Alle inzendingen over vork

stil bidden is een must kaarsrecht aan tafel zonder het hoofd te buigen vork of lepel verticaal omhoog en omlaag bewegen mond open en op goed geluk horizontaal naar binnen mikken mond dicht en slikken slobberen mag alleen met soep bij het snijden met een tafelmes is alles toegestaan behalve spreken dat mogen prinsessen niet…

het sprankelt in mijn hart zoals de bubbels in je glas je grote bruine ogen staren diep in mijn ziel ik voel me ontdekt in de eindeloze verte betrapt in de snoeptrommel van zinnenprikkelende lust het mes beeft in mijn hand mijn vork aarzelt voor mijn mond ik voel de angst nabij in woorden te verslikken in leugens te verstrikken…

abdijbrood blinkt bruin op de plank ligt al een mes, een vork en boter als de glans gestorven is, neem ik een hap geolied door de aanraking van vers gegist door het moment wendt diens smaak zich tot mijn tong ik proef de arbeid uit een harde tijd handen die het graan vermalen -een machine binnen nu- gedachten dwalen tot een déjà vu…

één voor één tel ik mijn spruiten meestal op zeldzame momenten dan sta ik even stil en overdenk de opbrengst of wel mijn ambachtelijke rente krijg ze maar eens groot is een vaak gehoorde kreet of hoe beperk ik de schade bij zoveel aangeboden leed met tranen in de ogen begin ik met mes en vork te eten kom op, zei moeder vroeger al;…

dagen aan het dekken van de tafel waarna ze zich zorgvuldig veegde we werden allemaal van hout en telden het aantal voorwerpen waarvan we het woord wisten, zelfs met één oog dichtgeknepen wat hij niet deed na het stukje per stukje breken van nagels en ellebogen, die tot aan onze buiken kreunden omdat wij, ledige kinderen, de vork…

ach wat je neemt een stuk land rotzooit wat met schep en vork je krijgt bergen effen wat sneeuw er op er tegenaan geprakt een meertje een reddingsboot uit de ark van Noach met Dr.…

Het is wél te doen al gaat eten met mes en vork ook niet altijd vloeiend geld speelt geen rol nooit écht gebeurd verkoopt hij nog steeds katten in plastic zakken de gouden lepel past niet meer geluidloos in elke opengesperde mond echter heftig borrelend verliest zelfs het fijnste gerecht zijn smaak na een slok teveel proostend proesten…

Een paar keer per week maar hoofdzakelijk met de feestdagen op het spierwit damast tafellaken ieder en prachtig gevouwen servet met ouderwets tafelzilver vork en mes voor hen is het een soort van uitbundig fenominaal dineren voor twee het voorgerecht is uitermate het hoofdgerecht een grote klap het dessert een zoet likeurtje zij…

Ik zwem met mes en vork maar kan niet staan de huidige symbolen dompelen de middelen ook onder elke traan die over gewassen handen mompelen Zo zoek ik oude relikwieën en beschouw van wijze ketters’ middelpunt geheime geesteskind’ren en herken de golven nu nog niet aan mij gegund Ik zie de beker ruim gevuld met gif de prediking van vrijheid…

gisteren kwam er zo’n boer met een bruine nee blauwe tuinbroek tussen z’n benen op mijn kleine zus afsjouwen hij vroeg haar weg te gaan op z’n boers zo lekker asociaal zodat mijn zus er uiteraard geen woord van kon verstaan na een bijna tik en wat gescheld van die boer dan met zijn vork bemoeide ik me met die held na mijn uitleg reed…

Wanneer de geest uitvalt Je het leven niet meer bevatten kan Je herinneringen vage contouren van de werkelijkheid zijn worden Je een lepel ziet En een vork Daas Over de tafel staart Iemand je gemoedstoestand bedaart Terwijl je schreeuwt Om hemel en hel Er is geen herstel Dof wordt het licht in je ogen Het is het totale onvermogen Van je…

de schranzende kaakmalende eetbarbaar rijt het uitgestalde koud buffet aan stukken zet zijn tanden in alles wat smaakt of niet matigheid is voor hem een ijdel woord eet niet de hoeveelheid beleefde honger overvol bord beladen met smakelijke spijzen bewaakt hij met argwaan en achterdocht vork en mes in gewelddadige aanslag happend, malend…

de keukentafel zet het spoor uit ik luister naar de aangezetenen het schuifelen van voeten contracteert deze bedoening in een mysterieus orakel hun handen spreken met vork en luifel terwijl hun ogen zwijgen over de lekkernijen die zijn gebiologeerd in het groen van een waarlijk bestaan wie kent wie aan deze tafel, al is het wit van uniform…

