Alle inzendingen over straaltje

‘t was licht, deur op een kier, klein straaltje licht en toen BAF De deur viel dicht Een harde knal En ’t werd donker Daar stond ik, helemaal alleen ‘k zag niks, niemand De muren kwamen op me af. Ik snakte naar adem Riep om hulp En toen, Licht Ons ma riep ETEN…

geluk zit hem niet in het materiële zoek het liever in het klein kijk eens naar een kind dat glimlacht of een straaltje zonneschijn een onverwacht telefoongesprek een leuk kaartje met de post er is zoveel te genieten geef je ogen goed de kost een boom die staat in volle bloei een avondje met volle maan er is toch zoveel moois…

Een straaltje bereikt mijn hart en zegt: "Zolang de zon schijnt zijn er kansen kansen om op te staan verder te gaan te genieten ook al is het maar van het feit dat jij er bent en dat de zon altijd schijnt ookal verstopt hij zich af en toe even achter een wolk."…

Het vallen van de blaadjes zie ik met lede ogen aan regen valt samen met tranen die ik nu laat gaan alles grijs en grauw geen straaltje zon geen stukje blauw in nevelen gehuld verstrikt in m'n cocon wacht ik met geduld op een nieuw seizoen die m'n herfstblues doet verdwijnen en de zon voor mij weer zal schijnen…

ik dwaal in mijn gedachten ik kijk om me heen niemand die mij hoort ben ik nou echt helemaal alleen de stilte wordt me te veel het wordt donker het wordt kil nog steeds loop ik rond opzoek naar mensen die me horen of begrijpen als ik verder kijk zie ik een klein puntje licht ik denk dat het een straaltje geluk is dat me tegemoet…

Wanneer komt dat turning point, wanneer verschijnt aan het einde van de horizon dat straaltje zon?…

de sterkste boom leeft met barstjes in de stam gesnerpt door stormvlagen in grijs getinte, herfstige dagen of toegebracht door een ijselijke koude nacht waarin meedogenloze striemen in het hout wisten te priemen maar, ze zal niet zwichten onder het juk van verzwarende regentakken nee, dwars door stortvloeden heen elk gegeven straaltje…

heb bloemen gebracht op je graf jij liet het regenen om verdrogen te voorkomen nog staan ze daar in kleurige pracht ik wacht tot je komt uit jouw donkere nacht een straaltje zon laat het blond van je haar weer oplichtend dansen hoor nu je stem in de lach die je schenkt met het blauw van je ogen voor even bij mij in een…

in de grote stad gaat veel vergeten neem de toiletten in de bibliotheken vroeger kon je gerust als je geen straaltje had vele druppels plegen poepjes laten duiken wie nu echt nodig moet zoekt naar stille hoeken achter ongelezen boeken in zijn eigen bolle hoed gaat dan bij een stevige wind de bibliothecaar door het lint men staat…

op hoge stelten door het donker wachten tot de zon doorbreekt de wolken uit elkander schuiven en zelfs het roodste rood verbleekt al bij het allereerste straaltje gooi je je kop in je kippennek schud je al je veren los en opent zelfvoldaan je bek het geluid zit verborgen in de diepte tot jij het naar buiten zwaait onrustig ga je weer zitten…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

Door de wolken heen Een straaltje dat zacht glinstert Je bent niet meer alleen Dat straaltje wordt een bundel Die je diep, heel diep verwarmt De wolken worden wolkjes Je wordt door echte vriendschap omarmd En ja het vriest nog immer En de regen slaat op je neer Maar je voelt je warm van binnen En geniet het leven weer Diep van binnen…

op het grondgebied van de twee delen in Lutjebroek bouw ik mijn huis op de vergeten stenen en kijk in de stilte om me heen naar 't hol van de boom waar de vleermuis ontwaakt terwijl een straaltje vocht langs de boomschors de grond in sijpelt heel deze tijd speelt in de sfeer van corona men zou in deze zuivere lucht bijna het Urgenda…

Woest dansende golven, opgezweept door de wind, tegelijk een straaltje zon... die haar goud laat zien. Onstuimig als de wind die sterker is laat het uitwoeden tot de wind zich over de zee wegtrekt.…

Zandkastelen bouwen in het warme zand water vult de kerkers een vlag siert het bestaan Wit schuim treedt statig binnen buigende schelpen transpirerend zand ontluisterende stilte Een straaltje zon verlicht de toren de golven komen vesting van oranje klaar voor ontvangst Langzaam ruisend ongeduldig, steeds luider explosief…

