Alle inzendingen over voorstellen

de clown keek in de spiegel en zei wat zie je er belabberd uit en schilderde zichzelf maar weer een rode snuit later in de voorstelling zagen de mensen niet hoe hij van binnen huilde en het verdriet verborg achter steeds weer een andere lach alleen het kleine meisje was het die het zag…

sterfelijke blikken van voor het oerbegin in geheimschrift van wereld ogenblikken buiten het ogenblik onbesmeurde voorstellingen geboren uit leegte in oneindige vormen dat denken vast zet aan de aarde door woorden van het script van rollen die op oogleden geschreven staan bijeengehouden door mazen van afwezigheid…

We kunnen ons voorstellen, dat mensen als wolken drijven. Dat we afzonderlijke wolken zijn. We kunnen bewustzijn ervaren. Dat we de heldere hemel zijn. Dat we wolken kunnen zien. Mensen die werkelijk beseffen, dat ze wolken en hemel zijn, kunnen bewust kiezen. Ervaren liefde. Worden vrij.…

Zich voorstellen vond-ie een blaam. Het werd een obsessie - een grote. Hij voelt zich nu prima in orde. Verand'ring van naam was z'n kans. Officieel is z'n aansduiding thans Jan-Jaap van de Kloten geworden.…

Een blanke baas komt, doet allerlei voorstellen. De zwarte heerser scherpt zijn spraak en gedachten, laat een flink weerwoord horen.…

dromen, dromen door de minuten van het leven immer op zoek naar een sterrenhemel de voorstelling van een dalend lichtspoor voor een vurige wens dat ene verlangen daar kunnen ze me ’s nachts voor wakker maken ja, voor een wandeling in de lentelucht de wind die zacht de slaap uit mijn ogen wrijft voor de stonde dat alles…

Ik ben een clown Maar toch depressief Mijn leven huilt Terwijl iedereen lacht Mijn ziel is vervuild Ik ben een clown Op de hoek van de straat Voer mijn show op En iedereen lacht Ze vinden me top Ik ben een clown Carrière ten einde Het clownsmasker op De laatste voorstelling Met m'n nek in een strop…

Mijn god is groter dan ik hem kan voorstellen, want god is alles. De ledematen zijn deel van grenzenloze puurheid.…

je was hier in een parallelle wereld naast de bodem van het wolkendek diende er je schoenen aan, waarmee voetstappen achterlieten, ontweken naar een onbedorven gedachte als intens bestaan naast deze plek een versteende voorstelling van vluchtbaar steen, schemer, samen in iets dat steeds meer achterblijft bij steeds langduriger verder…

zoveel forten cirkels en lijnen om me te verschansen terwijl het ondenkbare wacht op je binnenkomst lang vonden de beelden hun bijgesneden gedraaide weg ongewapend schuifel ik nu naar zwarte gruwelijkheden waar ik me in verduisterde tijd geen voorstelling van kan maken ondanks alles zijn de beulen onze gelijken…

Bij het hek wachten ze op bezoek de oude mannen hun witte haren in een krans verre sterren in hun ogen langzaam schuifelen ze `s avonds terug naar het paviljoen hun hoop op morgen gevestigd zo herhaalt zich hun eentonig leven zonder het te begrijpen aanvaarden ze de zinloze voorstelling eens zal ze thuiskomen ze weten het…

iedere dag weer doen de kleuren van nieuwsbeelden zeer aan mijn ogen het lijkt erop dat zij de realiteit willen ontlopen met een valse voorstelling van zaken of het iets heeft te maken met manipuleren moet je mij niet vragen ik stel de kleuren steeds bij omdat anders contrast zijn waarde verliest en alle info wordt opgediend als…

Zoals het gaat met zwarte en met witte toetsen: er is niets tussenin dan een luchtledig universum van Waldmünchen tot een kustweg op een eiland aan Zuid- Engelse kust en weer terug naar af herkend maar niet erkend 'Pianomann' geworden wij, zijn publiek, kunnen de voorstelling bekijken maken of breken want hij is sprekend wie hij…

ons niets anders meer dan te zijn daar waar we waren gebleven met de ziel die er altijd is en nooit zal verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen…

hoi mag ik jou voorstellen aan mijn allerliefste Vriend was drie dagen overleden nu weer eeuwig horend ziend Zijn eerste nieuwe twee woorden shalom aleechem kan niet beter toch doch velen willen dit helaas niet erkennen bid hiervoor tezamen opdat zij verblijvend in de andere wereld dit horen amen…