Ken wel wat manieren: mes en vork opzij – maar ik zou willen zeggen: d’r zit niet veel bij. Toch komt wel mijn vader uit een goed milieu en ook voor mijn moeder is het reuzesneu.…

Bellen hete adem borrelen dicht langs haar vork. Messcherp ziet ze de ravage, klaprozen, rode vlekken. Ze slikt. Er is niets na. ------------------------------ uit: 'Naastenparade', 2002.…

Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies prikt: ze sissen, spuwen naar de vork die jij nu anders vasthoudt, hoger, dan straks aan tafel, als je eet. ------------------------------ Uit: ‘Slapen bij een warme man’, 2008.…

waarom waarvan welk geneuzel hij moet opstaan die rare rek die verrekte pijn kan het zijn beste man dat je domweg te dom was te veel hooi op je vork nam? nee geen nood aan de man wij weten nergens van dat zit in je hoofd niemand heeft gezien recht je rug kijk niet terug je schiet in j'eigen hoofd nek beste man…

gespannen touw dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt slijpt de messen voor het avondmaal haar luidruchtig zuchten begeleidt nieuwe adem en breekt stevige vliezen in nachtelijke uren waar terug naar de natuur door flikkerende kaarsen verlicht een uitgebreid viergangen menu serveert het beeld, ietwat mistig, raakt en pakt mij mes en vork…

Brandschoon fluisteren de stenen van de dorpen tussen deze keien waar mijn hak is bleven haken ligt misschien een lang leven , ga dan niet ver van huis Muziek maak ik met lepels en met vorken onder de rode daken Tot in de verte zijn de zilveren akkoorden te horen met jouw klanken naar een ontbladerd voorjaar als herboren Tussen de takken schijnt…

Vorken en messen zijn verdeeld. De koffie met kaneel gaat met Onspreekbare syllaben door je keel. -------------------------------------- Uit: 'Francesco's paradox', 1995.…

ik heb je aan mijn vork geregen Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken…

tot stroopgedichten schenken die zoete trek maakte mijn eetlust steeds te rauw ik wilde wij als ik zonder reserveringen voor jou om mezelf eens een paar rustige gangen te bedenken nu was er al geen tafel door mij alleen te bezitten zonder dat er een kelner mij op wist te zwepen voor een toetje waarvan ik te veel ging verwachten maar jouw vork…

schaamrood op zijn kaken klaar op borsten met getatoeëerde draken en denk niet daar draai ik snel omheen je bent al in de ban van haar zwarte lusten vleselijk sloeg ze je verliefd aan de haak je gaat mee naar haar huis voor de inmaak daar lees je namen van organen op fusten bij elkaar maken ze de man tot één geheel hees prikt ze haar vork…

Messen en vorken hebben geen standaard nodig, komen gewoon in de gefotografeerd bak (het zoutvaatje een kleine standaard).…

Zo parmantig wriemelt ze de gouden staafjes met haar vingers in haar mond, keurig één voor één, geen vork, geen mes, geen eetgerei, maar heel braafjes haalt ze eerst de frietjes door de fritessaus heen. Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak en ook geniet ze van de geprakte kroket.…

Ardennen Die zei verdorie dat wist ik niet dat een slak zo hard kon rennen Maar de mol had best wel trek in een sappig slakkenboutje Daarom spande hij over het bergpad een dun doorzichtig touwtje Daar knalde de slak in volle vaart luidruchtig tegenaan en even later was het dus voorgoed met hem gedaan Want voorzien van een servet een vork…

geuren en nooit hun kop laten hangen, bomen hun armen uitstrekken tot in de eeuwigheid vogels 'n prachtig concert fluiten waarin ze verwelkomd wordt door alle dieren die lichtjes buigen wanneer de koningin van dit beeldschone woud haar entree doet sprankelen haar ogen en krult er langzaam 'n glimlach rond haar lippen prikt haar vork…

tegen de tijd ondanks mijn bladders mijn scheuren mijn verrotte hoeken houd ik het hangen wel vol kom binnen schuif de pen, pas op de tanden van de tijd kunnen gevaarlijk zijn geniet van de geuren van stront en stro en mooi blank hooi hij zorgde slecht voor mij hij had geen oog, geen tijd hij sloeg altijd met me hij prikte met de vork…

Jagend op jonge vogels roof je een vreemd nest leeg Mijn vingers worden milde kogels waarmee ik je schenden wil Je bent wreedaardig zoals je een rafel van me scheurt een door vliegen omzwermd kadaver aan de rand van onze snelweg Ik hurk in jouw nest in een vork van twee takken Hier heb ik mijn dorst gelest Het blauwgroen ei waarop jij…

Zelfs hun messen en hun vorken. Alleen zij niet, die man en die vrouw. Geen twee woonden intiemer samen dan die twee, stikkend in hun rommel, twistend om de laatste lucht.…