Alle inzendingen over stormen

Blijf thuis en sluit de ramen en de deuren Het leven ligt sinds vrijdagmiddag plat De weerman waarschuwt opgewonden dat Er nog wel meer rampzaligs gaat gebeuren Ik hoop dat als het straks weer code groen is Het toch nog meeviel, dat bezoek van Eunice…

Stormen die razen woeste wind geselt de stad boom in het water.…

Hoe hart tekeer ging harde wind was gekomen rust teruggekeerd. Hoe mist in ligging en uitgestrektheid een nieuwe tijd inluidt waarin een koude steeds meer de overhand neemt Bijgestaan door de in onrust en verwardheid waaiende vlagen terwijl ik me laat meestromen op golven van woelige zee van waar het einde nog niet is geschreven. Dat haar…

Er waait een rechtse wind over de landen Van het verenigd Europese rijk Al zetten we wat zoden aan de dijk De stormvloed is ook binnendijks ophanden De rubberbootjes zullen ons niet helpen Geen Hansje Brinker om de stroom te stelpen…

Storm is er achter de horizon Niet te zien vanaf een veilige plek In zeldzame schelpen enkel te horen De alles verwoestende wind Maakt mij verward Lieve vriend.….welkom in mijn hart…

De storm loeit door de holle bouwval — gierend Beukt hij en brokt, met vuisten reuzesterk...…

Nu vlucht ik voor hem de woestijn in droogte die aan de stadsrand knaagt de straten in, het grijze moeras in waar de storm bedaart. Vruchteloos verwacht ik het verval de inval die je bewaart en bewaakt voor het ontwaken. Alles blijft gebeuren. Zoals de geniepige moordenaar een aanslag beraamt op mijn adem.…

Het stormt in mijn hoofd. Hij zit vol met gedachtes, zo vol, dat het eigenlijk leeg is... Mijn hoofd is leeg, ik ben leeg. Ik voel me leeg en alleen, Alleen in deze volle, drukke wereld... Ik voel me klein, word verpletterd door mijn gedachtes, de gedachtes in mijn hoofd.... Mijn hoofd zit vol, zo vol dat hij eigenlijk leeg is....…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

Samen liepen we in een storm Opkomende woorden waaiden in onze mond terug Toen de wind ging liggen waren we uitgepraat.…

Maar het waaien houdt aan, wordt een zware storm; het schip hulpeloos in weer een wind. Op de achterbank een huilend kind. Bange ouders met een extra last. Dan de draden vast voor de veilige sluis. In het nu stille water drijven witte kwallen...…

Storm in je lijf, Strijd tegen de pijn, Maar wat me nog het meeste bezighoudt, is, hoe kan ik voor mijn omgeving weer een normaal mens zijn.…

Tollende bladeren klimmen en draaien, zichtbaar gemaakte kracht van de wind. Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken water wijn, valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

ik wil niet zweven boven woorden die als geschonken waterwijn valse noot tot vorm akkoorden zo gedwongen waarheid zijn ik wil niet hangen in de lucht van het stormmaal, dor en week gevallen als Gods eigen krijgers na zijn koude donderpreek voor zover ik zeker weet wil ik pennenstreek kwatrijnen vol van wendingen in lijnen terzinen met…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

Wind suist over land gluurt door spleten in grote groene bergen met zilveren toppen snel fluistert de zucht door hoge ruwe bomen geplant aan voeten van begroeide heuvels stenen grauw van kleur verplaatsen door storm naar lager gelegen delen richting blauwe zeeën…

Het stormt in mijn ziel De wind huilt Mijn romp schuurt Het zout maakt rauw de huid Regen klettert in mijn hoofd Striemende gedachten En het hart klampt zich wanhopig vast Voor de volgende golf Mijn olielamp knarst en flikkert Maar blijft zichtbaar In de donkerste uren…

de zilveren weg glijdt beheerst door grijze heidevelden met vage bossen aan verre randen onder de zwartdreigende nederbuigende silhouetten van de eenzame bomen ze worden geteisterd door een grauwrazende stormhemel die woedend het water in schuine flarden over mijn kleine wereld striemt…

Uitdagend was het zand dat korrelde van ongeduld in de zachte stilte van het strand. Een hand bewoog tot schreeuwen de tralies van de schorre lucht het golfde over meeuwen. Over leven over de wind die koppen telde en de nacht die plotsklaps langs haar vele monden snelde.…

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

Storm laat de bladeren ritselen in mijn onrustig hoofd.…

Stormen staken op aangekondigd, maar soms ook onverwacht Net als jij die mijn leven binnenwandelde En me als een prinses behandelde.…

Ik fluister zwoele voorjaarswoorden. Die ik buiten niet zou zeggen, in de regen en felle zomerwind. Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

De boom heeft net zoveel bladeren Als ik herinneringen heb aan jou Als manieren waarop jij lachen kon Als lieve woorden die jij zei Jij was net als die boom Na de storm waren de bladeren verdwenen…

Ik laat de storm maar razen door mij heen, Het is van binnen en buiten dat ik ween. Na een poosje windkracht tien Kan ik de schade wel weer overzien. Het is wel even heftig zo'n emotie-storm, Maar ach de opluchting is daarna enorm.…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

De wind heeft volop storm gezaaid en de vele natte en dorre blaren, die zich in zo'n storm vergaren zijn tegen de ramen aan gewaaid en binnen, wat onderuit gezakt zittend, kijk ik wat melancholiek naar een alsmaar groeiend mozaïek dat op het venster wordt geplakt.…

in de luwte een koppeltje ouderen soms valt een woord na de storm de welving van een duin op mijn pad tussen het wier balken op het strand ongeborgen…

Voor Frances S. Een najaarsstorm ver op de oceaan, met hoog water en wind, heeft de kust ondermijnd, huizen verdronken. Wij liepen naar het strand van de binnenbaai, dat geen geweld kan doorstaan. Zand over het pad, ruwe sporen van water waar zee door de duinen brak, planten afgerukt en nog bloeiende, slap op het strand. Eb en vloed zaaien…