Alle inzendingen over strakker

zon staat laag rietkraag warmt sloten met een gele kant kristallen kou maakt water strakker langs de zomen verzwart in ijs een brug teveel eenden kwaken hoenders houden ijs en water los schaatser kraken stilte knisperend in vaart diep de koppen pegels in de baard noordooster schrijnt de winter over land duurt maanden voor…

je verkende zacht mijn land streelde met je slankevingerhand mijn bergen zocht de dalen herkende de verhalen van het leven aan de top de eenzaamheid van afgrond het magnifieke uitzicht in de strop je weet wat wurgen is nee niet het nekkebreken na de val maar de pijn van doodgaan zo te voelen overal je trekt het touw wat strakker…

langzaam worden de dagen korter en als je dan even zit droomt het licht zelfs al voor je slapen gaat je streept af wat je allemaal hebt gedaan en concludeert vroeger deed je in dezelfde tijd veel meer nu langzaam en behoedzamer dat is mijn live style geworden strakker aan het ritme en regelmaat anders kom ik tijd tekort voor…

Steeds strakker trok hij zijn cirkels om ons. Hij was nooit ver. Nooit ver genoeg dat wij ons buiten waagden zonder christendom. Van Heere Heere zingend liepen wij door zijn jachtgebied, keken niet op of om. Naderend tot zijn water voelden wij zijn ogen die de sterren konden doven.…

haar handen om mijn armen gebonden, steeds strakker eromheen ik voel geen pijn en geen emotie ik ben verdoofd van top tot teen.…

Als uw vlieger neer wil dalen Moet ge hem weer op gaan halen, Met een strakker, straffer span: Zonder moeite geen plezier Met dat vliegende papier. Palmen, palmen, wat je mag! Kunt ge hem niet boven houên, Zorg ten minste voor uw touwen . . .…

het antwoord is natuurlijk vooraf al bekend diëten werken niet, dat is meer dan evident dus morgen gewoon weer naar de bakker want al word je buik dan wel niet strakker appeltaarten blijven wel heel erg lekker en als je oplet wat je eet, wordt het echt niet gekker…

met mijter, pet de hoogmishoed, de keppel de kardinaalsmuts fier vooruit met boerenkiel, de jellaba de burka en de doekjes driedelig in het strakke pak nog strakker jeugd in korte broekjes feest in den lande, alaaf! nog hieper het hoera!…

De badmuts wordt wat strakker nog getrokken, Brigitha’s pracht zo krachtig vastgelegd, de grootte en de energie doen recht aan al die mooie jaren zwemmend knokken Niet gek dat Enith opperbest kon zwemmen, ze zwom van Curaçao naar Nederland, in Scheveningen klom ze op strand, de Koningin der Zee bleek niet te temmen Slechts in haar kielzog…

kleurde al zijn zacht pastel in voorzichtig schijnen waarbij de nacht zijn donker volume liet verdwijnen in een uiterst ludiek spel waar je lach de lange nacht verwarmde met haar verbonden zijn van liefde en pijn roodt zij nu voorzichtig de al verdwaalde wolken in je ogen ijst het diepste blauw dat uit de universele kou ons strakker…

De badmuts wordt wat strakker nog getrokken De spanning stijgt, ze staan nu op de blokken En één en twéé en dríé en stárt en plóns! De armen molenwieken in het water De camera die zwenkt van baan naar baan Het kookpunt wordt bereikt: au bain-marie Wat zijn ze watervlug, vooruit, wie gaat ’r Nu winnen, ach, wie tikt het eerste aan?…

de rail ligt er nog de spijkers die we zochten onder bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in…

de rails ligt er nog de spijkers die we zochten onder bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in…

Strakker stervend lijken de stromen tot hun stilste stand te zijn gekomen. In veelvoud flonkert het licht van de maan dat tot stralende sterren lijkt te vergaan. Vogels en vissen en wat kruipt op de aarde moeten hun levenslot tenslotte aanvaarden.…

in het zacht kubisme waaraan jij lijdt ben je de ronde lijnen kwijt rechtlijnig lijkt het leven zich te stapelen van groot naar klein in de wisselende schijn van licht en schaduw waarin koorts fluctueert die gerelateerd is aan inhoud en grote in strakkere elementen huizen de gevoeligheden waarbij hoofdlijnen zorgen voor…

Langzaam gesponnen, de route naar de kern Korter werden de paden strakker het patroon Abstracter de vormen en groter de leegtes Haar pad werd bepaald door beklemmende stiltes en daverend onweer Zijn ego manipuleerde, manoeuvreerde kronkelend tussen waarheid en leugens Een indringend spel roulette van macht en onmacht De benauwdheid sloeg…

