bijen in een tempo van te slome rondvaartboten o, wat staat daar geëtaleerd of zie je wel die orgelman met zijn olie-motor-muziek…

smeer schampt het aambeeld, schendt het weefsel in het tere slakkenhuis van mijn oor in een hecht spel, een kwintet met drum en bas, piano en sax dwingt hij me op een dwaalspoor cool jazz en groove en funk ken eerst de regel, dan mag je hem breken het ingetoetst ventiel verkort, verlengt de kegel die uitvloeit in een beker van koper de slome…