Alle inzendingen over wekker

streel de nacht slaap maar lekker door droom maar zacht al dan niet op één oor ik zet jouw wekker uit en krab even lekker aan m’n kont na een warme douche snij ik alvast wat fruit en wandel fris de ochtend in met onze hond…

De wekker gaat, je lag heerlijk te ronken De duster aan de trap af naar benee De krant ligt klaar en ook je kopje thee Is door je vrouw, heel lief, al ingeschonken Van boven hoor je vaag wat naar je roepen Iets over “nieuw” en “beren die gaan poepen”?…

stug als een dorstige mug steekt de stekker zijn plug vol vuur en naar zijn natuur eet hij uit de muur vreet stroom zuigt loom en zonder schroom het net leeg en wat hij kreeg is voer is lekker voor de wekker aan het andere eind van het snoer die baalt als een stekker…

Ik vertoef er en wentel mij naast een vertrouwde stoet morgengeuren, gebrouwen door de nacht wachtend op ontginning, teder en zacht Het jongste van de dageraad ontsluit zich een wekker staart mij aan; 6 uur 41.…

laag kille stilte door de straten niemand stelt die ene vraag vreemde dingen worden zichtbaar lijken liggen op de grond niemand maakt een enkel gebaar vragend kijk ik in het rond witte gezichten, bange ogen kromme ruggen, heel veel pijn had ik nu maar het vermogen om hier niet te hoeven zijn plots wordt de stilte weer verbroken de wekker…

Uiteindelijk pak ik toch het laken, En negeer gewoon de wekker…

aarzelend vechtend tegen verlokking van blijven liggen blijvend slapend tegen haar zij aan waarom de dag in? voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

Ach hoe verdacht lekker languit in bed en dat ik die wekker niet hoef te zetten vannacht morgen niet met die pijpen va de onder- en bovenbroek hoef te worstelen, geen mensenvlees en tanden meer hoef te borstelen, geen griezelige roem en geen angstig nieuw boek!…

De dode wekker ratelt mij tot leven als elke morgenstonde even streelt mijn rechterhand de lege ruimte tot bedaren de andere hand zoekt tevergeefs de linkerkant daar waar mijn liefde lag ontdaan en wezenloos verlaat ik mijn halve sponde en pluk gedachteloos de nieuwe dag…

Ik ben het zelf die de bel produceert die de wekker wekt zichzelf telefoneert ik ben het zelf die hallo zegt vliegen doe ik allang niet meer. ---------------------------------------------- Uit: 'Staat', verschijnt begin november 2015.…

Het is traditie geworden, dat de wekker mij stilletjes laat ontwaken, zodat ik met een diepe zucht mijn armen kan strekken in de kamerlucht. Vandaag schrok ik me rot de wekker die luid zingend mijn oren geweld aan deed. Niet eens wakker nam ik dat ding stevig beet.…

Stilte kun je proeven je kunt het drinken als een glas warme melk voor het slapen gaan stilte kun je proeven nectar voor die diepe slaap totdat je wakker schrikt en je onbewust nog je lippen aflikt hoe zoet was toch die stille slaap het is de wekker die je echt wakker tikt.…

een zee van tijd de wekker weggedaan alle angsten voorbij verplichtingen gereduceerd tot pakweg 2 maal per jaar een bliksembezoek aan de plaatselijke tandarts doch vol blijven houden dat verveling niet bestaat hooguit het passief recreëren dat wil zeggen zwijgend met gedachten spelen…

Een merel fluit nog voor de wekker de dag wakker. Parkiet in kooi wipt van stok naar stok en droomt van vliegen. Zij kijkt naar de lucht en vertrouwt de vogels behalve de kraai. Reigers krijgen een spoedcursus omgaan met drones. Vogels zitten op een lijn alsof ze geteld willen worden.…

De wekker roept me ‘s morgens om half acht, ontbijt, werk, klusjes, in ’t gezin wat taken, wat lezen, en nog gauw een versje maken, dan wordt het zó weer half twee in de nacht. Ik kom veel slaap te kort door dat gejakker maar ach, daarvan lig ik beslist niet wakker.…