Beul, leg de tang weer op de hete kolen Vrouw, waar heb je dat stenen dier verscholen Beul, trek wat strakker om haar hals de keten Mens, wil je dan uiteen worden gereten?…

We zijn stakker, ons alsmaar strakker harnas dicht en verlangen naar licht en naar luchtig zorgeloos en weer kluchtig nabij en ja vrij Goddank Vrij in ons hoofd nog waarin we eren, creëren, bedenken, leren vrij om te dromen waarin we samen ja komen maar ook waar we verzinnen en steeds ja opnieuw weer beginnen…

dichtbij zacht hangende heuvels met prinsessenhofjes, strelen rakelings tot prettig koud kippenvel bijkans verteerd, stil verspeel ik met opwinding door precies genoeg te weinig kleding korte adem vleesgeworden droomdrift lijft mij in vreemde handen om jouw middel zachtjes nee dan geschokte zuchten in verschillende ritmes klem, langzaam strakker…

Ze zien me regelmatig nu, de strakkere cohorten hun blikken op oneindig; ik doe net als zij en staar naar onbestemde verten. Daar wacht mijn bewonderaar die mij beschouwt als held en zwijgt van vroegere tekorten. © Hannelly…

hij Dat onder de zeebodem Onder die knarsende platen Een oeroude sidderaal ligt te loeren En hem wekt en koortsig Door de nacht laat draven Met koude zweetparels in de nek In besloten kring bespreekt men zijn randgeval Bijvoorbeeld hoe hij cijferreeksen prevelt Als rozenkransgebeden Dan tikken ze op de schedelpan Rijgen de dwangbuis strakker…

In navolging tot vele groten die niet meer voldoen aan de visuele normen heb ik zojuist besloten om mij plastisch te laten vervormen De ogen eens flink laten tillen een onsje botox in mijn kin de huid strakker om de billen en mijn buik is niet naar mijn zin Een klodder vet in de lippen een schep siliconen in de borst kraaienpoten weg laten…

het is alsof je blik steeds meer naar binnen gekeerd raakt je voorhoofd steeds donkerder wordt je wangen steeds strakker je mond steeds afstandelijker dan enig iets wat ooit van mij was je lichaam zo doorzichtig alsof mijn hand zo door je heen kan als ik probeer tegen te houden dat je verdwijnt je bent onder ons maar hebt het contact verbroken…

een pleidooi als één lange wanklank de hamerslag galmt door de zaal ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik met een vod tussen de tanden een kruimeldief in een gestreept pak bloed stolt in de striemen van mijn polsen de beul smaalt onder zijn kap in een zure walm van okselzweet legt hij een lus om mijn nek de strop trekt strakker…

deze was gewoon geweldig met zijn schietgeweer hij stond ergens verdekt opgesteld en jeukte wat aan zijn hansop, die plotseling veel strakker zat en riep vanachter de struiken, hé lekker kuiken ben ik op tijd , kan je mijn hulp al gebruiken gekkerd,je weet toch dat ik,roodkapje heet.. ben..…

Hoe langer ik terugkijk hoe strakker de knoop van de tijd. --------------------------- uit: 'Kindsbeen', 1995.…

Langs de meetlat van ons rustig leven gemeten gespiegeld in hun ogen niet genoeg gekweld, de ware diepgang onvoldoende ingeschat, om de broekriem nog strakker aan te snoeren waaruit de rek reeds lang is verdwenen.…

een jurk van knopen over een poederwitte huid (zij voelt mijn aanwezigheid mijn adem als een zachte bries over haar blote schouders sluit zij de ramen) haar kont duw ik in het venster als de nacht zich bedwelmt haar lichaamsgeur lavendel en ik ontknoop in een regenend geklater haar enig gedragen knopenjurk mijn armen klemmen haar strakker…

Hij liet de knoop zitten en trok het touw zelfs nog strakker aan. Aan dit touw klom hij naar boven. Hij kwam boven en haalde adem. Diep en luid. En hij zag de zon en voelde haar warmte. Voorzichtig stapte hij het water uit met het touw ergens weggestopt.…

Maar 't oog, dat groot kan schouwen, ziet strakker, sterker schoon dan wat zich kindren bouwen: op aarde een tover-woon. Ons was dit woud niet ledig, de wind, het maanlicht vredig maakte' ons zo zacht en zedig: wij meenden te verstaan.…