Alle inzendingen over waaraan

Ik ben niet aan jou besteed niet mooi genoeg voor jou de liefde is zo wreed maakt niet uit dat ik van je hou Uiterlijk is alles wat jij ziet je bent blind voor wie ik ben wetend dat jij mij niet verdient is het verdriet waaraan ik wen…

Mooie verzen leven niet meer in mij verdwenen zijn zij waaraan mijn ziel zich kon laven en die mijn leven vrolijkheid gaven het dichten was slechts een moment eeuwigheid is mij immers onbekend wat is gebleven is een stil en monotoon leven.…

Jij bent inspirerend een onuitputtelijke bron van gevoelens en gedachten ze buitelen om en om Weet ik niets te maken dan zeg jij weer iets liefs waaraan mijn gedachten blijven haken Ja! Ik heb weer iets creatiefs…

Herfstzon op bladeren, glinstering in rust verzonken. De dag komt langzaam op gang, gestaag gaan mensen over straat en plein. Iedere adem, hun gedachten en ogen die lonken naar het schone dat hen omrandt in het bos waar gekleurde bladeren van bomen verspreid liggen op het zachte mos. Paddenstoelen herrezen uit de grond, terwijl een pauw…

zo zacht in deze natuur gevuld met rijke gaven het luisterrijk klankvol lied der vogelpracht genot en rust waaraan ieder zich kan laven geniet dagen in liefde en vree gekregen elk van deze is gave gevuld met zegen.…

ik draag dit gedicht in stilte als woning ongeschikt door scheefgroei leunen woorden tegen de tafel waaraan ik bid geef mij stenen lippen of breek het spiegelglas de dood kan geen daken vlechten met gebroken zwaluwveren…

Ze wist niet goed waaraan ze was begonnen, En vond de Britse royals heel gemeen, Vandaar dat zij met herrie daar verdween, Om nu in California te zonnen. Na hertogin, haar vorstelijke leven, Blijkt dramaqueen haar op het lijf geschreven.…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

De tover van het pril begin van boom en tak waaraan het versieren van 'n te lang zwijgende winterdag Wie herkent niet de schaterlach .........van specht Het is lente.... echt zichtbaar aan de huid van aarde.…

App Thuisbezorgd was uren onbereikbaar Moet ik vanavond op een houtje bijten Waaraan heb ik dat ongemak te wijten Wie maakt er zo laat nog mijn potje klaar Daar komt mijn vrouw aan met een bord vol eten Mijn “thuisbezorgd”...hoe kon ik dat vergeten…

Wie kiezen kan waaraan hij dood wil gaan Moet Parkinson maar liever overslaan.…

Je hart verraadt de liefde waaraan je niet toegeven wilt de vrijheid is je grootste vijand en je honger nog niet gestild. Toch weet je dat het te vroeg kwam het zal nooit meer zo mooi zijn zo mooi als het werkelijk was dit einde doet pijn en is niet fijn.…

Ik herinner mij dat schrijven noch waaraan ik haperde, behalve dat ik je niet meer schrijf, om antwoord dat uitbleef kwaad. --------------------------------------- uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

Wel potverdorie hoe kon het gebeuren Op Prinsjesdag geen nieuws meer te vermelden Alles ligt al op straat maar in geen velden of wegen is de dader te bespeuren Ik denk dat ik wel weet waaraan het ligt Die oude koffer gaat niet meer goed dicht…

, Sprak Jan Terlouw laatst op de radio, Het voelde als een onverwacht kado, Waaraan heel Nederland zich kan verwarmen. Als hulde aan de oud-politicus, Hang ik een touwtje uit m’n brievenbus.…

Een zee ach zonder water waaraan ik me ontwring als aan een natte rok... is dat al een te zwaar bestaan? Niets is zo waar. Wie draagt me daar die vreselijke vrijheid in? Wat moet ik in dat naakte licht, onzienlijk? Liever blijf ik tierend ten ondergaan. ----------------------- uit: 'Thule', 1991…

Ze zijn tot naam geabstraheerd waaraan wat data zijn gehangen geen gezicht hun rustplaats is de aarde ergens overal als stof in wind en slik in regen omgezet tot hout en weer vergaan in weer en wind zo kom ik ze vaak naamloos tegen…

Als Saddam straks de doodstraf heeft gekregen Die niemand wil voltrekken, wat een strop Sluit hem dan snel in Scheveningen op Daar kan hij, met wat hulp, fijn zelfmoord plegen Dan komt een onderzoek dat lang zal lopen Waaraan daarna geen touw is vast te knopen…

als er iets is waaraan ik me kan warmen dan zijn het de plaatjes ingeplakt in het album van het geheugen Lejo van Kuijeren…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

Dat iemand weg is, hier nooit meer zal zijn is een idee waaraan je moeilijk went, of je diegene wel of niet goed kent. De aardse tijd heeft een triest slotrefrein. In ’s hemels tinnen dicht je hopelijk door met Heinz en Driek als levendig gehoor –…

Hoor hoe mijn schreeuw, die de overkant nooit raakt, kabbelt aan de oever waaraan zij ontspringt. Op zoek naar een echo die weerkaatst hoe het galmen gaat. Hoe klanken terug te drijven heel erg zacht, over het water naar waar zij ontstaat.…

Laat me de wollen wanten zijn die je zachte handen beschermen tegen de ijzige kou laat me de bron zijn waaraan je je laaft en waardoor jij opbloeit als een roos laat me licht zijn in je donkerste nacht weet dat ik dat alles ben omdat jij in mij huist.…

Kinderen en volwassenen vragen zich af die oude man lijkt zo wijs, waaraan zou hij denken? Eenvoudig aan niets, niets, niets, niets.…

Wel potverdorie hoe kon het gebeuren Op Prinsjesdag alweer geen nieuws vermeld Want alles lag op straat maar in geen veld of weg is er een dader te bespeuren Ik denk dat ik wel weet waaraan het ligt Die oude koffer gaat niet meer goed dicht…

Het blijft iets waaraan ik maar moeilijk wen: 't woord “pannenkoeken” met een tussen-n.…

van een rokerig bruin cafe waaraan ikzelf bijdraag in het licht rumoer is het binnenin stil terwijl de rest spreekt of luistert en ik me minder thuisvoel.. de reflectie van de draaideur kondigt nieuwe klanten aan als ik vertrek laat ik niets achter…

Nog maar één Want ik vraag mij af, Waaraan heb ik het verdiend, die straf…