Alle inzendingen over vandoor

Gespannen wacht ik op het sein dat ik mag gaan En ren er dan als eerste supersnel vandoor Ik voer de meute aan, maar sta plots naast de baan omdat ik hijgend als een hinde hier verloor? Nee, ik word niet genoemd op dat Olympisch feest Mijn naam is Haas, maar ik ben er dus wel geweest…

Wegwijs ben ik er niet ken er bos en akker Waarop mais de overhand geluk tot in de kolf Hier geen korenwolf wel haasje-over die haken slaat en er vandoor gaat Wegwijs ben ik hier niet rechtdoor? afslaan? mijn weg..... hoe..te vervolgen met wie raak ik aan de praat? over de weg.... die naar Rome gaat?…

je zwaaide in gebaar de rest bleef hangen vol verlangen in opgedroogd verdriet ik wist dat je daar liep op laatste benen nu ga je er vandoor traceer slechts enkel spoor maar laat de planten groeien die ons in bloei ooit konden boeien…

Zoals een traan mijn wang verlaat ben jij er vandoor gegaan weg uit mijn leven weg uit ons bestaan. Het afscheid kon niet komen ook daarvoor ontbrak de tijd je kunt niet alles hebben het is tijd om te gaan. Verdriet verschuilt alleen gevoel en zegt niet meer dan dat dan wat? Het is zuur dat het zo moest gaan.…

Misschien was het wel beter als er een muur om je had gestaan Want nu ben ik gekomen en er met je hart vandoor gegaan. En ik geef het nooit meer terug hoor! Levenslang = levenslang.…

jij bent er vandoor gegaan, met een andere griet. vroeger was ik blij. vroeger, samen ik en jij vroeger was ik trots. maar nu, zo plots heb jij mij voor eeuwig gedelete.…

De hond mocht geestdriftig blaffen tussen haar benen en de bedrijven door Dichters en musici dragen voor Bij elk applaus beaamt de blaffer zijn of wellicht haar gelijk of zelfs dat van haar, het blijft onbekend Na het begin van piano en gezang zijn zij, de hond en ook haar vriend voor wie achterblijft er voorgoed vandoor…

Probeer mijn gedachten In het gareel te houden, Maar een kruiwagen vol Met levendige kikkers Is makkelijker te controleren Dan mijn gedachten die Onverhoeds alle kanten opspringen, Zo wendbaar zijn ze, zo licht, Moeilijk te houden op het juiste spoor, Zonder er ook maar enige grip op te krijgen Gaan ze er met mijzelf vandoor…

is zoals Wij ons de herinnering Herinneren, En zoals de Herinnering ons herinnert: Tijd die zich Uitrekt en Daarna weer Invouwt Moment van vluchtige Weemoed die zich Nestelt in ons Brein, die een luikje Is dat ik naar Believen kan Openen en Daarna weer dichtdoen Om te voorkomen Dat ze er Met mijn verstand Vandoor…

De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen ’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor! Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…

Er is een cherubijn ontsnapt Uit het gewelf van de Sint-Pieter Dat geeft gedonder en gemieter Er hangt daar vast iets in de lucht Op cherubijnse vleugelwieken Is ze er snel vandoor gegaan Ze wil met eigen vleugels slaan Bevrijd van roomse leer en tucht De hele jurkensantekliek Is met spoed bijeengekomen Wie heeft zoiets durven dromen…

Vannacht betrapte ik een dief, die er maar zo met mijn tas vandoor wilde gaan. Ik stormde uit de studio van radio 2, 't domme schaap keek me onnozel aan, en als een ware Alberto Stegeman zei ik kalm maar beslist, welk een onbehoorlijk gedrag dat was. Daar had ze mooi niet van terug. maar ik gelukkig wel mijn tas.…

En nu is ook de laatste er vandoor Zijn winkeltje waar veel werd omgestoten Dat is alweer een hele tijd gesloten 'Dag kindertjes en nu tot weerziens hoor' Wie voelde niet vandaag een klein verdrietje Dag Swiep, dag Saar en Brom..dag Malle Pietje ---------------------------------------------- Piet Ekel  is op 90-jarige leeftijd overleden…

