Alle inzendingen over vergaard

De pen op zijn papier sierlijk in krullen met inkt als het bloed door zijn aderen het hart in zijn ziel kloppend steeds sneller in de stroom van gevoel de zachte huid rondom zijn lijf strelend getekend door het leven als water in zijn droge mond iedere druppel even kostbaar gewonnen en vergaard…

Hoe hij zijn geld wettelijk heeft vergaard, en eerlijk aan de mensen moest onttrekken. Volgens zijn kasboek in zijn klauwen. Zijn weldadigheid wordt te lang doorzien. Zijn oneerlijkheid zal hem ooit berouwen.…

En weer bakt zij lucht als een vaas met zijden bloemen niet van echt te onderscheiden blozend, bloeiend en groeiend zonder water zal zij altijd overleven haar tengels klemmen maar gedijen niet in aarde waar woekeren een hoge prijs betaalt ouder schenkt zij nog niet een tiend van haar schat, vergaard in onvermogen is haar geest haar laatste…

de tegen de lamp gelopen vis, van groot formaat, heeft jaren in vrijheid kunnen genieten van zijn vergaarde weelde ondanks de prijs op zijn hoofd had hij een goed geoliede machine aan manschappen om zich heen waarbij loyaliteit bovenaan stond toch is een lek ontstaan waardoor zijn dagen nu geteld zijn en kan zich voorbereiden om zijn…

heb een takje met knoppen bewaard gebroken in de eerste lentestorm de bloesem gezien wat bloemen vergaard in de zon van de zomer veel zware buien verkleinden de oogst warm herfstrood bood troost fier staat mijn boom de winter te wachten in rust toch op krachten zij heeft al haar jaarring geschreven in het boek van mijn leven…

het was niet jouw muziek die felrood doorkwam uit de achtergrond zij lichtte op uit een palet met onbekende vergezichten geroezemoes van stemmen uit de duizend talen die eonenlang al uitgestorven zijn de mengelmoes van angst en haat vergaard in onbestemde kleuren van de dood jouw muziek gaf hoop maar verloor de strijd van het…

Wanneer we genoeg hebben vergaard, wat willen we dan nog meer? Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden. De zomer is al in aantocht. De herfst wacht nog even. De lente juicht.…

wij speelden samen onze fantasierijke spellen cowboys, ridders, superhelden de tijd rijk wij groeiden in het leven onze helden bleven waar zij roem vergaarden stierven nooit onze vaders samen speelden hun helden die eveneens hangen bleven in roemrijke tijd…

meneer van dalen mag dan wel de macht verheffen tot ultiem genoegen vermenigvuldigen wat hij ten koste van ons heeft vergaard van delen zegt hij geen verstand te hebben, weet meer van trekken van een wortel als hem dat een maal bespaart hij weet van één en één niets meer te maken dan een verlopen optelsom de kosten van gelukkig samenzijn…

je spint de stukjes wol die jij hebt vergaard langzaam draait de draad in kleuren van de dag jouw hand bepaalt de dikte in het strelen een enkele breuk is snel te helen zonder druppels bloed je zet de klossen op een rij klaar voor het weefgetouw maar als ik door jouw handen ga zet je mij altijd vooraan…

in de schaduw van de walkant spiegelt het water dreigend en zwart in contrast met het herfstige groen een golflijntje verder weer de hemel van toen zag lijken al drijven in vele levens vergaard heb de crisis ontweken ben tot heden gespaard maar iedere keer als het licht wordt gespleten komen schaduwen dreigen tot mijn angsten weer…

Mannen met gezinnen Waren jullie, kinderen Die speelden met de Honden die jullie net Als zij zo lief waren - In werktijd vergaarden Jullie tijd en plannen Om een hele bevolkingsgroep Uit te roeien op de meest Beestachtige wijze - Oncorrigeerbaar gedrag, Waan achter de gedachte Die jullie zelfs in het Gezelschap van vrouw,…

je zomert nog in blonde lok tussen donkere haren die levens vergaarden vingers tikken wespen weg uit een blijde lach en alledag waarin je alles gaf stappen zijn wat traag de rug niet helemaal gaaf maar in je geest is nog geen spoortje herfst geweest zomer door in blonde lokken vergeet het donker van de klokken in een nieuw begin…

Zij heeft in ons verdriet verdriet vergaard en pijn met pijn als harde steen verzwaard. Het heeft zichzelf in haar bestaan herkend en zijn bestaan is nu in haar geaard en elke zucht van haar wordt hen bekend.…

ik heb kou en regen aan de zee meegegeven in een nevelige horizon kwamen zij elkaar tegen waar het grijs langzaam klaarde golven weer hun eigen kleur vergaarden en lichte plekken op het harde zand het strand een bijna zomers aanzien gaven alles bloeide open als in een metamorfose toen zon de wolken brak en ons het paradijs terug…