Machteloos wachten in de nacht op de slaap en de dromen die niet zullen komen, malende gedachten, ogen open, ogen dicht, teveel licht, geluiden van buiten niet buiten te sluiten, een zucht en een draai op de andere zij, 't wordt tijd dat ik maf maar de wekker gaat af. Alweer een nacht voorbij.…

Alleen na die drie weken, als het normale leven weer start De wekker moet worden gezet, het broodpakket weer klaarstaat De vakantieplunje weer in de kast is neergelegd Weten we weer, dat de 49 weken aanbreken, van Wekker zetten, vroeg opstaan, en met zijn allen wachten op Volgend jaar!…

Tot de wekker. Tot de wekker. Tot ontwaken, dinsdagochtend, woensdagavond, heel de week. Zij zong tot aan de voorgrond. Waar zij onuitwisbaar bleek.…

Het nachtelijke zwart maakt plaats voor ochtendgloren Het haantje achter in de tuin die laat zich alweer horen Terwijl de wekker naast mijn bed nog niet  is afgegaan Ik wil er nog niet uit en trek de dekens tot mijn oren De herrie die dat haantje maakt kan me deze morgen niet bekoren Nee sterker nog, het liefst draai ik zijn nekje om…

zoals een zonnestraal de ochtend inluidt tussen de gordijnen door en een merel zich uitleeft op een tak wanneer je wakker op de wekker tuurt en je je realiseert dat het nog vroeg is en nog een uurtje kan slapen als je hart weer eens een sprongetje maakt bij de aanblik van haar, haar glimlach die je zo raakt de stilte in het schrijven…

Leven als een nachtvlinder In de morgen pas naar bed Voor de afspraak weer te laat Had de wekker niet gezet Leven als een nachtvlinder De avond gevuld met rust Genietend van de stilte Drukte van overdag gesust Leven als een nachtvlinder Het dichten gaat zo fijn Woorden dansen voorbij Ik zet ze op een rechte lijn…

stilte gaapt in de rood bezoedelde straat koude mist benadrukt rust met beperkt zicht een vage fietser zoekt als vroege vogel zijn bestemming op volgt de wakkere kater in zijn aangeschoten kop nieuwjaar ligt nog op een oor maar de wekker geeft aan goede voornemens al luid gehoor…

De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk open te slaan.…

Maar dan gaat de wekker en is het weer tijd om naar school te gaan. En ook daar zie ik je weer staan! Je bent de Droom die mij blijft achtervolgen....…

koning in rede wekker van vervoering was het liefde toen je sprak van gedeelde tronen verraderlijk vulde je de container van een geweer met rozen en kocht je argeloze onderdanen om heersen is je land en lichaam het leger je begeerte proeven je tweede huid neen, voor mij geen heer geen wapens meer en ik bid dat ik nooit…

Wanneer ik ontwaak, geldt hier tijdigheid, die mijn wekker is. Het wordt tijd helaas, uitgeslapen of niet, om op te staan.…

Regendruppels op de daken, lekker warm hier in m'n bed, rustig luister ik naar de regen, terwijl ik nog even de wekker zet. "De engelen huilen weer!" Roept angstig mijn knuffel dan, ik probeer haar wat te troosten, voor zover ik dat nog kan.…

het is dat je er om vraagt ik roep het niet van de daken hoe het ermee staat als mijn wekker afgaat weet je me elke nacht nog te raken kijk allemaal pijnlijke plekken compleet scheidingsbeurs lig ik uitgeteld vol vlekken de poten van jouw stoelen die als ik gewoon ga zitten finaal doorgezaagd blijven voelen niet doorheen te pitten…

alsof het een harp was die in zijn hart paste, een droom van een ding dat mooi was als een voetstap in het zand zo gevoelig als gras, zo goed van vorm als een ei, geheimzinnig als een spinnewiel of wimper- kruller, luchtig als turf vreemd als een sneeuwvlok lekker als een teruglopende wekker, zacht als de luchtbel in een waterplas…