Om de rechter om te kopen heeft Joran van der Sloot zijn advocaat geld gegeven, waarna deze er met het geld vandoor zou zijn gegaan. Hier is geen plaats voor enig mededogen, Waar Joran over alles loog of zweeg, Krijgt hij een koekje nu van eigen deeg, En is hij als bedrieger zelf bedrogen.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Ik merk dat ik ouder word, De tijd groeit uit mijn poriën En gaat er ongemerkt Met mezelf vandoor - Ik probeer me te verzetten, Maar leg het af tegen Zijn vasthoudendheid. Mijn rugogen zien Een mager scharminkel Doorzeefd door de tijd Met zijn ongebreidelde Verlangen naar later.…

Intussen gaat de tijd er met de fonkelende prijs vandoor.…

Droom die er met mij Vandoor is gegaan, Mij heeft losgerukt Uit het nu waarin ik Zo hopeloos ben vastgelopen, Me heeft opgetild naar Een hemel hier niet ver Vandaan waarin het leven Zo veel lichter is dan Zich in de werkelijkheid Van alle dag voelen laat - Daar wil ik heen, Daar, alleen daar, Ook al kost het Misschien nog…

In de overtuiging van een verhaal, De zeggingskracht van een gedicht, Is de verbeelding meester Over haar eigen werkelijkheid - De fantasie gaat er met De maker vandoor, gedicht Dat niet door hem, maar Door de poëzie zelf geschreven Wordt, en de schrijver de Hoogste toppen laat bereiken, En daarna laat vallen in bodemloze Diepten…

Direct al nadat ik hem ontmoette, wilde hij er als een haas vandoor gaan, kon het haar op mijn tanden niet aan, huiverde al toen hij me begroette. Ik was toch een lot uit de loterij? Slim, standvastig en niet onbezonnen, maar gaf me op den duur toch gewonnen. Hij kreeg uiteindelijk de hoofdprijs: MIJ!…

Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Haar man was gestorven, maar dood was ie niet Hij was er gewoon stilletjes vandoor gegaan en zonder dat ze alleen was was ze alleen komen te staan Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Ze had niet eens gedag kunnen zeggen toen hij haar verliet Ze mistte zijn armen…

met een scherp oog voor donderslagen bij heldere hemel is een storm wellicht te vermijden maar hoe lang duurt het voordat het menens wordt wanneer ga je er vandoor en is er een plek om onder te duiken en weet je steeds uit welke hoek de storm opdoemen zal?…

haar lichaam te begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht…

Maar met een flinke klap van de vleugels ging 't beest er levend vandoor!…

Stel dat het gaat vriezen Of de tuin die wordt gesnoeid Zijn roosje gaat er dan vandoor Zal voor de rijkdom kiezen Voor ze volop heeft gebloeid…

waar regen valt waar water vloeit ieder zoekt zijn eigen weg de ene graaft een put de ander bedrinkt zijn kroeg volgers van het pad zwemmers tegen de stroom ieder zoekt zijn eigen weg de ene volgt zijn droom de ander gaat er vandoor waar regen valt waar water vloeit het leven laat je niet ongemoeid…

Ik ben op bezoek bij een lieve mevrouw haar dochtertje van een jaar of zeven acht zit verlegen onder de tafel kijkt bedenkelijk naar die grote ruige kerel kleine Annemarieke zit stil bij mij op schoot terwijl er een foto wordt gemaakt met haar beertje strijkt ze over mijn neus en wangen ik ga er weer vandoor het meiske roept tegen…

Te keer gaat nu jouw boezem, je moet er snel vandoor! Het donker omsluit mijn lichaam, een vreemde sterrennacht... Wie loopt hier nu zo eenzaam? Je weet naar wat ik smacht! Een tinteling bruist in mijn lijf en wordt een wervelstorm... Je weet je met jezelf geen blijf, mijn lust wordt nu enorm!…

Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor. Tot hij een soortgenootje hoorde, een vrouwtje dat hem echt bekoorde: hij danste naar een tweede boom. Nu hoor ik zoveel putters zingen terwijl ze door de ruimte swingen: een Putterkoor: het lijkt een droom.…

rug zie je soms vervagen kijk hoe kleuren botsen in rafelend scheuren door een vlagende wind als de bui echt begint je gezicht blijft wonderwel sereen als het spookt om je heen met ogen als kleine regenbogen plots klinkt je stem na de eerste donderslag ik droom alles van me af tot ik je in de regen hoor we moeten er nu snel vandoor…