Ik laat me door het kleinste straaltje helpen Om mijn leven weer aan te kunnen. Ik blijf de zon maar volgen.…

Ook al zie en voel je het soms niet, Door alle ellende en verdriet Steeds komt er toch weer een straaltje hoop Zodat je weer verder gaat met je levensloop! Dus laten we nooit de hoop verliezen, En nooit ons gevoel laten bevriezen, Je kunt het ook aan anderen geven, Want een beetje Hoop doet toch weer leven.…

Een ladder staat er in mijn ziel en die leidt juist naar mijn hart Voor wie in diepe treurnis viel is deze ladder een nieuwe start Een ladder uit de put van pijn is mijn hand die gereikt wordt Als ‘t ene straaltje zonneschijn dat de smart een beetje bekort Een ladder voor de pijnvallei van smart uit hersenschimmen Die ladder is die hand…

in een land van groot verdriet regent het meer dan goed voor je is chagrijn gedijt op drassige grond geluk daarentegen is gebaat bij warmte 'de regering treedt af na een motie van wantrouwen over het weer' met de moed der wanhoop zoeken mensen naar een streepje blauwe lucht een straaltje zon en iets dat in de verte op geluk lijkt..…

Het zoet verhaaltje Doortrilt mijn ziel, Of er een straaltje Der zon op viel. De vader dichter! De dichter "pa!" O Heer! ik dank u Voor uw genâ! ------------------ nauw: nauwelijks wiegetouw: touw of koord waarmee men een wieg aan 't schommelen brengt…

wel goed, want kan deze pil alles wel oplossen Ze aarzelde een klein ogenblik want die stap beangstigde haar Eerst maar een streepje lipstick en ja daarna moest ‘t dan maar Ze staarde nog even in ‘t glas of dat haar opzet wijzigen kon Ze zonk terug op haar matras dacht aan baby’s in zomerzon Plotseling besloot ze het maar; wou haar straaltje…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendlicht Op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik…

Nacht ik zit gebogen, mijn kronkels reflecteren jou 't is net of 'k jou hoor roepen, het duizelt in mijn hoofd Uit de rilling, die mij opwarmt vang ik restjes kracht, die ik meega ombuig, tot een straaltje zon ach, ik mis je zo Vol je Bordelaise kelder, leeg, je holle mond soms voel ik je adem(t), lik je aan mijn wond…

zal ik je oogsten voor de regen vlaagt en wind de bladeren verjaagt je kleurt nog zomers in de lage zon de late warmte doet je bloeien ieder straaltje is er één zij zullen jou uiteindelijk tot volle wasdom laten groeien je rijpt nog sneller dan ik dacht geurt zoeter dan de herfstnacht naar jou verlangen smaakt zo zacht verleidelijk…

Tussen kruinen van de bomen gloort een heel klein straaltje licht door zacht wiegend weg te dromen zie ik nerfhelder jouw gezicht hef mijn handen naar de zon maak een dansje op het mos ik wou dat ik vliegen kon door het mooie herfstbos spring en huppel door de dagen soms wel vijf passen tegelijk ook al zijn er vele vragen ik voel me nu…

ik heb als mus beslist een drukke baan ben elke dag op het centraal station waar ik kleurloos ronddwaal als spion je weet vast wel hoe die dingen gaan niets maar dan ook niets zal mij ontgaan soms wacht ik urenlang op het perron op goed geluk pik ik een straaltje zon al wordt dat eigenlijk niet toegestaan ik woon en werk al jaren in de stad…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendzicht op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond tussen sproeten die verdwalen ik wil…

zo moe ben ik, veel te lang onderweg geweest nooit aangekomen, altijd op stap altijd net niet dit zou toch eens over moeten zijn maar het leven is zwanger van de tijd die nodig is om dit te ondergaan de tijd die gisteren toekomst was maar verder leek dan vandaag zo ver weg is het verlangen naar het verleden dat welgeteld één straaltje…

Ieder mens is het waard om zielsveel van te houden Ieder mens is het waard om hier te mogen zijn Elk mens heeft het recht geboren te worden Te mogen bestaan Te leven Te zijn Wie een ander dat recht durft te ontzeggen Wie vindt dat een ander hier niet mag zijn Die heeft blijkbaar veel ruimte voor zijn ego nodig Bang een straaltje…

De zachtheid in je blik De liefde in je daden en jouw geloof in mij en dat alles zal verwaaien één straaltje van mijn sterrenkind kan mijn hart verwarmen Het ijskoude hart smelten zodat mijn tranen overvloedig kunnen stromen.…