Wat ik me kan voorstellen voor mezelf is, Wij samen. Heel blij. Ik kan geen beter iemand bedenken als jou. Net als de Nederlandse vlag rood,wit,blauw. Ik kan aan niemand anders meer denken. En over hoeveel meer liefde ik aan je moet schenken. Dit is een gedicht voor jou. Omdat ik wil dat je weet hoeveel ik van je hou.…

Zo zou het moeten gaan strelen van de wind op de huid haren die lichtjes omhoog bewegen Fluisteringen van een hart tellen van het aantal slagen zonder seconden te vergaren Zich voorstellen hoe de pluisjes zilverachtig verder zweven vol verwachting van nieuw leven Soms stopt men er een wens bij een heildronk op beter weven…

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde verdriet dat van binnen olifantentranen huilt.…

zijn rechte lijnen ons bestaan abrupt beeindigd door een verrre lucht die ze beknot in verder gaan een horizon die rond de aarde spant en cirkeldraaiend met geen rechte lijnen samenvalt in schitterend bedrog geeft ons optiek in het geniep van een vaste voorstelling in zaken is recht toch eigenlijk de cirkel waar we nooit uit…

Ribben allemaal te tellen, Jouw gedachtes wil ik me voorstellen. Welke woorden zou je nemen, Welke zinnen zou je claimen. Wat gaat er achter je ogen om, wat is jouw, daarom.…

Waarom slaat mijn hart sneller als ik aan het dichten denk zo zag ik de rode zee opengaan heb van menig appel genoten in het Paradijs gedichten nemen je mee op reis verre velden heb ik bezocht in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht als de voorstelling is gestopt schrijf ik achter de coulissen ik heb zoveel opgekropt…

Moeten wij het doen zonder de geur en de zucht van de klucht, de spanning, de vibraties, de emoties in de zaal, de lach van het publiek en de echo's na de voorstelling, in foyer of op terras? Of sterft de expressie van het vrije woord en het levende gebaar een langzame dood? Quo usque tandem, hoe lang nog, Rutte?…

Ik wil het been nog voorstellen. Echte vriendschap is de naam. Die kunnen we altijd bellen. Als we weer wat wankel staan.…

wij zijn naar de maan geweest hebben zonneschaduw begeesterd en gevouwen tot vervoer op golvende stralen er was geen hitte en kou in de trouw van je lieftallige ogen zelfs geen boven en beneden meer jij deed alles en was veel intenser dan dat ik me ooit heb kunnen voorstellen gaf mij zomaar dat wat ik nooit heb gehad pas toen…

een vrouw zingt een lied een liefdeslied ze is jong hoor je en ik ben oud het kon mijn dochter zijn dus zingt ze niet voor mij maar voor haar geliefde ergens op de berghellingen terwijl ik me nauwelijks kan voorstellen dat een jongeman op weg gaat naar een dorp door de eindeloze bergen en dat ooit nog weet te bereiken…

Meenemend in een kleurrijke voorstelling Voor 4 personen en 3 instrumenten Pure fantastische fantasie voorstelling Met een prachtig kleurrijk decor Uniform is de kleding Maar alles behalve de theatermakers Zonder woorden, zonder poeha Maar wat werd er gelachen Wat een plezier, wat een jolijt Zo die hebben we te pakken: HEBBES…

Waar iedereen angstig kijkt naar de diepte die niet meer verlaten lijkt en waaruit naamloze schaduwen omhoog klimmen als in een voorstelling die geen droom meer kan worden. Waar alles slapeloos wacht op boodschappers.…

Ik zou mijn leven Niet kunnen voorstellen Zonder familie om me heen Vooral met verjaardagen En partijen Ik zou me echt eenzaam voelen Zonder familie Ben je zo heel alleen...…

gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend ochtendlicht, ranke dalen nog half gesloten, ontbood ze mij, voorbij een onbereikbare voorstelling…