Het stormt in mijn hart

Hoe hart tekeer ging
harde wind was gekomen
rust teruggekeerd.


Hoe mist in ligging en uitgestrektheid een nieuwe
tijd inluidt waarin een koude steeds meer de overhand neemt
Bijgestaan door de in onrust en verwardheid waaiende vlagen terwijl ik me
laat meestromen op golven van woelige zee van waar het einde nog niet is geschreven.

Dat haar water allerlei emoties en gevoelens uit die
ik een voor een toesta, erken en ontvang op hetzelfde moment
tekent horizon een kromme lijn in het donker gesluierde canvas waar logge
lichaam van de master danst en waggelt als een dronken iemand; een rakende hik nabij.

Bovendien is deze jonge en wilde strijd helemaal niet
gestreden daar gewoon of niet enig fracties onzekerheid beginnen
te klimmen naar een ongekende hoogte tegelijk laat ik elk spoor van verleden
achter mij en klamp me vast aan het heden waarin een toekomst mogelijk wordt gemaakt.

Al met al verdwijnt ongehoorde en ongeziene fenomeen
zodat heldere kleuren en zachte klanken zullen opkomen in de hemel
waar ook verlangens in bereikbaarheid en toegankelijkheid worden waargemaakt
Opnieuw volg ik mijn breekbare-en-kwetsbare waar slagen in regelmaat en ritme te horen zijn.

Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com

Schrijver: CB, 7 september 2022

catherine.boone1outlook.com

Biografie van deze schrijver

Storm

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 84