Alle inzendingen over vullen

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

wanneer al veel is gezegd en de avond valt na jaren wat voeg ik dan nog toe om toekomst te vergaren het heden te vullen dan wel het verleden te verklaren het blijft dan vaak afwachten in zwijgen en als passief de stiltes aan elkander te rijgen…

't Zwakke ochtendlicht staat op het punt zich in mijn oog te openbaren, mijn wereld weer te vullen met gevaren en een oud begin: een dag in delen, geen gezicht, geen wollen donker, dáár is het gezwoeg.…

De zuiging en vernieling vullen elkaar aan. En zo wordt ook ik door de zuiging meegetrokken. In duizend stukjes gebroken tot er niks meer over is. Alles voor me een duister gat, alles achter me slechts herinnering.…

Het plan was eerst de Euromast te tooien Maar nu die munteenheid misschien straks wijkt Vroeg men de Fransen of het ze wat lijkt Wat planten langs hun torentje te strooien Ze vullen daar de kannen en de kruiken En gaan er knappe klimop voor gebruiken…

Bij de McDonalds geven ze niets weg Bij ’t vullen moet men in de bakjes knijpen Zo krijgt je minder friet om naar te grijpen De klant is koning maar heeft dikke pech Ik zal ze krijgen...ze zijn stapelgek Voortaan eet ik alleen nog maar Big Mac…

Drie theelichtjes die stenen harten met warmte vullen.…

Baudet studeerde ooit in Amsterdam, verdiende toen wat bij met vakken vullen. Waar? Bij de Jumbo, moet ik hier onthullen, waarvan de directeur in opspraak kwam: gearresteerd, verleden week, voor fraude. Geen wonder dat u nooit Thierry vertrouwde.…

Door Netflix kunnen ze hun zakken vullen. King Charles zit, zwijgzaam bij het vuur gezeten, zich godvergeten gruwlijk op te vreten.…

De kerstboom biedt nu extra veel plezier, we vullen hem dit jaar met ornamenten, met namaakijsjes, muffins vol met krenten, gevulde koeken, frikandellen, bier. De boodschap van het kerstfeest deze dagen: niet één, maar een complete winkelwagen.…

Jouw ogen vullen zich grijs kleuren schaduwen in zwart-witte lijnen, doorwaadbaar in het spiegellicht je wist de warmte, smelt de schaamte in wangenrode armen donker en duister apart omrand je mijn huid met een oogopslag…

Want ik verwierf daarvoor het aardse slijk met vakken vullen en een krantenwijk.…

De vele woorden die de kranten vullen, ze zijn soms goed maar vaker van geen tel. Wat haalt het uit, al dat geschrijf en dat gesnater, wat blijft er over voor wie later opnieuw voor onze vragen staan? Dus laat ons zwijgen nu en dan en enkel glimlach zijn, alleen maar stilte.…

zoveel vragen onopgelost in haar tollend hoofd onwerkelijke waarheid ongegronde twijfels onontwarbare ervaringen zomaar vullen ze haar dag geesten, spoken en verzinsels maar geen die een antwoord brengt slechts meer verwarring en tweespalt tot plots...…

Hoe kan ik leven als het kind, dat nooit gevraagd zich moet bekwamen; in het vullen van een ledig hoofd, bedachtzaam knikt het ja en amen.…

De overheid was 'blind voor mens en recht' Daardoor viel veel ellende te betreuren Toch kan het morgen net zo goed gebeuren We zijn aan onze achterdocht gehecht De draagkracht blijft voor vullen van de zakken Zolang er armen zijn om aan te pakken…

Niet de ogen in het assistentenhoofd Maar de tandartsstoel met vele nieuwe spullen Waarmee je de behandeltijd kunt vullen Zodat je straks niet eens meer wordt verdoofd Maar ondanks bonus life en double scoring Noemt de spelersmond dit tandartsgame vast boring…

Zijn zakken vult hij graag met gaatjes vullen Al is het saai het levert flink wat op Maar af en toe dan spookt het in zijn kop En slaat de oermens in hem aan het brullen Hij schudt wat bloedgeld uit zijn ouwe sok Hij schiet een leeuw en daardoor ook een bok…

soms praat ik met je over dagelijkse dingen ik vertel je over pa de boodschappen we jou dan zo missen nu wij samen lopen met dat gapende gat tussen ons in en wij dit vullen met grappen en lachen om niet te hoeven voelen hoe leeg…

Het ergste is, dat alleen IK die leegte vullen kan, dus daar ga ik dan. Naar bed.…

Ik steek verwonderd mijn sigaartje op en laat mijn glas met whisky nog eens vullen. Laat ze daar in Den Haag maar lekker lullen. Mijn leven zetten ze niet op de kop. Een flinke biefstuk suddert in de pan, maar Blokhuis gaat voorlopig in de ban…

Wervelwind in mijn hoofd Echo van het verleden Van zoveel moois beroofd Terug in de tijd gegleden Donkere wolken vullen mijn ziel Regenbuien veranderen in stromen Langs mijn kin zout als de zee Verdronken in vervlogen dromen…

de toekomst afsnijden, het vullen met zonneschijn.. De meester der tijden, ik controleer het verleden.. want de zon die ik aanmaak, zal schijnen in het heden.. De meester der tijden.. geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

mag ik je dromen lenen ze vullen met geluid de kleuren van seizoenen geven de tijd zetten we uit om eindeloos te dansen op de muziek van ster en maan nachten door te halen pas tegen het ontwaken de droom als schaduw laten gaan…

Door het lot gebonden Elkaar niet bij toeval gevonden Delen vreugde en verdriet Worden vrolijk als de een de ander ziet Kunnen samen de hele wereld aan Vullen elkaars gedachten aan Vrienden kan je mee lachen Bloedbroeders lezen elkaars gedachten…

praten is moeilijker dan zwijgen onze woorden duiken onder in een smeltkroes zijn niet langer van elkaar te onderscheiden geruisloos pakken we het dode verleden in vullen we kleurloze koffers met bittere bagage sluiten ze voorgoed in vergeefsheid…

geijkte dag voor vorstelijke praal de gouden koets rolt door de Haagse dreven acht Friese paarden glanzen bij het leven en hoedjes vullen al de Ridderzaal o daar komt Maxima, hoe wonderschoon: zij is de echte parel aan de kroon!…

ik ontsloot mezelf tot naar buiten gericht, om de lege koelkast met boodschappen te vullen, onderweg telde ik de mussen die in aantal schijnen af te nemen tussen de bedrijven en straten door tot iets ongrijpbaars of onecht ik droomde tegen mezelf en ontwaakte uit een ogenblik…

hoor mij leegtes vullen van letterloze schimmen die weerkaatsen tegen dik geplamuurde blinde muren het schaamteloos vallen van geschuurd gruis neem ik waar als neerstortende onthoofde woorden zoveel lagen door de jaren heen geworden tot ontedeld gekunsteld eelt geraken tot stof van antieke beelden de ziel tot naaktheid gedwongen…

Mijn hoofd lijkt over te lopen Gedachten vullen, en meer Mijn hoofd begint te bonzen Ad’ren zwellen meer en meer Mijn gedachten vullen de leegten Die er eerder waren geweest Mijn denken voert de boventoon Ontspanning geeft de geest Welhaast lijkt alles te ploffen Geen ruimte is er meer Mijn slapen die blijven kloppen Mijn hart die gaat…