Prachtig vergaarde zomer en winter prenten. Samen reizend over bergen en dalen waarbij liefde constant mocht blijven stralen. Twee harten, in elkaar..tot 1 verweven. Liefste, ik dank je wel, het is zoveel mooier met jou, in mijn leven.…

je korrelde zandsteen in het aanschijn van de hete dag voelde koelte in de speciegroef die het zonlicht bijna nooit zag lachte in begroeten sprak met handen langs het patina van hoeken vibreerde met magische lijnen uit aarde die belangrijke energieën vergaarden unieke plaatsen wisten zo naam en faam te vestigen met mystiek…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

Ik heb mijn oude schoenen buiten bij het grofvuil gezet de gaten zaten er al in mijn oude kleren heb ik weggegooid zelfs het Leger des Heils zag er geen brood meer in mijn oude boeken heb ik keurig in een doos bewaard misschien om nog eens in terug te kijken naar de kennis die ik er mee heb vergaard ik heb nu alles opgeruimd en ik denk…

Kijk, wat men hier vergaarde En alleen voor zichzelf bewaarde. Merk op, wat we nog steeds niet leerden Te zien wat andere mensen ontbeerden, Omdat wij alles begeerden En hun pijn en verdriet ons niet deerden. Sta op, om met anderen te delen. Misschien is het leed dan te helen.…

jij bent mijn zon ik naast koelte uit de bron die we samen dolven jij lierde stenen die diepte schampten verwondde zo mijn schenen ik groef uit vergaarde buit van wateraders die lang waren verdwenen bodemde met ragfijn zand gefilterd op een naamloos strand we putten zee en zon draaien zo met hemels water het woestijnen nogmaals…

Toen in die hoek waar eerdere wind dood blad had vergaard bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg die als een bruine tol de lucht inging. En uit de top daarvan ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm voorheen verscholen, luid kwetterende mussen. Ze leken meer te twisten dan te zingen.…

wij twijgen samen aan een boom maar takken ieder eigen lente jij bloemt terwijl ik groen als jij je vruchten geeft bloei ik hoogzomer we drinken uit dezelfde stam omdat die ons bekend voorkwam wortelen in zwarte aarde dat wat wij vergaarden gaan we oogsten in de mooiste herfst van ons leven in buigzaamheid zijn wij…

Leg je hand maar in de mijne En wees niet bevreesd Voor wat zal gebeuren Of wat is geweest Ik schenk je het licht Van de zon en de maan Van duizenden sterren In goudgeel saffraan Ik schenk je de geest En de ziel van de aarde Die schoonheid en gratie Met wijsheid vergaarde Ik schenk je hun kracht Die je hart zal verwarmen En al wat…

Leeftijd is niet het avondrood van het bestaan, het is de dageraad der wijsheid in de menselijk geest Uw grijze haren sieren u, u biedt uw talenten, bekwaamheden en wijsheid aan, die u in de loop der jaren heeft vergaard De vruchten van de hoge leeftijd zijn liefde, blijdschap, vriendelijkheid, goedheid, geloof, bescheidenheid en matigheid…

had ik maar één taal op sporen dat wasemt over de zilveren zee die geen vragen stelt in vergaarde schemer op tranen van lang gelee dat ik jou kan ademen met het vinden van waarheid om de dingen zwart op wit te hebben wat troost schenkt bij "het oor van mijn hart" zo diep, kalm en helder zicht en ik zacht wordt gewiegd op eindeloze golven…

ook dit jaar zal hij er staan met versierselen door de jaren heen vergaard die voor ons nog lang niet zijn verjaard zoals engeltjes, kabouters, een vogeltje... helaas zonder staart, lichtjes, zilveren, rode en paarse ballen waarvan er zeker weer enkele uit de boom zullen vallen en onder de boom een ietwat beduimeld boekje, met…

Zo daar zijn we dan Ja, we staan echt op de kaart Vanuit het heelal Zie je een brandhaard En daar gaan we dan Ja, we gaan echt van de kaart Met valse ideeen Weg van de aard Ha daar zijn we nou Ja, we hebben nieuw land vergaard De eerste bewoners Zijn niet gespaard En dus zijn we dan weer Terug op de kaart En vanuit het heelal Zie je…

ik ben geen hemelpaard weet als geen ander wie jouw bewaarder is de engel die steeds op je schouder zit stukjes geluk vergaarde jij draagt ze aan met kleine deeltjes in een goed gevoel van verder gaan opent klavertjes van vier papavert de bloemen ja bloei en kom maar hier jij voorop mijn hemelpaard in groen en rood geef ik mezelf…

laat me maar zweven, even, wiegen in wolken alles vergeten weten van je vertrouwen los van het aarden dat schulden vergaarde om je te pressen in zijn moraal zonder gevoel ja, zij allemaal zwaar zijn je voeten van al dat geploeter moerassig de wegen ijskoud de regen ik gaf je een hand daar kon je niet tegen was te dichtbij…