Zij, die Lente heet
nu winter de laatste niesbui heeft
z'n mantel uitgeveegd
zit lente op zijn schouders
jong en fris en groen
speelt zij met wilde haren
spint een draad van oude dagen
om te glijden naar benee
haar zoete adem zo licht en teer
bemind door vroege vogels
strijkt ontluikend neer
vooruitgesneld door faam
proeft en voelt
een ieder haar naam
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
Mooi gedicht Hanny!