Onuitwisbaar

Zij zong
met zachte zoenen
zowaar tot aan de voorgrond weer.

Het was een dag als alle dagen.
Tanden wit gepoetst
en overhemd half glad gestreken.
Sigaret na kauwgom,
dan kauwgom weer naar sigaret.

Met muziek net te hard om te praten,
terwijl haar tranen
hem op de schouders raakten
als in zijn hart.

Slecht beslagen
zoende hij het ijs weg
en wekte hij de vlammen
die te slapen lagen.

Om daarna
op zijn brakke fiets
al gereed voor de kater,
terwijl zij liep tot zoon en vader,
te zingen in zijn hoofd:

Lieveling, oh lieveling mijn.
Onze liefde werd een monster,
onze hartstocht een vals beest,
dat ons beet en waarmee
we bleven worstelen.
Tot de wekker.
Tot de wekker.
Tot ontwaken,
dinsdagochtend,
woensdagavond,
heel de week.

Zij zong
tot aan de voorgrond.
Waar zij onuitwisbaar bleek.

Biografie van deze schrijver

zoenen muziek zingen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 11 stemmen 731